Αμέσως μετά τις σχολικές διακοπές που διανύουμε θα έχουμε τη χαρά στο πανεπιστήμιο να δεχθούμε δεκαπέντε μαθητές Λυκείου που θα έρθουν να τους ξεναγήσουμε στα εργαστήρια και να μιλήσουμε από κοντά για τη Χημεία, τα τρόφιμα, τη ρύπανση και τον... Ασωπό.Το να μιλάς με παιδιά, με νέους αυριανούς πολίτες είναι σίγουρα μια από τις πιο όμορφες πτυχές της δουλειάς μας, στο βλέμμα των παιδιών διαγράφονται τόσα όμορφα και προκλητικά δύσκολα ερωτήματα συνάμα με περιέργεια και δίψα για κάτι καινούριο...Και όπως λέει και ένας τραγουδοποιός «πώς να κρυφτείς από τα παιδιά;». Το θέμα δεν είναι σήμερα όμως να κρυφτούμε από τα παιδιά! «Έτσι κι αλλιώς» (σχεδόν) όλα τα ξέρουν αλλά η πρόκληση σήμερα είναι να τους πούμε την αλήθεια με μια «τζούρα» αισιοδοξίας και αγωνιστικότητας (ει δυνατόν...).
Έτσι στο σημερινό σημείωμα σάς αναφέρω μερικά από αυτά που δεν θα πω στα παιδιά. Δεν θα τους πω ότι η ρύπανση μεγαλώνει και εξαπλώνεται αλλά στην Αθήνα ακόμα δεν έχουμε αποφασίσει που θα γίνει ΧΥΤΥ και πού θα πηγαίνουν τα αστικά απορρίμματα σε λίγα χρόνια. Δεν θα τους πω για το αν κρύβονται συμφέροντα πίσω από συγκεκριμένες «οικολογικές» δραστηριότητες. Δεν θα τους πω γιατί εξαπλώνεται το εξασθενές χρώμιο (στην «ΗτΣ» στις 7.4. μάθαμε ότι έχει φτάσει και στην Ερμιόνη). Δεν θα τους πω γιατί σήμερα το μείζον δεν είναι τα αυθαίρετα αλλά η τοξική ρύπανση.
Θα ξεκινήσω με ένα στίχο «από πείσμα και τρέλα θα ζω σε τούτη τη χώρα, μέχρι να βρω νερό!». Και μετά, θα τους κάνω να αναρωτηθούν λιγάκι για τις προτεραιότητες της πολιτείας μας και για τους πολιτικούς διευθυντές της που έχουν άλλες προτεραιότητες.
Ξέρετε, το πολιτικά χρεοκοπημένο προσωπικό που έχει άλλες προτεραιότητες και έχει κάνει τόσο μεγάλη περιβαλλοντική ζημιά στον τόπο μας... Θα αρχίσω λοιπόν από την αρχή, από την ιεράρχηση των ανθρώπινων αναγκών. Ανάγκη πρώτη: φαγητό και νερό. Νερό καθαρό έχουμε; Όχι! Γιατί; Και αφού δεν έχουμε τι συνεπάγεται αυτό;
Όπως λένε μερικοί συναγωνιστές στην Ερμιόνη «οι μόνες σίγουρες δικές μας μετρήσεις είναι οι απώλειες ανθρώπων μας από καρκίνο, η απώλεια του θυρεοειδή μας σε τρομακτικό ποσοστό, ειδικά στις γυναίκες και αφού η πολιτεία δεν ανησυχεί γι' αυτό για να θεσπίσει όρια και να μας προστατέψει από το εξασθενές χρώμιο, από τα φυτοφάρμακα κ.λπ.», σε τι μπορούμε να ελπίζουμε;
Μπορούμε να ελπίζουμε αν και όταν γαλουχήσουμε μια νέα γενιά που δεν θα έχει ως πρότυπο το «πανωσήκωμα», την αυθαίρετη πισίνα και το cabrio με το φραπόγαλο. Αλλά μια γενιά που με όπλο τη γνώση και την Αγάπη για τον Άνθρωπο μπορεί να βρει καθαρό νερό ακόμα και εκεί που όλες οι γεωτρήσεις αναβλύζουν εξασθενές χρώμιο και να βάλει τον Άνθρωπο πάνω από το ευρώ... Ξέρετε όλα αυτά τα απλά και ανθρώπινα για τα οποία σταυρώθηκε ο Θεάνθρωπος (τότε που αντί για τρόικες και ευρώ, υπήρχαν Φαρισαίοι και αργύρια)... Η πρόκληση για τη νέα γενιά και για τους δασκάλους της μεγάλη! Θα τα καταφέρουμε;
Του Γιάννη Ζαμπετάκη, Επίκουρου καθηγητή Χημείας Τροφίμων ΕΚΠΑ, Ημερησία
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου