Υπάρχει φως στην άκρη του τούνελ...

Οι αποφάσεις της τελευταίες συνόδου κορυφής λίγο μετατοπίστηκαν από το μοτίβο των προηγούμενων. Επί της ουσίας οι αποφάσεις αυτές μοιάζουν με αποφάσεις δημοτικού συμβουλίου να ανασχεδιάσει το δίκτυο πυροσβεστικών κρουνών σε μια γειτονιά όπου ένα τετράγωνο φλέγεται ήδη... Ανασχεδιάζει το δίκτυο έτσι ώστε στο μέλλον να είναι εύκολη η πυρόσβεση όσο οι εστίες είναι ακόμη μικρές...Κατά πάσα πιθανότητα η τελευταία σύνοδος θα καλμάρει τις αγορές για μερικές εβδομάδες και μετά τις γιορτές κατά πάσα πιθανότητα οι πιέσεις θα ενταθούν και θα οδηγήσουν σε πιο δραστικά άμεσα μέτρα.

Υπό αυτό το πρίσμα μπορούμε να πιθανολογούμε πως μέσα στο 2012 είτε θα δούμε ευρωομόλογο, είτε έξοδο των βορείων από των ευρώ, διάλυση και ανεξέλεγκτες καταστάσεις.

Το ευρωομόλογο σαν τακτική κίνηση φαίνεται ενδεδειγμένη και επείγουσα. Σαν στρατηγική κίνηση αντιμετώπισης της κρίσης όμως παρουσιάζει προβλήματα.

Ευρωομόλογο δεν σημαίνει τίποτα περισσότερο από επιδότηση των επιτοκίων των νοτίων από τους βόρειους.

Το ευρωομόλογο χωρίς δημοσιονομική εξυγίανση και οικονομική μεταρρύθμιση στο νότο, δεν σημαίνει τίποτα παραπάνω από μετάθεση της κατάρρευσης για αργότερα, αλλά και γενίκευσή της και στις ανταγωνιστικές οικονομίες του βορρά της Ευρώπης.

Η λαϊκίζουσα αριστερά και δεξιά μπερδεύουν εσκεμμένα την αναγκαιότητα του ευρωομολόγου σαν τακτικής κίνησης απεμπλοκής αυτή τη στιγμή, με την έννοια που είχε το ευρωομόλογο σαν στρατηγικής κίνηση.

Σαν μια θεραπεία δηλαδή δια πάσαν νόσο και πάσα... ασθένεια!

Από πλευρά στρατηγικής έχει δίκιο η Μέρκελ που επιμένει, ενώ από πλευρά τακτικής όλοι οι άλλοι. Οπότε κάπου στη μέση θα βρεθεί η λύση.

Κάποιος θα μπορούσε να αιτιολογήσει την επιμονή της Μέρκελ στην άρνηση του ευρωομολόγου πριν τους "χρυσούς κανόνες", σαν την πολιτική προετοιμασία του εδάφους για την αποδοχή τους λίαν συντόμως.

Δεν είναι απίθανο να το δούμε λοιπόν εντός και του 2012 ακόμη.

Η Ελλάδα

Η Ελλάδα χρειάζεται μια ήρεμη Ευρωζώνη προκειμένου να πετύχει την αναδιάρθρωση του χρέους και την μεταρρύθμιση της οικονομίας που θα της επιτρέψουν την παραμονή στην ευρωζώνη.

Είναι δύσκολο αν συνεχιστεί η αναταραχή, οι άλλες χώρες να συνεχίζουν να δανείζονται υψηλότερα και να δανείζουν την Ελλάδα με χαμηλότερα επιτόκια, για να συνεχίζουν εδώ οι πολιτευτές να διορίζουν και να πληρώνουν αργομισθίες.

Προσεχώς κρίσιμο ρόλο θα παίξει η επιτυχία του PSI 2 με την οποία εξασφαλίζεται η μείωση του χρέους, αλλά και το πακέτο χρηματοδότησης της χώρας για τα επόμενα χρόνια.

Αν αποτύχει το PSI 2 είναι πλέον πιθανό να πάμε σε μονομερές υποχρεωτικό κούρεμα ακόμη και της τάξης του 80%, κάτι που θα φέρει το χρέος κάτω από το 100%, αλλά ενέχει μεταξύ άλλων και τους εξής κινδύνους...

Να μην λάβουμε το πακέτο στήριξης από την τρόικα... και να μην γίνει υπό την «ομπρέλα» της ευρωζώνης.

Αν πάμε σε μονομερή αναδιάρθρωση του χρέους, θα υπάρξουν χιλιάδες νομικές προσφυγές εναντίον της χώρας. Η παρουσία μιας προστατευτικής "ομπρέλας" από την ευρωζώνη θα διευκολύνει αυτή τη φάση.

Επιπλέον, η συμβολή της ευρωζώνης στις μεταρρυθμίσεις που χρειάζεται η χώρα είναι καθοριστικής σημασίας με την παρουσία των ομάδων εμπειρογνωμόνων στη δημόσια διοίκηση.

Οι εξελίξεις λοιπόν στο εξωτερικό ίσως δημιουργήσουν εντός του 2012 τις προϋποθέσεις σωτηρίας μας. Εμείς όμως θα είμαστε έτοιμοι να αδράξουμε την ευκαιρία ή θα ομφαλοσκοπούμε με θεωρίες συνωμοσίας και απεργιακές διεκδικήσεις όλων έναντι όλων...

Αυτό που χρειάζεται από τη δική μας πλευρά είναι πολιτική βούληση για επιτάχυνση των μεταρρυθμίσεων και αλλαγή πλεύσης στην δημοσιονομική προσπάθεια με περισσότερο βάρος στην μείωση των δαπανών και λιγότερο στις απανωτές αυξήσεις των φόρων.

Ίσως η προσεχής εισπρακτική κατάρρευση των δημοσίων εσόδων να επιβάλλει αυτή την αλλαγή εντός του 2012. Το υπουργείο οικονομικών χρειάζεται ανασύσταση από τη βάση μέχρι τον υπουργό.

Υπάρχει φως λοιπόν στην άκρη του τούνελ, το ζήτημα είναι να σταματήσουμε να κινούμαστε προς την άλλη κατεύθυνση...

2) Η επόμενη μέρα...

Όλες οι ενδείξεις συντείνουν πως το 2012 έχει πολλές πιθανότητες να αποδειχτεί μια ενδιαφέρουσα χρηματιστηριακή χρονιά. Στο ελληνικό χρηματιστήριο αν εξαιρέσουμε τις τράπεζες για τις οποίες το τοπίο παραμένει θολό, ξεχωρίζουν περιπτώσεις που συνιστούν καλές ευκαιρίες.

Μοναδικό κριτήριο, στην παρούσα φάση, είναι ποια εταιρεία και γιατί θα μπορούσε να υπάρχει την επόμενη μέρα, ακόμη και αν επαληθευτεί το χειρότερο σενάριο.

3) Ο λόγος του βέτο...

Το Βρετανικό βέτο στην αλλαγή των ευρωπαϊκών Συνθηκών και η εθελοντική αποχή του Η.Β. από τη συμφωνία των 17+6+3, θεωρείται η μεγαλύτερη ρωγμή στην 54χρονη ιστορία της Ενωμένης Ευρώπης. Πολλοί φιλελεύθεροι "διάβασαν" την εξέλιξη αυτή ως αντίσταση της παραδοσιακής αγγλοσαξονικής σχολής στον ευρωκεντρικό συγκεντρωτισμό-κρατισμό. Εγώ πάλι το ερμηνεύω ως προστασία του ρόλου και των εισροών του Λονδρέζικου City από τις προσπάθειες θέσπισης κανόνων στις αγορές.
Γ. Μπιλίνης


Πηγή:www.capital.gr