Παρασκευή 7 Οκτωβρίου 2011

Η αποδαιμονοποίηση του αυτονόητου

Πέρυσι τέτοιο καιρό κανένας δεν ήθελε να ακούσει τίποτα για τη συμμετοχή του ιδιωτικού τομέα στην βίαιη προσαρμογή που θα πρέπει να κάνει η Ελλάδα. Ο όρος “συμμετοχή του ιδιωτικού τομέα” (κούρεμα, αναδιάρθρωση, πτώχευση κατά τη λαϊκή διάλεκτο), είχε δαιμονοποιηθεί από τους πάντες και ειδικά από την Ελληνική πολιτική ηγεσία.Η δε ΕΚΤ δεν ήθελε να ακούσει τίποτα! Όχι μόνο δεν υπήρχε η λέξη κούρεμα στο λεξιλόγιο της, αλλά υποστήριζε ότι θα ήταν καταστροφή. Στη συνέχεια όμως μας ήρθε το PSI και ξαφνικά ως δια μαγείας, ο όρος “η συμμετοχή του ιδιωτικού τομέα” αποδαιμονοποιήθικε! Ξαφνικά ήταν μια καλή λέξη που ακόμα και οι Έλληνες πολιτικοί μπόρεσαν να ξεστομίσουν. Όχι μόνο αυτό, αλλά ξαφνικά την θεωρούσαν πανάκεια!

Σήμερα λοιπόν πολλοί Ευρωπαίοι πολιτικοί μιλούν πλέον ανοιχτά για ένα κούρεμα του δημοσίου χρέους της Ελλάδος. Σήμερα πλέον, δεν είναι ταμπού ο όρος και δεν είναι ντροπή να λέει κάποιος ανοιχτά ότι αποτελεί επιλογή (ενώ πριν μερικούς μήνες δεν αποτελούσε καμία επιλογή).

Η δε ΕΚΤ δεν έχει βγάλει κουβέντα!! Έχω να ακούσω δήλωση της ΕΚΤ για τις καταστρεπτικές επιπτώσεις ενός κουρέματος μερικούς μήνες τώρα. Ο Trichet που είναι ρε παιδιά; Παραιτήθηκε ή πήρε σύνταξη;

Ξαφνικά οι Ευρωπαίοι πολιτικοί μιλάνε συνέχεια για κούρεμα και ξαφνικά άπαντες σχεδόν θεωρούν ότι είναι μέρος της λύσης. Ξαφνικά ανακάλυψαν όλοι ότι η Ελλάδα δεν μπορεί να ανταποκριθεί στις υποχρεώσεις της, χωρίς αυτό το κούρεμα.

“Μου συστήνουν γενναία διαγραφή του ελληνικού χρέους” μας λέει η καλή Γερμανίδα καγκελάριος Άγκελα Μέρκελ σε χτεσινό άρθρο στο Βήμα.

Σε ομιλία στα μέλη της Χριστιανοδημοκρατικής Ένωσης (CDU), η ίδια παραδέχτηκε ότι το σύνολο των οικονομικών της συμβούλων συστήνουν στην ίδια να προχωρήσει σε μια διαδικασία γενναίας διαγραφής του ελληνικού χρέους (για την ιστορία, την φράση “γενναιόδωρο κούρεμα” την έχω χρησιμοποιήσει δεκάδες φορές σε αυτό το βήμα τους περασμένους μήνες).

Επίσης για την ιστορία, αυτές οι συστάσεις της Γερμανικής ηγεσίας δεν είναι καινούργιες. Ήδη από πέρσι, σας έχω πει ότι αυτό έχουν προσπαθήσει οι Γερμανοί να περάσουν. Διαβάστε: Μας χαρίζουν λεφτά αλλά εμείς λέμε όχι. Το πρόβλημα ήταν κυρίως οι Γάλλοι και οι Έλληνες πολιτικοί, που λόγω της διαπλοκής που έχουν με τους τραπεζίτες, δεν ήθελαν να ακούσουν τίποτα.

Το ΔΝΤ επίσης κάνει λόγο ότι θα πρέπει η συμμετοχή του ιδιωτικού τομέα να αυξηθεί. Δεν λένε βέβαια ότι το περιβόητο PSI ήταν μαϊμού και το κούρεμα δεν ήταν 21% άλλα 6% περίπου, απλά λένε ότι δεν τα υπολόγισαν σωστά.

Άρα έχουμε μια καθολική αναγνώριση ότι το ελληνικό χρέος δεν είναι διαχειρίσιμο και ότι θα πρέπει να βγουν οι χαντζάρες και να πέσει κούρεμα. Διότι χωρίς αυτό (όπως έχω πει πολλές φορές) η Ελλάδα δεν έχει κανένα μέλλον και δεν έχουμε καμία ελπίδα να πάρουμε ανάσα.

Τα περί του ότι, πρέπει να έχουμε πρωτογενές πλεόνασμα, να με συγχωρέσετε, αλλά είναι ανοησίες. Που είναι γραμμένο αυτό; Ποιος κανόνας και ποιος νόμος λέει ότι πρέπει να έχουμε πρωτογενές πλεόνασμα για να γίνει κούρεμα; Αυτοί που τα υποστηρίζουν αυτά δεν κατανοούν το πρόβλημα, τους αριθμούς, το πως λειτουργούν οι αγορές και δεν κατανοούν ότι θα πρέπει να εξυπηρετηθεί το εθιμικό δίκαιο της αγοράς.

Ναι μεν θα πρέπει να φτάσουμε στα πρωτογενή πλεονάσματα, αλλά δεν είναι πουθενά γραμμένο ότι ένα κούρεμα δεν μπορεί να γίνει και πριν. Οι διαδικασίες που θα λάβουν μέρος εντός της Ευρώπης τους επόμενους μήνες θα το αποδείξουν αυτό.

Επίσης ενθαρρυντικό είναι ότι ξαφνικά διαβάζουμε ότι θα πρέπει άμεσα να βρεθεί μηχανισμός να ανακεφαλαιοποιηθεί το τραπεζικό σύστημα, τόσο στην Ελλάδα όσο και στην Ευρώπη (thanks Dexia).

Είναι βέβαια κάτι που λέω μήνες τώρα και είναι και ο λόγος που οι τράπεζες έχουν φάει το ξύλο που έχουν φάει. Για κάποιο παράξενο λόγο όμως, η λέξη κλειδί dilution, ακόμα δεν μπορεί να γίνει κατανοητή από τους Έλληνες επενδυτές. θα γίνει όμως με τον σκληρό τρόπο μετά από τη διαδικασία της ανακεφαλαιοποίησης.

Η διαδικασία για την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών είναι πολύ απλή αγαπητέ αναγνώστη. Ειλικρινά δεν καταλαβαίνω που σκοντάφτουν οι της Ευρώπης. Τυπώνει η κεντρική τράπεζα ένα βουνό από λεφτά (ή τα πληρώνουν οι φορολογούμενοι από την τσέπη τους) και στη συνέχεια κάνεις αύξηση κεφαλαίου στις τράπεζες, εκδίδοντας μερικά δισ. σε φρέσκα χαρτιά (μετοχές) στην καθισιά της κάθε τράπεζας. Ειλικρινά σας λέω, δεν υπάρχει ενδιάμεση λύση. Η κρατικοποίηση δηλαδή είναι δεδομένη.

Βέβαια όπως και πέρσι έτσι και σήμερα, αυτοί που δεν θα ήθελαν να γίνει αυτό το κούρεμα είναι οι Έλληνες πολιτικοί και γραφειοκράτες. Χτες για παράδειγμα βγήκε ο κύριος πρώην Ευρωπαίος κεντρικός τραπεζίτης μας, ο κύριος Λουκάς Παπαδήμος, και είπε ότι είναι εναντίον σε ένα μεγαλύτερο κούρεμα, διότι “η πιο γενναία διαγραφή χρέους κρύβει περισσότερους κινδύνους για την παγκόσμια χρηματοπιστωτική σταθερότητα”. Θα πρέπει δηλαδή να πεθάνουμε εμείς, διότι ενδεχομένως μια αναδιάρθρωση του Ελληνικού (και Ευρωπαϊκού) τραπεζικού συστήματος ίσως προκαλέσει περισσότερα προβλήματα σε κάποιους άλλους!

Εγώ έχω να πω ότι ένα κούρεμα δεν θα προκαλέσει κανένα πρόβλημα, αν οι της Ευρώπης θωρακίσουν σωστά το τραπεζικό σύστημα. Και εδώ τώρα είναι το πρόβλημα.

Υπάρχει δηλαδή το ενδεχόμενο (οι πιθανότητες είναι υπέρ θα έλεγα) να μην κάνουν σωστά τη δουλειά ή να κάνουν μισές δουλειές και τελικά να τα κάνουν χειρότερα -διότι οι άνθρωποι αυτοί δεν κατανοούν τι θέλουν και πως λειτουργούν οι αγορές. Και βέβαια αν τα κάνουν θάλασσα, θα πουν μετά ότι φταίει το κούρεμα και όχι ότι αυτοί δεν ήξεραν (όπως στην περίπτωση του PSI) τι έκαναν.

Η κατάληξη είναι ότι η αποδαιμονοποίηση του αυτονόητου είναι πλέον πραγματικότητα. Το αυτονόητο είναι ότι θα πρέπει να γίνει το κούρεμα του Ελληνικού χρέους, διότι απλά δεν υπάρχει άλλη επιλογή. Το αν θα εκμεταλλευτούμε σωστά αυτή τη δεύτερη ευκαιρία που θα μας δοθεί και αν θα βάλουμε τα του οίκου μας σε μια τάξη μένει όμως να το δούμε.

Τέλος, σας έχω πει ότι το κούρεμα είναι μόνο το 50% του προβλήματος. Το άλλο μισό έχει να κάνει με τις διαρθρωτικές αλλαγές που θα πρέπει να γίνουν για να γίνει πιο ανταγωνιστική αυτή η οικονομία. Δυστυχώς το κούρεμα είναι το εύκολο της υπόθεσης, το δεύτερο είναι πολύ πιο δύσκολο.

Διαβάστε: Η αναδιάρθρωση του χρέους είναι εύκολο... τα υπόλοιπα είναι τα δύσκολα.

george.kesarios@capital.gr


Πηγή:www.capital.gr

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου