Οι αιρετοί που γίνονται αυθαίρετοι

Την καρδιά περιβόλι μού έκανε η φετινή έκθεση του επιθεωρητή Δημόσιας Διοίκησης Λέανδρου Ρακιντζή, της οποίας βασικά σημεία -με απείρου κάλλους λεπτομέρειες- δημοσίευσε («Ε» 7/7) η Ελένη Δελβινιώτη.

Αυτό δεν είναι έκθεση διαπιστώσεων, από όπου θα μπορούσε κανείς να βγάλει κάποια συμπεράσματα, ώστε να δούμε πού βρισκόμαστε, μπας και πάμε παραπέρα.
Είναι θρήνος, κλαυθμός και οδυρμός για μια δημόσια διοίκηση που ούτε δημόσια είναι, ούτε διοίκηση, παρά ένας απροσδιόριστος μηχανισμός, που δουλεύει -όσο και όπως δουλεύει- με πατέντες και εκδουλεύσεις, όπου το υπηρεσιακό καθήκον προς τον πολίτη και το Δημόσιο (λέμε τώρα...) συναρτάται από το περιεχόμενο του πορτοφολιού του συναλλασσόμενου.

Υπάρχει βέβαια και κάτι καλό μέσα στα πολλά θλιβερά: Κάποιοι συμπολίτες μας, που είτε από συνείδηση είτε από απόγνωση κοινοποίησαν τα βάσανά τους στον επιθεωρητή Δημόσιας Διοίκησης· αλλιώτικα ούτε ο ίδιος ο επιθεωρητής θα είχε επαρκή τεκμήρια να στηρίξει την έκθεσή του, ούτε κι εμείς -πέραν των παθόντων- θα ...κοινωνούσαμε με τα ...πάθη της δημόσιας διοίκησης. Αλλά και κάποιες -ευτυχώς- υπηρεσίες, όπως για παράδειγμα η Διεύθυνση Εσωτερικών Υποθέσεων της ΕΛ.ΑΣ., της οποίας οι άνδρες δεν χαρίστηκαν σε καταγγελθέντες συναδέλφους τους· εντυπωσιακά πολλοί την περασμένη χρονιά: 683 αστυνομικοί υπάλληλοι, επί συνόλου 909 υποθέσεων που διαχειρίστηκαν οι «αδιάφθοροι»!

Αφησα για το τέλος τους «αιρετούς-αυθαίρετους» του σημερινού τίτλου. Καθώς, όπως κάθε χρόνο (τόσο που κοντεύει να γίνει ...έθιμο) έτσι και την περασμένη χρονιά η τοπική (αιρετή) αυτοδιοίκηση -τόσο με τις πολεοδομίες όσο και με τους αιρετούς άρχοντες- κράτησε ένα από τα πρώτα «τραπέζια-πίστα» στο «γλέντι» της αυθαιρεσίας. «Αρκετοί από αυτούς», σημειώνει ο κ. Ρακιντζής, «ασκούν εξουσία στα όρια της νομιμότητας ή και πέραν αυτής». Οσο για τις Εφορίες και το (εισπρακτικό) έργο που επιτελούν, συγγνώμη, δεν θα μπορέσω. Ο χώρος που διαθέτω είναι ...σταγόνα στον ωκεανό. Χωράει ωκεανός σε δαχτυλήθρα;

ΜΑΝΤΑΙΟΣ