Την Πέμπτη πήρα την Παρδάλω ξεκινήσαμε νωρίς.Περάσαμε την Καμζόραχη και μπήκαμε στο ρέμα της Πλατάνας. Η Παρδάλω ήταν μέσα στην τρελή χαρά έτρεχε πάνω κάτω σαν τρελή από την χαρά της που ήταν ελεύθερη έξω από το περιβόλι.Πολύ καλό σκυλί, πιστό , υπάκουο, καλός φύλακας αλλά έχει ένα κακό.
Όταν γυρίζουμε στο περιβόλι όσες ώρες και να λείπουμε εξαφανίζεται και δεν μπορώ να την μαζέψω . Ακολουθώντας το παλιό δίκτυο άρδευσης φτάσαμε στο φράγμα.Περάσαμε από την δεξιά πλευρά και συνεχίσαμε το δρόμο μας μέσα στο ρέμα. Στα τρία πλατάνια συνάντησα τον Γιάννη τον Κουκούλη με τον πατέρα του που επέστρεφαν από το κοπάδι και είπαμε τα δικά μας για κανα μισάωρο.
Συνεχίζοντας βόρεια μέσα στην κοίτη της Πλατάνας παιδικές αναμνήσεις άρχισαν ξεδιπλώνονται μέσα στο τεράστιο περιβόλι της μνήμης μου . Σαν παιδιά τότε που το αίμα μας έβραζε και ψάχναμε για περιπέτεια δεν αφήναμε κορφούλα για κορφούλα και ρέμα για ρέμα.Κάποια στιγμή η χάρη μας έφτασε και εδώ . Θυμάμαι γύρω στα δέκα λιανοπαίδια περπατούσαμε φωνάζοντας δυνατά και τραγουδώντας μέσα στην κύτη της Πλατανάς.
Το μυαλό μας δημιουργούσε ιστορίες και κατορθώματα . Οι αντίλαλοι από εκείνες τις ξένοιαστες παιδικές φωνές ακόμη αντηχούν στα αυτιά μου και ανταμώνουν με άλλες φωνές από άλλους που πολύ πιο νωρίς είχαν έρθει εδώ αναζητώντας την περιπέτεια . Χλιμιντρίσματα ,βελάσματα και διαταγές τσοπαναραίων σκέψεις και ελπίδες περιπατητών ,αγωνία στρατιωτών και διαταγές αξιωματικών τις νοιώθω να αντηχούν στα τοιχώματα της Πλατάνας . Συνέχισα τον δρόμο μου μέχρι τη δύση .
Εκεί σταμάτησα και ξεκουράστηκα στον ίσκιο . Πόσοι άνθρωποι άραγε έχουν έρθει και έχουν εκμεταλλευτεί το νεράκι της Πλατάνας πόσα χρόνια αυτό δίκτυο άρδευσης τροφοδοτεί το χωριό μας; Άνθρωποι μόχθησαν για να φτιάξουν αυτό το έργο πνοής για την κοινωνία του χωρίου μας .Πήρα τον δρόμο της επιστροφής αφήνοντας την μνήμη και τον λογισμό μου να τρέχει . Όταν φτάσαμε στο φράγμα ανεβήκαμε στον λόφο που είναι αριστερά της κοίτης. Πίσω του αντίκρισα ένα ρέμα να ανεβαίνει βόρεια ήταν μέσα στα πλατάνια . Με τράβηξε η ομορφιά του και ξεκίνησα Το τοπίο εναλλάσσονταν ανάμεσα στα μεγάλα πανέμορφα πλατάνια και στις λυγαριές .Κάπου η κύτη του χειμάρρου γίνονταν δύσβατη από τα πουρνάρια και τις λυγαριές και ήμουν αναγκασμένος να σκύβω και πολλές φορές να σέρνομαι.Παντού υπήρχαν ίχνη από διάφορα ζώα άγνωστα σε μένα . Έπειτα από μια ώρα δύσκολης πεζοπορίας είδα μια λακούλα και σταμάτησα . Αριστερά μου ακούγονταν ήχοι από κάποιο κοπάδι. Κάθισα για λίγο στην λάκα και πήρα τον δρόμο της επιστροφής .
Είχαμε φτάσει στις λεύκες του Ζέρβα στο μυαλό μου έτρεχαν πολλά ώσπου ξαφνικά μέσα στον δρόμο είδα μια κίνηση κατάλαβα ότι ήταν κάτι ζωντανό . Η Παρδάλω όρμισε καταπάνω του γαυγίζοντας.Φύγε της φώναξα δυνατά καταλαβαίνοντας ότι ήταν κάποιο μεγάλο τραυματισμένο πουλί.
Το σκυλί έφτασε δίπλα του και σταμάτησε. Όταν έφτασα είδα ότι ήταν ένα γεράκι με διαλυμένο το αριστερό του φτερό.
Το πήρα με προσοχή με τέτοιον τρόπο που να μην πονέσει.Το κακόμοιρο γύρισε το κεφάλι του προς το μέρος μου και με κοίταξε με εκείνα τα τεράστια κίτρινα μάτια του . Στο βλέμμα του διέκρινα τον τρόμο . Το ράμφος του ήταν μισάνοιχτο και έτοιμο να με δαγκώσει . Έβγαλα μια φανέλα από το σακίδιο μου και το τύλιξα προσεκτικά. Τάχυνα το βήμα μου για να μπορέσω να φτάσω όσο μπορούσα πιο γρήγορα στο περιβόλι μου . Στην διαδρομή κοίταζα το τρομαγμένο του βλέμμα όπου και να έστρεφα το σώμα του αυτό πάντα γύρισε και με κοίταζε στα μάτια έτοιμο να με δαγκώσει.
Παρ όλη την αγωνία μου για την σωτηρία του το μυαλό μου ταξίδευε μακριά.
Εκατομμύρια χρόνια πιο παλιά οι πλανητικές συγκυρίες δημιούργησαν αυτό το πλάσμα.Έδωσε την μάχη του για την επιβίωση και κατάφερε να νικήσει και να εξαπλωθεί σε όλα τα μήκη και πλάτη του πλανήτη.
Μέσα στα χρόνια που πέρασαν
σίγουρα θα είχε πολλές μεταβολές δημιουργήθηκαν πολλά και διαφορετικά είδη ανάλογα με τις κλιματικές συγκυρίες που ζούσε και όπως τότε έτσι και τώρα ακόμη συνεχίζει να δίνει τον καθημερινό αγώνα της ζωής . Κάπως έτσι ήταν και ο άνθρωπος οι συμπαντικές συγκυρίες τον δημιούργησαν και με τα χρόνια οι ίδιες συγκυρίες τον έκαναν αυτόν που είναι .
Ουσιαστικά τα δυο ήδη δεν έχουν μοιράσουν κάτι αντίθετα σε κάποιες γωνιές του πλανήτη τα χρησιμοποιούν στον αγώνα της καθημερινής τους επιβίωσης . Στο κυνήγι . Αντίθετα σε κάποια άλλα σημεία του πλανήτη τα κυνηγούν χωρίς λόγο όπως αυτό το κακόμοιρο ζωντανό που κρατώ στα χέρια μου . Κάποιος πέρασε για να κάνει το χόμπι του και όχι από ανάγκη για επιβίωση ,είδε στον ουρανό κάτι να κινείται και το πυροβόλησε . Τώρα πάλι οι συγκυρίες ήταν αυτές που έγιναν η αιτία να συναντηθούν οι μοίρες μας με αυτό το υπερήφανο πουλί της ελληνικής υπαίθρου . Κοίταζα τον τρόμο στα μάτια του .
Ναι φοβάται όπως φοβάμαι και εγώ και είναι έτοιμο να αμυνθεί . Επομένως αφού φοβάται σημαίνει έχει αγωνία πεινάει αγαπάει ερωτεύεται ζευγαρώνει και αγωνιά για την διαιώνιση του είδος του. Δηλαδή έχει πλήρη ασύνειδη η οποία έχει να κάνει με τις ανάγκες της δικής του επιβιώσεις και της δικής του διαιώνισης του είδους του . Με άλλα λόγια τα μόνα που μας κάνουν διαφορετικούς είναι η ανατομικές μας διαφορές. Όλοι αγωνιζόμαστε για την επιβίωση και αυτή η ανάγκη της επιβίωσης είναι αυτό που φέρνει πολλές φορές το ένα είδος αντιμέτωπο με τα άλλα .
Έπειτα από αρκετή ώρα έφτασα στο περιβόλι ξεφορτώθηκα από πάνω μου σακίδια κλπ και πήρα τηλ την φιλοζωική Λαμίας . Αφού μου έδωσαν κάποιες οδηγίες κλείσαμε ένα ραντεβού και ξεκίνησα να πάω να τους δώσω το τραυματισμένο πουλί . Όταν έφτασα το κακόμοιρο φαίνεται ότι είχε εξαντλεί και έγερνε το κεφαλάκι του . Το βάλαμε μέσα σε ένα χάρτινο κουτί και τα μελή της φιλοζωικής το έστειλαν με το ΚΤΕΛ Λαμίας στην ομάδα ΑΝΙΜΑ . Από εκεί και έπειτα δεν ήξερα τι απέγινε και ανησυχούσα γιατί θυμάμαι ότι δεν μπορούσε να κρατήσει το κεφάλι του σταθερό .
Χθες Κυριακή απόγευμα με πίκρα έμαθα ότι το γεράκι έφτασε νεκρό στην Αθήνα και ότι το είδος του ήταν Χειμωνόκιρκος αρσενικός
Υ/Γ Αγαπητέ κυνηγέ.
Όλοι μας είμαστε δημιουργήματα των συμπαντικών συγκυριών αλλά από εκεί και έπειτα τα αποτελέσματα αυτών των συγκυριών έχουν δημιουργήσει μια απέραντη συμπαντική δικαιοσύνη.Δεν φαίνεται είναι αόρατη αλλά από αυτή δεν ξεφεύγει τίποτα και κανένας.
Εμείς οι δυο (εσύ και εγώ) πάλι κάτω από το καθεστώς των συγκυριών σαν κάτοικοι του σύμπαντος δώσαμε εξετάσεις προς την συμπαντική δικαιοσύνη μέσω ενός άλλου κατοίκου του σύμπαντος (γεράκι) και κριθήκαμε από αυτήν έτσι όπως κρινόμαστε καθημερινά για τις πράξεις μας.Ο πλανήτης μας έχει δώσει το δικαίωμα να στρεφόμαστε εναντίων των άλλων ειδών για λόγους επιβίωσης και μόνο για αυτούς.
Μην μου πεις ότι εσύ σαν άνθρωπος έχεις ανάγκη από τον αγώνα της επιβίωσης η ότι δεν έχεις να φας εσύ σαν άνθρωπος σήμερα που υπάρχουν τόσα αγαθά γύρω σου και ακόμη χειρότερα μην μου πεις ότι θα έτρωγες ένα σκοτωμένο γεράκι.
Την καλημέρα μου
Γιώργος Καλλιώρας
Μέλος της Πρωτοβουλίας Ενεργών Πολιτών Λαμίας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου