Στον Δήμο μας δεν ισχύει το μνημόνιο

Ο δήμαρχος Περιστερίου, Ανδρέας Παχατουρίδης, δήλωσε ότι θα διεκδικήσει την επανεκλογή του. Και θα είναι μια υποψηφιότητα, ανεξάρτητη, αυτοδιοικητική και, κυρίως, αντιμνημονιακή. Το άκουσα και αλλού: τα κόμματα της αντιπολίτευσης χορηγούν στήριξη σε υποψηφίους που υπογράφουν αντιμνημονιακή δήλωση. Το βρίσκω λογικό και θεμιτό. Στα '80s μετρούσε αν ο δήμαρχος ήταν «ειρηνιστής», λες και υπήρχε περίπτωση να είναι πολεμοχαρής. Αδυνατώ, όμως, να καταλάβω, τι παραπάνω κάνει ένας αντιμνημονιακός δήμαρχος. Μαζεύει καλύτερα τα σκουπίδια; Πιθανώς. Θα  σκαρφαλώνει στο απορριμματοφόρο για να πει στους απλήρωτους συμβασιούχους ότι είναι η χούντα του μνημονίου που καταστρέφει τις ζωές τους. Έτσι αλλάζει το πράγμα και τα σκουπίδια μαζεύονται με μαχητικό ηθικό.

 Εννοείται ότι θα αρνείται να στέλνει λίστες και να εφαρμόζει μνημονιακές πολιτικές. Φυσικά δεν θα μπορεί να κάνει και αλλιώς, αλλά εδώ μετράμε τις προθέσεις. Α, θα διοργανώνει συσσίτια και υπηρεσίες προς τους αστέγους- οι «άλλοι» δεν έχουν τέτοιες ευαισθησίες, θα αφήνουν τους φτωχούς πεινασμένους και τους άστεγους στο δρόμο. Παρακάτω; Μπορεί να στήνει και πολιτιστικές εκδηλώσεις με σαφή αντιμνημονιακό μήνυμα, που θα διασπείρουν τη διάθεση ανατροπής σε κάθε γειτονιά του Δήμου. Το δημοτικό ραδιόφωνο θα παίζει αντιμνημονιακά τραγούδια (κάποια στιγμή θα δοθεί ρεπερτόριο). Η πόλη μας ήταν αποπυρηνικοποιημένη ζώνη. Τώρα θα γίνει αντιμνημονιακή, το μνημόνιο δεν θα ισχύει εντός των ορίων του Δήμου. Θα καταργηθεί. Με μία απόφαση και μία πινακίδα.

Είναι κενό περιεχομένου ως και γελοίο. Το δίλημμα περί το μνημόνιο δεν έχει ούτε σχέση, ούτε θέση στα δημοτικά πράγματα. Δηλαδή, ο Μπουτάρης τι είναι; Μνημονιακός ή αντιμνημονιακός; Ο Καμίνης; Έχει καμία σημασία; Καμία. Έτσι όπως λειτουργεί η αυτοδιοίκηση στην Ελλάδα ο δήμαρχος είναι για να μαζεύει τα σκουπίδια και να αξιοποιεί έντιμα και αποδοτικά τα χρήματα των δημοτών του-μιλάμε για κανονικούς δημάρχους, όχι για Κασιδιάρηδες. Η προβολή του κεντρικού ζητήματος επάνω στα δημοτικά, προσβάλλει τις τοπικές κοινωνίες και τη βούλησή τους, ακυρώνει το πολιτικό περιεχόμενο της αυτοδιοίκησης. Είναι και χαμένη ευκαιρία. Αντί οι πολίτες να συζητήσουν μεταξύ τους, καλούνται να ακούσουν τι έχει να πει το κόμμα. Και τι έχει να πει το κόμμα;

http://www.protagon.gr/