Μερικές σκέψεις λίγο πριν τις εκλογές, αυτοδιοικητικές και μη (του Γιώργου Αναγνωστόπουλου)

Του Γιώργου Αναγνωστόπουλου

Είναι δεδομένο ότι η πολιτική έχει αποδεσμευθεί σιωπηρά από την ηθική, εδώ και πολύ καιρό. Άλλωστε είναι πρόσφατο το αξίωμα του πολιτεύεσθαι : «ό,τι είναι νόμιμο είναι και ηθικό». Είναι γεγονός ότι η Δημοκρατία θεμελιώνεται στο Σύνταγμα και τους νόμους μιας χώρας. Είναι, όμως, και γενικά αποδεκτό ότι χωρίς τον ηθικό γνώμονα, χωρίς την ατομική ευθύνη, χωρίς την αίσθηση του κοινού και του κύριου, η Δημοκρατία δεν λειτουργεί. Μεταπίπτει σε «επιχείρηση», νομιμοφανή μεν, ανήθικη δε.
Αυτή τη Δημοκρατία-«επιχείρηση» θέλουμε ;

Το αποτέλεσμα ολοφάνερο μπρος στα μάτια όλων μας καθημερινά. Αδικίες, εκβιασμοί, μικρό και μεγαλοαπάτες, κοσμούν το ηθικό μας σύστημα. Και τι περίεργο και άξιο απορίας γεγονός; Πώς γίνεται κατά κανόνα αυτές οι παραβιάσεις του ηθικού κώδικα, να γίνονται απ’ αυτούς που έχουν υπό οποιοδήποτε τρόπο κατοχή ή ανάμιξη με την εξουσία;

Αγανακτεί κανείς να βλέπει διάφορους, να περιφέρονται στα έντυπα και ηλεκτρονικά μέσα και να διακηρύσσουν τη νομιμότητα τους, ενώ όλοι καταλαβαίνουμε πως κάτι παράνομο έχει γίνει, χωρίς να μπορούμε να το αποδείξουμε, άλλοτε επειδή δεν έχουμε την πρόσβαση στις πηγές και άλλοτε από προσωπική αδυναμία. Κάτι όμως που δεν αποδεικνύεται δεν είναι απαραίτητα και νόμιμο, πολύ περισσότερο ηθικό.

Τι άλλο είναι αν όχι παρανομίες ο συνεχής καταιγισμός σκανδάλων, που φτάνουν στην αντίληψη μας έμμεσα ή άμεσα τα τελευταία χρόνια; Ποιος από εμάς έμαθε μέχρι τέλους όλες τις πτυχές της διαλεύκανσης ενός σκανδάλου; Ποιος από αυτούς τους κυρίους που κυβερνούν ενδιαφέρεται για την πραγματική ηθική αποκατάσταση των συνεπειών ενός σκανδάλου, όταν προτού καταλαγιάσει η μπόχα του προηγούμενου, έρχεται η σκόνη του επόμενου για να βάλει στο παρελθόν το προηγούμενο και βέβαια χωρίς καμιά λύση. Όλα αυτά δίνουν μια αίσθηση ενός νομικού και ηθικού συστήματος που παραπαίει μεταξύ συμφέροντος, απάτης, αδιαφορίας και αναλγησίας που καμιά σχέση δεν έχουν με ηθική και νομιμότητα.

Σου λένε
την πολύ γνωστή αλλά και βολική φράση “αφού το λέει ο νόμος” άρα είμαστε εντάξει. Ο άνθρωπος αυτού του διανοήματος, θέλει να αγνοεί την πιθανότητα του ακούσιου λάθους, ακόμη και την εσκεμμένη παραβίαση άλλων νόμων. Η φράση “οι νόμοι υπάρχουν για να παραβιάζονται” δεν είναι τίποτε άλλο απ’ αυτές τις διαπιστώσεις. Και η μεν ακούσια παραβίαση ενός νόμου από κάποιον άλλο, λόγω ελλιπούς γνώσης είναι πιθανόν συγχωρητέα, η  εσκεμμένη παραβίασή του έστω και με την κάλυψη κάποιου νόμου είναι κατακριτέα.

Εμείς, στην «Πρωτοβουλία Ενεργών Πολιτών Λαμίας», δεν είμαστε αιθεροβάμονες και δεν τρέφουμε αυταπάτες. Η μάχη με το κατεστημένο πελατειακό σύστημα, που έχει οδηγήσει τη χώρα στον αφελληνισμό της και την πολιτιστική της ξιπασιά, είναι άνιση και στην πλειονότητα των περιπτώσεων χαμένη εκ των προτέρων.

Εμείς, στην «Πρωτοβουλία Ενεργών Πολιτών Λαμίας», κινούμενοι ενάντια σε κάθε υποχωρητική σκέψη του τύπου «τι να κάνω εγώ μόνος όταν όλοι οι άλλοι παρανομούν» και σε κάθε βολικό συμπέρασμα του τύπου «ένας κούκος δεν φέρνει την άνοιξη», επιδιώκουμε το «αισθητικώς ζην» και παλεύουμε για την αξιοπρέπειά μας, τη ψυχική και πνευματική μας ισορροπία.
Το περίφημο “ουδείς εκών κακός” του Σωκράτη, αλλά και το “ και ουδείς εκών καλός” του Νίτσε, μας δείχνει πως η βούληση και η θέλησή μας είναι αυτές που μας οδηγούν κάθε φορά στο πράττειν ηθικώς ή πράττειν μη ηθικώς.

Από λόγια, σκέψεις και ιδέες χορτάσαμε. Τώρα είναι η ώρα της πράξης όσο ποτέ άλλοτε. Οι κοινωνίες δεν άλλαξαν ποτέ από βολεμένους κυρίους μέσα σε κοστούμια ή καλοβαλμένες κυρίες με μοδάτα συνολάκια. Οι αλλαγές έρχονται από φωτισμένα μυαλά που έχουν το σθένος να τραβήξουν μπροστά, ακόμη και κόντρα στο προσωπικό τους συμφέρον.
Στις μέρες μας που η απίστευτη λατρεία του βολέματος και της εκτός ορίων ανηθικότητας έχει κυρίαρχη θέση, υπάρχουν άνθρωποι που μπορούν να γίνουν ηγέτες ενός τέτοιου ηθικού κινήματος. Ας τους αναζητήσουμε και ας στρατευτούμε μαζί τους. Δεν έχουμε την πολυτέλεια να χάσουμε ούτε έναν.

 Γιώργος Αναγνωστόπουλος, Μέλος της «Πρωτοβουλίας Ενεργών Πολιτών Λαμίας»