Στην Ιατρική Αθηνών, πανεπιστημιακός, που προ ολίγων ετών ανήλθε στη βαθμίδα του τακτικού καθηγητή, έχει πλέον στο τμήμα του και τη σύζυγό του. Αφού ως πρώην υφυπουργός και εν ενεργεία βουλευτής κατέλαβε τη θέση του διευθυντή στο Εργαστήριο Ανατομίας, διεύρυνε το γνωστικό αντικείμενο της Ανατομίας ώστε να «χωρέσει» και το αντικείμενο στο οποίο έχει ειδικευθεί η σύζυγος. Ο ίδιος έθεσε στους συναδέλφους του στον Τομέα το αίτημα για έγκριση δύο νέων γνωστικών αντικειμένων, σχετικά με την Αναισθησιολογία, τα οποία διδάσκονται ως υποχρεωτικά μαθήματα στις δύο κλινικές Αναισθησιολογίας της Ιατρικής. Ο τομέας και εν συνεχεία η γενική συνέλευση της σχολής ενέκριναν το αίτημα χωρίς ενστάσεις. Ο δρόμος είχε ανοίξει και οδήγησε έπειτα από ένα χρόνο στην εκλογή της αναισθησιολόγου συζύγου σε θέση επίκουρης καθηγήτριας παμψηφεί.
Δεύτερη περίπτωση, στην Ιατρική Σχολή Αθηνών: Αναπληρώτρια καθηγήτρια στην Οδοντιατρική Θεσσαλονίκης, με αντικείμενο «Ορθοδοντική», εδώ και κάποια χρόνια προσπαθούσε να έλθει στο Πανεπιστήμιο Αθηνών όπου υπηρετεί ο σύζυγός της. Στην αρχή δεν κατάφερε να καταλάβει θέση στην Οδοντιατρική, αφού το αίτημα για μετάταξη απερρίφθη. Ομως! Kατάφερε αρχικά να μετακινηθεί στο Εργαστήριο Ιστολογίας της Ιατρικής Αθηνών. Και ύστερα από ένα διάστημα, πήρε μετάταξη στο Εργαστήριο Βιολογικής Χημείας, στο οποίο είναι διευθυντής ο σύζυγός της. Αυτό έγινε δυνατό αφού εφαρμόσθηκε πάλι η «φωτογραφική» διεύρυνση του αντικειμένου με προσθήκη της «Μονάδας Κυτταρικής και Μοριακής Εμβιομηχανικής», για να «χωρέσει» η σύζυγος…
Μία ακόμη περίπτωση στην ίδια σχολή: Σε τομέα με εμβληματικό κλινικό αντικείμενο, ο γιος διευθυντή Πανεπιστημιακής Χειρουργικής Κλινικής κατέλαβε πρόσφατα θέση λέκτορα στην κλινική που διευθύνει ο πατέρας του. Το παράδοξο είναι ότι ο νέος λέκτορας δεν έχει πάρει ακόμη ειδικότητα, με αποτέλεσμα να εγείρονται ερωτήματα σχετικά με την επάρκειά του. Πανεπιστημιακός μού ξεκαθάρισε ότι ο νόμος δεν απαγορεύει σε λέκτορα να μην έχει ειδικότητα, δηλαδή κλινικό τίτλο. «Ο λέκτορας είναι ακαδημαϊκός τίτλος», είπε, διατυπώνοντας όμως ενστάσεις. «Ο γιος γίνεται λέκτορας σε κλινική ειδικότητα, χωρίς να είναι ειδικευμένος και χωρίς να έχει μετεκπαιδευθεί. Αυτό σημαίνει ότι δεν είναι αυτάρκης στην άσκηση του κλινικού και εκπαιδευτικού έργου. Από την άλλη, σκεφτείτε πόσοι υποψήφιοι με εξαίρετα βιογραφικά- θα μπορούσαν να πάρουν τη θέση», συμπλήρωσε ο ίδιος.
Τα ονόματα όσων εμπλέκονται στις περιπτώσεις αυτές τα σχολιάζει η ακαδημαϊκή κοινότητα. Οι διαδικασίες που ακολουθήθηκαν είναι νομότυπες, αν και για τις δύο πρώτες περιπτώσεις εγείρονται ερωτήματα. Ομως, όσο κι αν υπάρχουν σημαντικές εξαιρέσεις συγγενών -άλλωστε, ποιος υποστηρίζει ότι οι συγγενείς πανεπιστημιακών δεν είναι εξαίρετοι επιστήμονες;- το προφανές ερώτημα που ανακύπτει δεν αφορά το νομότυπο αλλά και το ηθικό-δεοντολογικό και αξιοκρατικό μέρος της διαδικασίας. Τελικά φαίνεται ότι όσο μελάνι και εάν χύνεται, ορισμένοι μυαλό δεν βάζουν και, ας μην κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλό μας, λειτουργούν σαν να είναι τα ΑΕΙ τσιφλίκι τους.
Tου Aποστολου Λακασα στην kathimerini.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου