Η χρεοκοπία είναι το λιγότερο που μπορεί να μας βρει...

Η ελληνική χρεοκοπία, ένα χρόνο περίπου μετά την κατάρρευση της Lehman Brothers αν μη τι άλλο κατέδειξε, πόσο περιπλεγμένος έχει γίνει ο κόσμος μας, καθώς το σπάσιμο και ενός σχετικά αδύναμου κρίκου, μπορεί να οδηγήσει σε αλυσιδωτές χρεοκοπίες και μια εκτεταμένη, αν όχι συνολική κατάρρευση. Ένα χρόνο μετά την ελληνική χρεοκοπία, οι Ευρωπαίοι εταίροι κατάλαβαν πως οι δεσμοί του ευρώ, έχουν καταστήσει τη σχέση αρκετά πιο περίπλοκη, από αυτή ενός συνηθισμένου σύγχρονου αστικού γάμου, όπου αν στην πορεία οι συμβαλλόμενοι δεν συμφωνούν στο πως θα διαχειρίζονται τα του οίκου τους, χωρίζουν με συνοπτικές διαδικασίες κοινή συναινέσει ή εγκαταλείπει ο ένας τον άλλον στα κρύα του λουτρού...

Η στυγερή μαζική δολοφονία δεκάδων αθώων στη Νορβηγία πριν μια εβδομάδα από κάποιον ανισόρροπο δεν είναι άμοιρη αυτής της παγκόσμιας διάχυσης και περιπλοκής κεφαλαίων και ανθρώπων που χαρακτηρίζει την εποχή μας.

Το συμβάν στη Νορβηγία έχει και μια άλλη σημασία, καθώς έλαβε χώρα σε μια κοινωνία που εμφανίζει μια εικόνα ειδυλλιακή σχεδόν στην ταραγμένη εποχή μας. Λέω εμφανίζει καθώς πιστεύω πως η πραγματικότητα είναι αρκετά διαφορετική από αυτή των στατιστικών του ΟΟΣΑ.

Όσοι έχουν έρθει σε επαφή με κατηγορία του σκανδιναβικού αστυνομικού μυθιστορήματος, ίσως έχουν πάρει μια πρώτη γεύση της σκοτεινής πλευράς αυτών των κοινωνιών. Ο Κοκκινολαίμης του Τζο Νέσμπο, ανατέμνει επιτυχώς τη νορβηγική κοινωνία και τις ρίζες του σύγχρονου ρατσισμού στο ναζιστικό παρελθόν της κοινωνίας. Βλέπε: Ο κοκκινολαίμης

Το πρόβλημα της εποχής μας είναι αρκετά περίπλοκο και το ελληνικό πρόβλημα απλώς αποτελεί μια παρωνυχίδα αυτού, με τις ιδιαιτερότητές του που αφορούν στον κρατικοδίαιτο παρασιτισμό.

Παρ’ όλα αυτά, αυτό που είναι στο χέρι μας, είναι να διορθώσουμε όσο πιο γρήγορα γίνεται τα του οίκου και να φροντίσουμε στα διεθνή να βρισκόμαστε τη σωστή στιγμή με τη σωστή πλευρά, όπως αρμόζει στη μοίρα των μικρών λαών, και όπως το πράξαμε επιτυχώς τους δυο αιώνες της ανεξαρτησίας μας.

Μια απλοϊκή λύση είναι η κατάργηση των χρηματοοικονομικών παράγωγων, των διεθνών ροών των κεφαλαίων, τουδιεθνούς εμπορίου και του διεθνούς οικονομικού ανταγωνισμού.

Με τον ίδιο τρόπο, απλοϊκά σκέφτονται και όσοι υποστηρίζουν πως το πρόβλημα της μετανάστευσης μπορεί να αντιμετωπιστεί με το να μετατρέψουμε τη Δύση σε φρούριο περίκλειστο με συρματοπλέγματα. Το δυτικό ρωμαϊκό κράτος αποτελεί χαρακτηριστικό παράδειγμα κοινωνίας που δημογραφικά και οικονομικά κατέρρευσε εσωτερικά και κατελήφθη από τις επιδρομές των βαρβάρων, αφού για πολλούς αιώνες προσπάθησε να τους ενσωματώσει μοιράζοντας αφειδώς σε κάποια φάση το δικαίωμα του Ρωμαίου πολίτη.

Η Δύση της ρωμαϊκής αυτοκρατορίας επιβίωσε με την οικονομική και πολιτική μεταρρύθμιση του Μεγάλου Κωνσταντίνου, την υιοθέτηση του χριστιανισμού σε επίσημη θρησκεία, την μετεξέλιξη στην βυζαντινή αυτοκρατορία... μέχρι να αναγέννηση της Δύσης αρκετούς αιώνες αργότερα...

Πολλοί υποστηρίζουν πως ένας πόλεμος σήμερα είναι λιγότερο πιθανός γιατί θα είναι περισσότερο καταστροφικός για άλλους και λογικά δεν πρέπει να ταυτίζεται με τα συμφέροντα καμιάς εκ των πλευρών που θα μπορούσε να τον πραγματοποιήσει..

Αυτή είναι και η άποψη της στήλης, αλλά οι ενασχολούμενοι με τις αγορές τον πρώτο κανόνα που λαμβάνουμε υπόψη είναι πως πολύ συχνά οι άνθρωποι επιδεικνύουν παράλογη συμπεριφορά, σε σχέση με το συμφέρον τους...

Ο Ιβαν Μπλόχ το 1898 είχε γράψει το βιβλίο «Ο πόλεμος του μέλλοντος» όπου ανέλυε γιατί ο πόλεμος δεν έχει μέλλον καθώς εξαιτίας της τεχνολογικής εξέλιξης η καταστροφικότητα των οπλικών συστημάτων, θα οδηγούσε σε χρεοκοπία των εθνών, αν διεξαγόταν σε ευρεία κλίμακα.

Την ίδια περίοδο που λάμβανε χώρα μια πρώτη απόπειρα παγκοσμιοποίησης, ήταν διαδεδομένη η άποψη πως όσο πλουσιότερη είναι μια χώρα τόσο πιο δύσκολα ρισκάρει να τα χάσει όλα σε ένα πόλεμο, ή πως η αλληλεξάρτηση που είχαν δημιουργήσει οι διεθνείς οικονομικές και εμπορικές δραστηριότητες θα ήταν δύσκολο να επιτρέψουν μια πολιτική αντιπαράθεση.

Οι δυο παγκόσμιοι που ακολούθησαν το διέψευσαν...

Ο πιο εύκολος δρόμος προς τον επόμενο παγκόσμιο πόλεμο θα ήταν η αναστολή της παγκοσμιοποίησης μέσω των ελεύθερων ροών κεφαλαίων, ανθρώπων, εμπορευμάτων και γνώσης σε όλα τα μήκη και πλάτη του πλανήτη.

Αυτό δεν σημαίνει βέβαια πως ο επόμενος πόλεμος είναι η μοναδική εγγυημένη λύση που υπάρχει στα προβλήματα της εποχής μας. Στην ουσία κανείς δεν είναι σε θέση να γνωρίζει τη λύση. Εμπειρικά μόνο μπορεί κάποιος να υποθέσει πως η ιστορία μας εκπλήσσει πάντα, υιοθετώντας το πιο απίθανο από τα σενάρια. Όπως ακριβώς συμβαίνει και με τις αγορές...


Πηγή:www.capital.gr