Ας υποθέσουμε ότι, η ελληνική Κυβέρνηση, μετά από συνεννοήσεις με τους πιστωτές της, κατέληγε στην απόφαση για την απομείωση (“κούρεμα”) του ελληνικού δημοσίου χρέους κατά 90%. Και από 250 δισεκατομμύρια ευρώ που είναι σήμερα το χρέος, αυτό έπεφτε στα 25 δισεκατομμύρια, γνωρίζοντας βέβαια ότι θα υπήρχε η συνέπεια του αποκλεισμού της χώρας από τις διεθνείς αγορές για ένα διάστημα πολλών ετών (και ας υποθέσουμε ότι αυτή θα ήταν η μόνη συνέπεια που θα υφίστατο).
Έχοντας απαλλαγεί από το 90% του χρέους της, θα μπορούσε η χώρα να συνεχίσει να λειτουργεί κανονικά και να πληρώνει το Κράτος τους μισθούς, τις συντάξεις και όλα τα έξοδα λειτουργίας της κοινωνίας μας;
Δε θα μπορούσε! Και είναι απλό να το καταλάβουμε.
Ακόμη και στην υποθετική περίπτωση της απαλλαγής μας κατά 90% από το χρέος μας, τότε, με βάση τα δημοσιονομικά αποτελέσματα του 2010 (δημοσιονομικό έλλειμμα 10,5%) στο τέλος του 2011, θα έλειπαν από το ταμείο του Κράτους τα παρακάτω ποσά:
Τόκοι για το χρέος των 25 δισεκ. ευρώ (του 10% που θα υπολειπόταν) = 1,6 δισεκ. ευρώ.
Έλλειμμα λειτουργίας: 3,5% του ΑΕΠ, δηλαδή 8,2 δισεκ. ευρώ περίπου.
Δηλαδή, στο τέλος του 2011, θα έλλειπε από το ταμείο, ποσό ίσο με 9,8 δισ. ευρώ.
Όμως, αφού η χώρα δε θα έπαιρνε δάνεια από την “τρόικα” (την οποία θα την είχαμε διώξει ώστε να μη συνεχίσει να καταδυναστεύει το λαό μας), αλλά ούτε και από τις αγορές (αφού κανείς δε θα μας δάνειζε), δε θα υπήρχε κανένας να μας δανείσει τα 9,8 δισεκατομμύρια ευρώ.
Τί θα έκανε τότε η υπερήφανη (αφού θα είχε διώξει την τρόικα), πλην όμως πτωχή, Κυβέρνηση της χώρας; Θα έπρεπε να βρει τρόπους να κόψει 9,8 δισεκ. ευρώ από τις δαπάνες και θα έπρεπε να είχε την πρόνοια να το κάνει από την αρχή του έτους. Αν την απόφαση για εκδίωξη της τρόικας την έπαιρνε σήμερα (στο τέλος του πρώτου εξαμήνου), τότε το ποσό που θα έπρεπε να εξοικονομήσει μέχρι το τέλος του έτους φθάνει στα 12,8 δισεκατομμύρια ευρώ (προκύπτει από τα αρχικά 9,8 δισεκ. συν τα 3,0 περίπου δισεκ. που είναι η υπέρβαση του δημοσιονομικού ελλείμματος, κατά το πρώτο πεντάμηνο του έτους, σε σχέση με πέρυσι (δείτε σχετικό αρχείο). (Σημείωση: Βέβαια, στην υποθετική περίπτωση που αναφέρουμε, δε λαμβάνουμε υπ’ όψη τη διεθνή απομόνωση που θα αντιμετώπιζε η χώρα, μετά από μία τέτοια ενέργεια, με όσες οικονομικές συνέπειες και αν έχει αυτό).
Σήμερα, τί αναγκάζεται να κάνει η χώρα μέσω των διορθωτικών κινήσεων που περιλαμβάνονται στο μεσοπρόθεσμο πρόγραμμα που ανακοινώθηκε από τον κ. Βενιζέλο; Αναγκάζεται να περικόψει ένα ποσό της τάξης των 5,5 δισεκ. ευρώ, μέσα στο επόμενο εξάμηνο, για να καλύψει την υπέρβαση, να πετύχει τον αρχικό στόχο του ελλείμματος που προβλέφθηκε από τον Προϋπολογισμό και να καταλήξει η χώρα σε ένα τελικό δημοσιονομικό έλλειμμα κοντά στο 8,0% του ΑΕΠ.
Αυτές τις μέρες που θα ξαναγεμίσουν οι δρόμοι και οι πλατείες από διαμαρτυρόμενους, θα πρέπει κάποιος από αυτούς που αποφασίζουν αυτές τις κινητοποιήσεις, να απαντήσει στο παραπάνω λογικό ερώτημα (λογικό και αμείλικτο, όσο λογικοί και αμείλικτοι είναι και οι αριθμοί): Αυτοί, τί θα πρότειναν να γίνει, για να εξοικονομηθούν τα 12,8 δισεκ. ευρώ που θα έπρεπε να εξοικονομηθούν έως το τέλος του χρόνου, ώστε να μπορέσουν οι συνδικαλιστές να εξακολουθήσουν να διατηρούν τη “δύναμή” τους και να ζουν την ωραία ζωή στην οποία έμαθαν όλες αυτές τις δεκαετίες;
Σημείωση: Σε κανέναν δεν αρέσουν τα μέτρα που αποφασίστηκαν από το Υπουργείο των Οικονομικών. Και κανένας βέβαια, δε νοιώθει υπερήφανος όταν γνωρίζει ότι τα μέτρα αυτά υπαγορεύτηκαν από κάποιους υπαλλήλους διεθνών οργανισμών. Όμως, δυστυχώς, αυτή είναι η αλήθεια. Και κατά τα φαινόμενα, η μόνη λύση σήμερα. Εκτός εάν όλοι συμφωνήσουμε να μειώσουμε ακόμη περισσότερο το επίπεδο διαβίωσής μας και να πειραματιστούμε με την επιβίωσή μας.
http://www.eurocapital.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου