Το bollywood στις ελληνικές εκλογές

Όσο πλησιάζουν οι εκλογές του Μαΐου, η προεκλογική ατμόσφαιρα φορτίζεται περισσότερο. Οι υποψήφιοι σκαρφίζονται πολλά για να προσεγγίσουν τους ψηφοφόρους τους. Κάποιοι όμως το παρακάνουν. Στην προσπάθεια μου να κατανοήσω τις πρακτικές του ελληνικού “λαϊκού προεκλογικού management” μπήκα σε βαθιές και μελαγχολικές σκέψεις. Σκέφτηκα την επικοινωνία, τους «πομπούς», τους «δέκτες» και τα «μηνύματα». Έφερα στο μυαλό μου τον Marshall Mc Louan, τον Orwell και πολλούς άλλους. Είπα να αναλύσω τη διάσταση μεταξύ συνειδητού και υποσυνείδητου και άλλα τινά, επιστημονικά και περίπλοκα. Στο τέλος κατέληξα σε κάτι πιο απλό και σίγουρα πιο βολικό: Ήρθε το bollywood στην πολιτική μας ζωή! Κι αν ακόμα δεν ήρθε για όλους, ίσως στις επόμενες εκλογές, να γίνει καθεστώς.

Άπειρα τα δείγματα των υποψηφίων. «Φανταχτερότερος» όλων, γνωστός και δημοφιλής δήμαρχος σε επαγγελματική φωτογράφιση μετά της συζύγου και τέκνου. Υποψήφιος αντιπεριφερειάρχης στην επαρχία σε δεκαπεντάλεπτο βίντεο, προσπαθώντας να πείσει με την «αφήγηση» της καθημερινής «λαϊκής» του ζωής (λαμέ πουκάμισα, σκυλάδικα, ποτά κτλ).
Υποψήφιες με πλατινέ μαλί, πολύχρωμα φορέματα, ερωτικό αβυσσαλέο στιλ πολλά υποσχόμενο, μουστακαλήδες παππούδες λες και ήρθαν μόλις χθες από το απομακρυσμένο χωριό τους, «νέοι» κιτσάτοι μπούληδες με στρόγγυλο μαγουλάκι και γραβάτα «ρομά» από το Ζεφύρι. Κλαρινογαμπροί, «θεογκόμενες», «καλλιτέχνες», «σέξι νοικοκυρές», αποτυχημένοι ποδοσφαιριστές, περιφερειακοί, περιθωριακοί, γραφικοί , λαμόγια και παράγοντες ποδοσφαίρου ετοιμάζονται για την εκλογή τους.

Χαράς ευαγγέλια βέβαια, για διαφημιστές, τυπογράφους και επαρχιακά κυρίως, κανάλια “bollywood” (η Αννίτα Πάνια ωχριά μπροστά τους). Άραγε θα κάνει κάποιος τη σούμα μετά τις εκλογές να μάθουμε πόσα ξοδεύτηκαν για να στηθούν όλες αυτές οι τραγελαφικές παραστάσεις;

Tί από τα δύο όμως, πρέπει να μας απασχολήσει περισσότερο; Οι ψυχικά διαταραγμένοι (άλλος λίγο άλλος πολύ, το ίδιο είναι...) που δεν έχουν την αίσθηση του γελοίου ή μήπως η ανταπόκριση που έχει η αίσθηση του γελοίου; Είναι λοιπόν τόσο ανώδυνο αυτό το τσίρκο που, μολονότι τα χρόνια περνούν, συνεχίζει να μαζεύει κόσμο στις περιοδείες του;

Όλα αυτά τα άτομα διακατέχονται από σύνδρομα που σε ορισμένες περιπτώσεις αποτελούν παθογένεια. Άλλωστε η σύνθεση της τελευταίας Βουλής το απέδειξε. Στηρίζονται στην πρόκληση, στο αρρωστημένο ναρκισσισμό, στην επιθετικότητα, στον λούμπεν λαϊκισμό και στην αδυναμία συνείδησης της θέσης τους μέσα στο περιβάλλον. Αγνοούν βασικές αξίες της ανθρώπινης πολιτισμικής φύσης, όπως σεβασμός, αίσθηση του ωραίου, αξιοπρέπεια, διακριτικότητα, ευγένεια, ορθολογισμός, αντίληψη των ορίων, διαλεκτική, μετριοπάθεια, μετριοφροσύνη και πολλά άλλα απαραίτητα για να σταθείς σε μια δημόσια παρουσία.

Το σημαντικότερο όμως, είναι ότι φαίνεται πολύ έντονα η διανοητική τους ανεπάρκεια. Αδυνατούν να επεξεργαστούν βασικά λογικά σχήματα, ο λόγος τους ακολουθεί φόρμες αυταπόδεικτες και δεν μπορούν να ανταποκριθούν σε στοιχειώδεις επαγωγές για να αρθρώσουν πολιτικό λόγο με βάση τη λογική. Τέλος, αντιλαμβάνονται την πολιτική τους θέση ως «υπηρέτη» των ψηφοφόρων τους που πρέπει να τον «γοητεύσουν» για να τους προσλάβει... Τα δίνουν όλα για αυτή τη «δουλίτσα» κι ας φτάσουν στον απόλυτο εξευτελισμό. Αργότερα, όταν «δέσουν τον γάιδαρο τους», ξέρουν αυτοί τι θα κάνουν στο «αφεντικό»...

Αυτή είναι λοιπόν, η «νέα» πολιτική κατάσταση που δυστυχώς παραμένει παλιά. Το κιτς και ο επαρχιωτισμός συνεχίζουν να εμπνέουν και τις επόμενες γενιές, που ετοιμάζονται να «καταλάβουν» τις τοπικές κοινωνίες. Κι όσο για το bollywood, αν με θεωρείτε υπερβολικό, σας δίνω την είδηση πως ωριμάζουν πλέον οι συζητήσεις στους διευθυντές προγραμμάτων των καναλιών, για εισαγωγή σήριαλ και ταινιών. Έτσι για να ενισχύσουμε λίγο περισσότερο το «γονιδιακό» πολιτιστικό μας προφίλ...

azampoukas@gmail.com