Του Στέφανου Σταμέλλου* |
Τα ρουσφέτια, οι υποσχέσεις, οι εκβιασμοί και οι έμμεσες απειλές είναι στην ημερήσια διάταξη όσο ποτέ. Η κρίση που σάρωσε συθέμελα κόμματα, παρατάξεις και πρόσωπα δεν επηρέασε καθόλου τις νοοτροπίες του παρελθόντος. Αντίθετα, φαίνεται ότι τις επανέφερε με τον χειρότερο τρόπο.
Γινόμαστε μάρτυρες καθημερινά τέτοιων φαινομένων: Γραφεία πολιτικά γίνονται «κέντρα εξυπηρέτησης ψηφοφόρων» με υποσχέσεις διορισμών και εξασφάλισης εργασίας σε ανέργους, υποσχέσεις για πεντάμηνες συμβάσεις «κοινωφελούς εργασίας», νέες μαϊμουδιές με ΚοινΣΕπ και ό,τι μπορεί να βάλει το μυαλό του καθένα. Οι λίστες των ωφελουμένων στις κοινωνικές δομές του Δήμου - κοινωνικό παντοπωλείο, κοινωνικό ιατρείο κλπ - γίνονται αντικείμενο «αξιοποίησης» από τους υποψήφιους δημάρχους, αντιδημάρχους και δημοτικούς συμβούλους. Στα ΚΑΠΗ ζητούν από τους ηλικιωμένους να ενταχθούν σε συγκεκριμένες παρατάξεις, για να μπορούν να τύχουν των «ευεργετημάτων», που παρέχονται…
Με το ξέσπασμα της κρίσης
πριν τέσσερα χρόνια ήρθαν στην επιφάνεια πολλά στοιχεία του παρασιτικού και διάτρητου συστήματος, με τους δήμους να κατέχουν περίοπτη θέση. Πολλά ακούστηκαν και γράφτηκαν γι’ αυτό. Κι ενώ θα περίμενε κανείς αλλαγή της νοοτροπίας, βλέπει τις ίδιες παλαιοκομματικές συμπεριφορές, τις ίδιες αντιλήψεις, που, με τόσο επώδυνο τρόπο, κόστισαν ακριβά στην ελληνική κοινωνία. Διαπιστώνει κανείς ότι αυτές οι παλαιοκομματικές συμπεριφορές συνεχίζουν να βρίσκονται στο επίκεντρο των διεργασιών ενάμιση μήνα πριν τις εκλογές, σα να μη συνέβη τίποτα...
πριν τέσσερα χρόνια ήρθαν στην επιφάνεια πολλά στοιχεία του παρασιτικού και διάτρητου συστήματος, με τους δήμους να κατέχουν περίοπτη θέση. Πολλά ακούστηκαν και γράφτηκαν γι’ αυτό. Κι ενώ θα περίμενε κανείς αλλαγή της νοοτροπίας, βλέπει τις ίδιες παλαιοκομματικές συμπεριφορές, τις ίδιες αντιλήψεις, που, με τόσο επώδυνο τρόπο, κόστισαν ακριβά στην ελληνική κοινωνία. Διαπιστώνει κανείς ότι αυτές οι παλαιοκομματικές συμπεριφορές συνεχίζουν να βρίσκονται στο επίκεντρο των διεργασιών ενάμιση μήνα πριν τις εκλογές, σα να μη συνέβη τίποτα...
Τα πρόσωπα αυτά, πρόσωπα που έρχονται από το παρελθόν, αδυνατούν να αντιληφθούν και να προσαρμοστούν στα νέα δεδομένα. Αντί να επεξεργάζονται επίκαιρες και βιώσιμες προτάσεις και προγράμματα για την ανασυγκρότηση της οικονομίας, για την κοινωνία, για τα προβλήματα, κάνουν αυτό που ξέρουν: την προσέγγιση οικογενειών και σογιών ολόκληρων, βάζοντας στα ψηφοδέλτια τους μέλη αυτών των οικογενειών, εκβιάζοντας ή απειλώντας όσους δεν «υποκύπτουν».
Αντί να αφεθεί ελεύθερο το εκλογικό σώμα να εκλέξει τους καλύτερους, πολίτες με διάθεση για προσφορά, με πραγματικά οράματα και αντικειμενικές δυνατότητες, μήπως και αναστραφεί η πορεία προς την άβυσσο, σαράντα πέντε ημέρες πριν τις εκλογές εξακολουθούν να λειτουργούν οι “μαυρογιαλούροι”. Κι έτσι, όπως πάνε τα πράγματα, θα έχουμε μια από τα ίδια: παράγοντες και παραγοντίσκους, παιδιά των κομματικών σωλήνων με τον ξύλινο κομματικό λόγο, φιλοδοξίες και χρεοκοπημένες πρακτικές.
Προκαλεί τουλάχιστον δυσφορία και αγανάκτηση, άνθρωποι του κομματικού δημαρχοκεντρικού μοντέλου διοίκησης, που υπηρέτησαν με το παραπάνω το κομματικό σύστημα, το οποίο οδήγησε την κοινωνία και την οικονομία στο σημερινό χάλι, επιμένουν να διαχειριστούν τις τύχες μας για άλλα πέντε χρόνια. Τα ίδια πρόσωπα, οι ίδιες πρακτικές, κόντρα σε κάθε λογική…
Επιμένουν… Nα δούμε αν θα τα καταφέρουν. Στο χέρι μας είναι.
* μέλος της Πρωτοβουλίας Ενεργών Πολιτών Λαμίας και
Υποψήφιος δημοτικός σύμβουλος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου