Ανάβαση στο Γουλινά (1467μ) από την Άνω Καλλιθέα Σπερχειάδας (Του Στέφανου Σταμέλλου)

Του Στέφανου Σταμέλλου*

“Τι θέλει πάλιν η Άνοιξη... Τι να μας φέρει ακόμα...” λέει η Μαρία Πολυδούρη. Τι θέλουν οι μυρωδιές της ανθισμένης κορομηλιάς, που μας χτυπούν απαλά τη μύτη και την καρδιά… Κι όμως, το έχουμε ανάγκη, και προσδοκούμε αν θέλετε, όσοι ανεβαίνουμε στα βουνά, να «μεθύσουμε» με τα αρώματα της φύσης - τα έχει πλούσια η άνοιξη αυτά - και να διώξουμε  μακριά από το μυαλό αυτό το «ξεφτισμένο τσίρκο», που συμβαίνει γύρω μας.

Κι επειδή η άνοιξη περνά κι εμείς δεν την καταλαβαίνουμε…λένε πως όταν «σκάει» η άνοιξη, ανοίγουν οι καρδιές. Χαράζονται χαμόγελα… Μας χρειάζονται χαμόγελα να ξεφύγουμε από τη μιζέρια της άχαρης καθημερινότητας των ελληνικών οριζόντων. Διαδρομές αναζητούμε στη φύση και τις βρίσκουμε. 
Μονοπάτια
για έμπειρους και μη έμπειρους πεζοπόρους, ειδυλλιακές διαδρομές ανάμεσα στα έλατα, τους κέδρους, τις βελανιδιές, τις καστανιές…

Στο Γουλινά, μέσα στο πράσινο και σε υψόμετρο 800 μέτρα, είναι το χωριό Άνω Καλλιθέα, που απέχει 7 χλμ. από την Σπερχειάδα. Ατενίζει την κοιλάδα του Σπερχειού από ψηλά, την Όθρη, το ανατολικό Βελούχι, τη Δυτική Οίτη. Το παλιό της όνομα είναι Γυφτοχώρι και κατά τη διάρκεια του χειμώνα ερημώνει, ενώ το καλοκαίρι αποκτά ζωντάνια, καθώς οι κάτοικοι της Σπερχειάδας και της γύρω περιοχής απολαμβάνουν τη δροσιά του χωριού. Κι ο Γουλινάς - 1467 μέτρα υψόμετρο, ανάμεσα στη Βίστριζα και τον Ρουστιανίτη - άγνωστος ορειβατικός προορισμός για τους περισσότερους, είναι ένα όμορφο δασοσκέπαστο βουνό, που αξίζει να γνωρίσει κάποιος.

Η Άνω Καλλιθέα έχει πολλά να προσφέρει στους εραστές της φύσης, τους πεζοπόρους και τους ορειβάτες, στους κάθε λογής επισκέπτες· όπως άλλωστε τα περισσότερα χωριά της Δυτικής Φθιώτιδας και της ορεινής Ελλάδας. Εδώ και η κατασκήνωση η οποία λειτούργησε κατά καιρούς ως Κέντρο Προσωρινής Διαμονής αιτούντων άσυλο αλλοδαπών, εδώ και η πίστα motocross. Φιλοξενηθήκαμε μια Κυριακή στις αρχές του Ιούνη στο πατρικό του Γιώργου και της Μάρας και γνωρίσαμε από κοντά όλα αυτά.

Το λεωφορείο του Συλλόγου σταμάτησε στην κεντρική πλατεία του χωριού με τα ψηλά πλατάνια, τις βρύσες και το άγαλμα του στρατηγού Πιτσίκα του Αλβανικού Μετώπου, μέχρι και δημάρχου της Αθήνας την ταραγμένη περίοδο 1946-1950, όπως γράφει στο άγαλμα. Δίπλα το μοναδικό καφενείο – ταβέρνα, με τον κήπο μπροστά

Η πεζοπορία ξεκινάει από την πλατεία με νοτιοδυτική κατεύθυνση. Ανεβαίνοντας συναντάμε τις βρύσες με το πλούσιο νερό, δίπλα ακριβώς στη στέρνα και κάτω από τα πλατάνια. Το αυλάκι με το νερό διασχίζει το χωριό με το ορμητικό του κελάρυσμα.

Συνεχίζοντας, δεξιά συναντάμε το δασικό δρόμο, που ανεβαίνει με αρκετή κλίση μέχρι το οροπέδιο «Βράχος», όπου είναι τα κιόσκια με τα παγκάκια. Ένας όμορφος χώρος αναψυχής ανάμεσα στα έλατα με ξύλινη περίφραξη. Δίπλα είναι ένα αγροτόσπιτο και πιο πάνω μια στάνη με μπετόν. Η ταμπέλα «προς θέση θέας» μας κατευθύνει στο βράχο ψηλά, όπου ο δήμος έχει φτιάξει τρία κιόσκια με παγκάκια και με πανοραμική θέα της γύρω περιοχής. Τα σημάδια του μονοπατιού είναι πολύ αχνά έως ελάχιστα.

Ανεβαίνουμε σχεδόν κάθετα ψηλά στα έλατα, όπου είναι ο παλιός «στάλος» για τα πρόβατα, στον πλούσιο αέρα και τη σκιά. Συνεχίζουμε μέσα από το δάσος των κέδρων και ανεβαίνουμε στο επόμενο οροπέδιο, από όπου διακρίνουμε, στο βάθος και βορειοδυτικά, την κορυφή με το πυροφυλάκιο Το πυροφυλάκιο είναι πλέον εγκαταλελειμμένο. Ωστόσο, τόσο η εικόνα της περιοχής από ψηλά, τα βουνά και τη κοιλάδα του Σπερχειού, δικαιολογούν μία επίσκεψη εκεί ακολουθώντας την κόψη, με προσοχή.

Από την κορυφή η θέα είναι καταπληκτική έχοντας ολόγυρα τα βουνά Οίτη, Γκιώνα, Βαρδούσια, Γραμμένη Οξυά, Βελούχι, Άγραφα, Βουλγάρα και Όθρη, ενώ στο βάθος αχνά ξεχωρίζει ο Όλυμπος και ο Κίσσαβος

Από κει μπορεί κανείς να συνεχίσει για την Άνω Φτέρη και την Άνω Καμπιά. Στην Άνω Φτέρη κατεβήκαμε με τη Βάσω με αρκετό χιόνι σε μια δύσκολη πορεία - διάσχιση. Τώρα το αφήνουμε για άλλη φορά και επιστρέφουμε από τον δασικό χωματόδρομο, νοτιοδυτικά και κάτω.

Η χώρα μας έχει ανάγκη την αναζωογόνηση της υπαίθρου. Χωρίς στόχους και με πολύ χαμηλά τον πήχη της ανασυγκρότησης του παραγωγικού δυναμικού, τον εναλλακτικό μας τουρισμό εν προκειμένω, μένουμε στα ίδια και μοιρολατρούμε χαμηλώνοντας διαρκώς τους ορίζοντες του ριζικού μας. Γι’ αυτό λέμε πως χρειάζεται να αναδείξουμε τις ομορφιές και να αξιοποιήσουμε τις δυνατότητες των ορεινών χωριών της περιοχής μας. Να αναδείξουμε την Ελλάδα. «Δεν ξέρετε τι έχετε» μας έλεγαν οι φίλοι μας οι Σέρβοι στο Βελιγράδι. Εννοώντας μια πανέμορφη πλούσια χώρα, με φτωχούς ανθρώπους. 

Υπογραμμίζουμε ορισμένες παρατηρήσεις:

- Λείπει η βελτίωση, η συντήρηση και η σηματοδότηση των μονοπατιών.

- Απουσιάζει η οποιαδήποτε ενημέρωση των επισκεπτών για την ιστορία, την λαογραφία, την πολιτιστική κληρονομιά της περιοχής, πέρα φυσικά της φυσικής ομορφιάς.

- Λείπει ο χώρος υποδοχής για κάθε χωριό, ως μέρος που όλο το χρόνο μπορεί να λειτουργεί ως «ενημέρωση», ως βιτρίνα, με τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά του χωριού

- Τι να τους κάνουμε τους «χώρους αναψυχής» και τις «θέσεις θέασης», όταν δεν έχουμε εξασφαλίσει την καλή πρόσβαση σ’ αυτούς και την περιποίηση/συντήρηση τους

- Λείπουν οι ταμπέλες, οι αποστάσεις, οι κατευθύνσεις, οι εναλλακτικές διαδρομές

- Λείπει ένα συνολικό «πακέτο προσφοράς» για τους επισκέπτες σε κεντρικότερο επίπεδο, ας πούμε του Δήμου Μακρακώμης, για μια διήμερη διαμονή στην περιοχή, ένα έντυπο, ένας χάρτης της περιοχής

Με λίγα λόγια, λείπουν πολλά που θα μπορούσαν να κάνουν τις περιοχές και τα χωριά μας επισκέψιμα Το φιλότιμο κάποιων συνανθρώπων μας να μείνουν στο χωριό, με ό,τι αυτό συνεπάγεται, ουσιαστικά γίνεται «αυτοθυσία», αν δεν συνοδευτεί από οργανωμένες πρωτοβουλίες και συντονισμένες προσπάθειες της αυτοδιοίκησης.

Εδώ είναι ο ρόλος και οι ιστορικές ευθύνες της αυτοδιοίκησης, που πολύ σύντομα θα κληθούμε να αναδείξουμε τους καλύτερους διαχειριστές της

* ορειβάτης, πεζοπόρος

 http://www.e-ecology.gr

http://e-onthemountain.blogspot.com