Πού τη βρήκες τη δουλειά, ρε;

Η συνήθης σκηνή που γνωρίζουμε, είναι η εξής: Στην κουζίνα, στο τραπέζι που τρώει η οικογένεια, κάθονται ο μπαμπάς, η μαμά και το παιδί τους. Το οποίο, με ολόκληρα κομμάτια κατήφειας, τους ανακοινώνει ότι απολύθηκε... Οι γονείς το παρηγορούν, του μιλούν για την κρίση που έχει πλήξει τους πάντες, του λένε να μην αισθάνεται τύψεις, ότι δεν έκανε κάτι καλά, άλλωστε το σπλάχνο τους ανήκει και αυτό στη μεγάλη στρατιά των ανέργων που ζει ανάμεσά τους, δεν είναι δα και ο μόνος χωρίς δουλειά, σε ακτίνα πολλών χιλιομέτρων.

 

 Στην Ισπανία, που μαστίζεται κι εκείνη από την κρίση, κάτι τυπάκια σκέφτηκαν να το κανιβαλίσουν όλο αυτό, όπως του αρμόζει, και να γυρίσουν ένα κλιπάκι με το... ανάποδο σενάριο: Πώς μπορεί να αντιδρούν, λοιπόν, αντίστοιχα οι γονείς όταν το παιδί τους, τους ανακοινώνει, με δισταγμό, ότι βρήκε δουλειά; Και τι δουλειά μπορεί να είναι αυτή; Βασικά, ντροπή του που βρήκε δουλειά, ενώ όλοι γύρω του είναι άνεργοι. Το εν λόγω ταινιάκι βγάζει αβίαστο γέλιο, αλλά, ταυτόχρονα, μέσα από τα πιο αστεία, τελικά, δε λέγονται και τα πιο σοβαρά και τα πιο «πικρά»; Άλλωστε, ποιος θα σου το έλεγε, κακομοίρα μάνα, ταλαίπωρε πατέρα, ότι ο γιος σου θα έβρισκε δουλειά.
Κουράγιο.