Προσωπικά δεδομένα: πόσο προσωπικά είναι;

Στην εποχή του διαδικτύου και του ίντερνετ «δεύτερης γενιάς», των μέσων κοινωνική δικτύωσης και των κάθε λογής δικτυωμένων φορητών συσκευών το να μοιράζεσαι τα πιο προσωπικά στοιχεία σου είναι εύκολο. Ίσως μάλιστα είναι πιο εύκολο απ’ ότι θα έπρεπε. Όταν η τράπεζα δεν σε δανείζει, όταν μια φωτογραφία που είδες ή δημοσίευσες γίνεται πηγή μύριων προβλημάτων κι όταν οι «δωρεάν» ιστοσελίδες κερδίζουν πουλώντας ότι έκανες στο ίντερνετ, τότε είναι προφανές ότι υπάρχει πρόβλημα.


Ήδη από το 2012 η Ευρωπαϊκή Επιτροπή έχει προτείνει νέο κανονισμό για τη διαχείριση από όλα τα κράτη μέλη όλων των προσωπικών δεδομένων που συλλέγονται στο ίντερνετ. Στόχος είναι και η ασφάλεια των δεδομένων να βελτιωθεί και οι επιχειρήσεις του τομέα να μην είναι υποχρεωμένες να εφαρμόζουν διαφορετικούς κανόνες σε κάθε ένα κράτος μέλος της Ένωσης.

Ο κανονισμός αυτός τώρα περνά από το ΕΚ όπως και οδηγία που έχει προταθεί για την επεξεργασία προσωπικών δεδομένων από τις αστυνομικές και δικαστικές αρχές. Ήδη τέσσερις συναρμόδιες επιτροπές του ΕΚ έχουν εγκρίνει τις εισηγήσεις τους ενώ η τελική αποφασιστική ψηφοφορία στην ολομέλεια θα έχει ραγματοποιηθεί μέχρι τις ευρωεκλογές του προεσούς έτους.

Ο Κανονισμός είναι βασικό στοιχείο ευρωπαϊκής νομοθεσίας. Αφού εγκριθεί από το ΕΚ και τις κυβερνήσεις στο Συμβούλιο εφαρμόζεται σε όλα τα κράτη μέλη απαράλλακτος και από συγκεκριμένη ημερομηνία. Κυρίως αφορά θέματα για τα οποία είναι αναγκαίο να υπάρχει απόλυτη νομοθετική ευθυγράμμιση.

Η οδηγία εγκρίνεται με τον ίδιο τρόπο αλλά αφορά κυρίως τους στόχους και όχι τα μέσα. Κάθε κράτος μέλος οφείλει να την ενσωματώσει στη νομοθεσία του εντός συγκεκριμένης (συνήθως πολυετούς) προθεσμίας, όπως εκείνο κρίνει σωστό με βάση τις πρακτικές, συνθήκες και παραδόσεις του, αρκεί το τελικό αποτέλεσμα να εξυπηρετεί τους σκοπούς της οδηγίας.