Και βέβαια θα ήταν λάθος να θεωρήσει κανείς ότι η Κυβέρνηση παραιτείται από την εφαρμογή με άλλο τρόπο του γνωστού εδώ και τρία χρόνια «σχεδίου Β» στα περίφημα «πιλοτικά προγράμματα» της κ. Διαμαντοπούλου που ευθυγράμμιζαν το Δημόσιο σχολείο με την «αγορά» και που στόχευαν στην πλήρη ιδιωτικοποίηση της Παιδείας….
Στη σχετική τελευταία Υπουργική απόφαση για το πρόγραμμα του Γυμνασίου τόσο τα Εικαστικά όσο και η Μουσική δεν έιναι πλέον διακριτά ως επιστημονικά αντικείμενα, αλλά εμφανίζονται ως «πολιτισμός –πολιτιστικές δραστηριότητες», οδεύοντας προφανώς προς; την πλήρη υποβάθμιση και κατάργησή τους, με τη μετατροπή τους -κάποια άλλη στιγμή- σε γενικού πολιτιστικού χαρακτήρα ώρες, που θα μπορεί να διδάσκονται στο μέλλον από οποιονδήποτε, αφού στόχος της Κυβέρνησης αλλά και ευρύτερα της Ευρωπαϊκής ΄Ενωσης είναι να μεγαλώσει ο αριθμός των διαθεσιμοτήτων και των απολύσεων στη Δημόσια εκπαίδευση…
Το πρόγραμμα του Λυκείου σηματοδοτεί ένα ακόμα χτύπημα στις τέχνες και τον Πολιτισμό: Έχει φύγει το μάθημα του σχεδίου από επιλογής. ΕΧΕΙ ΚΑΤΑΡΓΗΘΕΙ ΤΕΛΕΙΩΣ, αφού ακόμα και αυτό το «επιλογής» με τίτλο «Ευρωπαϊκός Πολιτισμός» ορίζεται ότι θα διδάσκεται από φιλολόγους, δηλαδή θα είναι καθαρά θεωρητικό.
Το Υπουργείο θα πρέπει να απαντήσει στο γεγονός ότι με την κατάργηση του μαθήματος του Ελεύθερου και του Γραμμικού Σχεδίου από τα Λύκεια ως μαθήματος επιλογής, μένουν μετέωροι χιλάδες μαθητές που προορίζονται για σπουδές σε σχετικά με την τέχνη ΑΕΙ και ΤΕΙ. Τα μαθήματα αυτά εξετάζονται στις Πανελλαδικές και είναι βασική προϋπόθεση πολλές Ανώτατες Σχολές της χώρας.. Οι μαθητές που ενδιαφέρονται για μια σειρά σχολές που σχετίζονται με την Τέχνη στέλνονται υποχρεωτικά στην ΠΑΡΑΠΑΙΔΕΙΑ.
Η αναφορά του Υπουργείου Παιδείας στο Νομοσχέδιο για το Λύκειο -μετά τη γενική κατακραυγή- για την άσκηση των υποψηφίων για την εισαγωγή σε σχολές τριτοβάθμιας εκπαίδευσης που απαιτείται και εξέταση σε «ειδικά μαθήματα» (όπως το Ελεύθερο μαι Γραμμικό Σχέδιο) ότι «δύνανται να λειτουργούν σε επίπεδο διεύθυνσης Δ.Ε. και σε ώρες εκτός πρωινής λειτουργίας σχολείων «Τμήματα ενίσχυσης» και ότι «Με απόφαση του Υ.ΠΑΙ.Θ. που δημοσιεύεται στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως ρυθμίζονται τα ωρολόγια και αναλυτικά προγράμματα, θέματα οργάνωσης και λειτουργίας των «Τμημάτων ενίσχυσης» καθώς και κάθε αναγκαία ρύθμιση εφαρμογής ΔΕΝ ΑΠΑΝΤΑ ΣΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ, γιατί είναι πολύ γενική και δεν διασφαλίζει με τη συγκεκριμένη διατύπωση τίποτε το συγκεκριμένο.
Και βέβαια θα πρέπει να επισημανθεί ότι δεν είναι τόσο αθώα τα προγράμματα που ξεφυτρώνουν σε σχολεία με τη μορφή των «projects»: Στις 2 Αυγούστου 2013 , ημέρα που έκανε την εμφάνισή του στις Διευθύνσεις εκπαίδευσης το χαρτί που «έκοβε» από τη Β΄και Γ΄Γυμνασίου τα καλλιτεχνικά και τη Μουσική, την ίδια ώρα που απειλούνταιν εκατοντάδες καλλιτέχνες- εκπαιδευτικοί με απόλυση, έκανε την εμφάνισή της προκήρυξη του ΕΣΠΑ για την ανάληψη διδακτικών υπηρεσιών στη Μέση Εκπαίδευση… Ο νοών νοείτο.. Οι απολυμένοι καλλιτέχνες ίσως ξαναπάνε στα σχολεία ως νοικιασμένοι εργαζόμενοι σε εταιρείες…
Χρόνο με το χρόνο στην Εκπαίδευση –πολύ πριν την Κρίση- συντελούνται αλλαγές ώστε η Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση να είναι ένας εξετασιοκεντρικός προθάλαμος για την Τριτοβάθμια Εκπαίδευση . Προθάλαμος με βαθιά ταξικό χαρακτήρα αφού χρόνια τώρα η Τεχνική Εκπαίδευση στο Λύκειο, με την μια ή την άλλη μορφή απορροφά τα παιδιά των φτωχών λαϊκών στρωμάτων σε μια εξειδίκευση πρόωρη για την ηλικία τους με στόχο με αυτή την ημικατάρτιση να βγαίνει στην «αγορά» ένα ευάλωτο, φθηνό και πνευματικά ακαλλιέργητο εργατικό δυναμικό. Οι Τέχνες από το 1990 φεύγουν σταδιακά από το Λύκειο, παρέμειναν ΜΟΝΟ ως επιλογής (και εφόσον υπήρχαν οι προϋποθέσεις για τη δημιουργία σχετικών τμημάτων), αφήνοντας τους εφήβους να τους διαμορφώνει πολιτιστικά η βιομηχανία του θεάματος, τα Ρεάλιτι στα κανάλια και η υποκουλτούρα. Στην πολύ τρυφερή ηλικία όπου είναι ανολοκλήρωτη η προσωπικότητα των παιδιών, τα προγράμματα του Υπ. Παιδείας. οδηγούν στην κατάργηση της όποιας σχέσης των μαθητών με την τέχνη ως δημιουργική μαθησιακή διαδικασία. Θεωρίες ή χειροτεχνίες αντί για την ίδια την καλλιτεχνική πράξη. Φυσικά αυτό έχει και την αντανάκλασή του στις αναθέσεις των μαθημάτων από το Υπουργείο. .
Θα πρέπει να θυμίσουμε: Οι συνολικότερες εξελίξεις στην Παιδεία καταγράφονται από την ψήφιση της συνθήκης του Μάαστριχτ.. Το 1999 υπογράφεται η διακήρυξη της Μπολόνια, όπου διατυπώνεται ως στόχος «η βελτίωση της διεθνούς ανταγωνιστικότητας του ευρωπαϊκού συστήματος ανώτατης εκπαίδευσης». Προηγούμενα έχει υπογραφεί η διακήρυξη της Σορβόννης, νέα μέτρα συζητήθηκαν το 2001 στην Πράγα και στη σύνοδο των Υπουργών Παιδείας το 2003 στο Βερολίνο, και το 2006 στο Μπέργκεν. . Βασικά τους θέματα πάλι η ανταγωνιστικότητα, η υπαγωγή της Ανώτατης Εκπαίδευσης τους όρους του Παγκόσμιου Οργανισμού Εμπορίου, η ένταξη της παιδείας τη συμφωνία της ΓΚΑΤ και η καταγραφή της παιδείας στην κατηγορία των εμπορευμάτων.
Η τέχνη, η αισθητική αγωγή και η καλλιτεχνική παιδεία, η σκέψη, η δημιουργικότητα, οι αναζητήσεις της νέας γενιάς, επιδιώκεται να υποταχθούν σε αντιλήψεις όπως:
η ανταγωνιστικότητα και το επιχειρηματικό πνεύμα
η ωφελιμιστική αντίληψη για τη γνώση σε βάρος της γενικής μόρφωσης
ο μεταφυσικός και υποκειμενικός τρόπος γέννησης και ύπαρξης της τέχνης όπου -με βάση αυτές τις αντιλήψεις- η αισθητική και η τέχνη δεν συνιστούν επιστημονικό αντικείμενο και δεν μπορούν να διδαχθούν.
Θα πρέπει να σταθούμε σε ζητήματα θεμελιακής σημασίας:
1. Είναι οι τέχνες απαραίτητες μόνο για τους αυριανούς καλλιτέχνες;
Αν κάποιοι ισχυρίζονται πως ναι, μόνο για αυτά τα παιδιά, τότε πρέπει να απαντήσουν: Πώς θα καλυφθεί το κενό στην προετοιμασία για τις σχετικές με την τέχνη σχολές?? Τα καλλιτεχνικά σχολεία δεν επαρκούν, υποβαθμίζονται διαρκώς και δεν μπορούν να καλύψουν τις ανάγκες του πληθυσμού ολόκληρης της χώρας. ΜΕΝΕΙ Η ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑΤΙΚΗ ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΑ ΣΤΗΝ ΠΛΑΤΗ ΓΟΝΙΩΝ ΚΑΙ ΜΑΘΗΤΩΝ. .
Εμείς λέμε πως οι Τέχνες είναι απαραίτητες για όλα τα παιδιά ανεξάρτητα από το τι θα ακολουθήσουν στη ζωή τους επαγγελματικά. Και βέβαια για τα παιδιά που προσανατολίζονται σε σχετικές με τις τέχνες σχολές θα πρέπει να υπάρχει δυνατότητα πρόσθετης εξειδιευμένης διδασκαλίας.. Η διδασκαλία της Τέχνης έχει να κάνει συνολικά με την ολοκλήρωσητης προσωπικότητας, με την καλλιέργεια βασικών στοιχείων απαραίτητων σε κάθε άνθρωπο: την καλλιέργεια της αντιληπτικής ικανότητας, της σχέσης με το χώρο, της ικανότητας για παρατήρηση, αξιολόγηση και επιλογή, την καλλιέργεια της έκφρασης, τη διαμόρφωση κριτηρίων.
2. Είναι η τέχνη απαραίτητη σε όλη τη Μέση Εκπαίδευση ή επαρκεί η παρουσία της στις μικρές ηλικίες;
«Αισθητική Αγωγή» σημαίνει μια διαδικασία που αποσκοπεί στη διαμόρφωση των αισθητικών σχέσεων του ανθρώπου με την κοινωνική πραγματικότητα. Δίνει τη δυνατότητα στον άνθρωπο να κατανοήσει και να απολαύσει τη φύση και όλα όσα δημιουργεί ο ίδιος μέσα στην κοινωνία. Συμβάλλει στην ανάπτυξη της αισθητής νόησης, στην ανάπτυξη του συναισθηματικού κόσμου των ανθρώπων, απελευθερώνει τις δημιουργικές του δυνάμεις, καλλιεργεί τη γνώση του για τον κόσμο. Μέσα από τη διαδικασία της καλλιτεχνικής πράξης διαμορφώνονται προσωπικότητες με κριτική σκέψη, με δημιουργικότητα. Είναι φανερό ότι θα πρέπει να ακολουθεί όλη τη Μέση Εκπαίδευση, γιατί είναι καθοριστική ηλικία ως τα 18 για αυτή τη διαμόρφωση.
Το ΕΕΤΕ θεωρεί και παλεύει για την αισθητική αγωγή και την καλλιτεχνική παιδεία ως αναπόσπαστα στοιχεία της βασικής εκπαίδευσης, σε όλη τη διάρκεια ενός 12χρονου υποχρεωτικού, δημόσιου και δωρεάν σχολείου, ως αυτοτελούς εκπαιδευτικής διαδικασίας πριν την όποια επαγγελματική επιλογή. Το μάθημα εικαστικών να είναι δίωρο εργαστηριακό, γιατί το εργαστήριο είναι θεμέλιο της θεωρητικής σκέψης στην τέχνη, που συνδιάζει αδιάσπαστα θεωρία -πράξη και τεχνική.
Σε αυτό τον αγώνα καλούμε εκπαιδευτικούς, γονείς και μαθητές.
Για το ΔΣ του ΕΕΤΕ
Δ.ΚΟΛΤΣΙΔΑΣ ΚΑΘΗΓΗΤΗΣ ΑΙΣΘΗΤΙΚΗΣ ΑΓΩΓΗΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου