Η πλειοψηφία δέχεται ότι τα απαγορευτικά μέτρα είναι αντικειμενικά, πρόσφορα και αναγκαία και δεν παραβιάζουν τη συνταγματική αρχή της αναλογικότητας, αφού τα αρχικά ηπιότερα μέτρα (διαχωρισμός χώρων καπνιστών - μη καπνιστών στο ίδιο κέντρο) αποδείχθηκαν απρόσφορα
Φραγμό στο κάπνισμα σε δημόσιους χώρους και σε κέντρα διασκέδασης βάζει απόφαση του ΣτΕ. Σύμφωνα με την πλειοψηφία του Συμβουλίου της Επικρατείας, η απαγόρευση του καπνίσματος μπορεί να αποτελεί μεν σημαντικό περιορισμό στην ελευθερία όσων επιλέγουν να καπνίζουν, καθώς και στην επαγγελματική ελευθερία των ιδιοκτητών κέντρων διασκέδασης κ.λπ., αλλά είναι συνταγματικά επιτρεπτή, εν όψει της υποχρέωσης που δημιουργεί ευθέως το Σύνταγμα στο κράτος να παίρνει θετικά μέτρα για την προστασία της υγείας των πολιτών.
Το Δ' Τμήμα ΣτΕ, απορρίπτοντας προσφυγές ιδιοκτητών καταστημάτων υγειονομικού ενδιαφέροντος (εστιατορίων, μπαρ, ζαχαροπλαστείων, καφετεριών κ.λπ.) έκρινε, με πλειοψηφία 5-2, ότι η απαγόρευση αποτελεί συνταγματικά θεμιτό περιορισμό (τόσο για τους καπνιστές όσο και για τους ιδιοκτήτες κέντρων) αφού επιβάλλεται από λόγους δημοσίου συμφέροντος που αφορά την προστασία των πολιτών από τους κινδύνους που εγκυμονεί το κάπνισμα (σύμφωνα με την απολύτως κρατούσα επιστημονική άποψη) για την υγεία των καπνιστών και όσων υφίστανται τις επιδράσεις του ως παθητικοί καπνιστές σε κλειστούς χώρους.
Αντίθετη στην απαγόρευση είναι η μειοψηφία δύο δικαστών, που επικαλείται τις συνταγματικές διατάξεις για την ελεύθερη ανάπτυξη της προσωπικότητας, τον σεβασμό στην ανθρώπινη αξία, αλλά και τον κίνδυνο κοινωνικού αποκλεισμού των καπνιστών...
Η δικαστική απόφαση βάζει «φρένο» στο κάπνισμα σε δημόσιους χώρους και σε κέντρα με ένα σκεπτικό που είναι πιθανό στο άμεσο μέλλον να οδηγήσει σε αμφισβήτηση της συνταγματικότητας των νεότερων ρυθμίσεων που επέτρεψαν κατ' εξαίρεση το κάπνισμα σε μεγάλα κέντρα, έναντι ειδικού τέλους.
«Ανεξάρτητα του ότι το δικαίωμα στο κάπνισμα δεν περιλαμβάνεται στις εκφάνσεις της ιδιωτικής ζωής που τυγχάνουν συνταγματικής προστασίας», όπως τονίζεται στην 4171/12 απόφαση του ΣτΕ, η πλειοψηφία παραδέχεται ότι η απαγόρευση αποτελεί σημαντικό περιορισμό στην ελευθερία των ανθρώπων που επιλέγουν να καπνίζουν, αλλά και στην επαγγελματική ελευθερία των ιδιοκτητών (καταστημάτων υγειονομικού ενδιαφέροντος) αφού δεν μπορούν να επιτρέπουν σε όσους πελάτες το επιθυμούν να καπνίζουν, με συνέπεια να υφίστανται διαρροή της πελατείας από την πλευρά των καπνιστών.
Η πλειοψηφία δέχεται ότι τα απαγορευτικά μέτρα είναι αντικειμενικά, πρόσφορα και αναγκαία και δεν παραβιάζουν τη συνταγματική αρχή της αναλογικότητας, αφού τα αρχικά ηπιότερα μέτρα (διαχωρισμός χώρων καπνιστών - μη καπνιστών στο ίδιο κέντρο) αποδείχθηκαν απρόσφορα.
Παράλληλα τονίζει ότι η απαγόρευση δικαιολογείται και από την ανάγκη συνταγματικής προστασίας και μη περαιτέρω επιβάρυνσης του συστήματος κοινωνικής ασφάλισης των πολιτών, από τις δαπάνες για ασθένειες προκαλούμενες από το κάπνισμα, σημειώνοντας ταυτόχρονα την 1η θέση της Ελλάδας -κατά το Ευρωβαρόμετρο- στην κατανάλωση προϊόντων καπνού.
ΤΙ ΛΕΕΙ Η ΜΕΙΟΨΗΦΙΑ
Ζωή... υπό ιδίαν ευθύνη
Οι συνταγματικές αρχές για την ανθρώπινη αξία και την ανάπτυξη της προσωπικότητας -κατά τους μειοψηφούντες δικαστές- επιβάλλουν στην πολιτεία να αναγνωρίζει ότι ο άνθρωπος (που δεν στερείται της χρήσης λογικού) δικαιούται να ζει υπό ιδίαν ευθύνη. Αλλιώς, με την αναγωγή της πολιτείας σε υπέρτατο λογικό προστάτη, η ελευθερία των ανθρώπων αναιρείται, με συνέπεια την απώλεια της αξιοπρέπειας και της ζωτικότητάς τους.
Κατά τη μειοψηφία, είναι επιβεβλημένη η ενημέρωση του κοινού για τα επιστημονικά πορίσματα, όπως και απαγορεύσεις που κρίνονται αναγκαίες για την προστασία του κοινού από το παθητικό κάπνισμα. Ομως, άλλες απαγορεύσεις που επιβάλλονται για προστασία της υγείας των ίδιων των καπνιστών ή όσων επιλέγουν συνειδητά να έχουν κοινωνικές σχέσεις με καπνιστές αποδεχόμενοι τους κινδύνους του παθητικού καπνίσματος -τονίζει- αναιρούν το δικαίωμα των ανθρώπων να ζουν υπό ιδίαν ευθύνη και δεν δικαιολογούνται από την ανάγκη περιορισμού των δαπανών του συστήματος κοινωνικής ασφάλισης, γιατί αυτό υπάρχει για να περιθάλπει ακόμη και τους αυτοκαταστροφικούς...
Η μειοψηφία θεωρεί συνταγματικά ανεκτές και επιβεβλημένες μόνο τις αρχικές ρυθμίσεις (του 2008) που προέβλεπαν τον εσωτερικό διαχωρισμό χώρων με συστήματα εξαερισμού ή τον χαρακτηρισμό ειδικών καταστημάτων (έως 70 τ.μ.) για καπνιστές ή μη καπνιστές, για να μην υπερβαίνουν οι απαγορεύσεις το αναγκαίο μέτρο και να μην απειλείται ο κοινωνικός αποκλεισμός των καπνιστών.
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΑΥΛΩΝΙΤΗΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου