Άναψε το τσιγάρο, δώσ’ μου φωτιά

Υπάρχουν πολλά αρνητικά σχόλια στη χώρα μας, με αφορμή αυτή τη φωτογραφία που δημοσιεύτηκε σε βρετανική εφημερίδα, στην οποία ένας λαμπαδηδρόμος ανάβει το τσιγάρο ενός Σκωτσέζου με την Ολυμπιακή Φλόγα.
Μα αυτή είναι μιας από τις χρησιμότητες της φωτιάς: να ανάβεις τσιγάρο.
Σε αντίθεση με αυτό που νομίζουν πολλοί Έλληνες, η ολυμπιακή λαμπαδηδρομία δεν είναι ένα έθιμο που έρχεται από την αρχαιότητα.

Στη αρχαιότητα, υπήρχε μια φωτιά που έκαιγε κατά τη διάρκεια των Ολυμπιακών Αγώνων.

Η λαμπαδηδρομία, όμως, είναι σχετικά νέα στους Ολυμπιακούς Αγώνες. Έγινε μέρος τους στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Βερολίνου το 1936.
Σύμφωνα με τον Πασκάλ -υποθέτω πως δεν είστε οπαδοί της Χρυσής Αυγής και ξέρετε ποιος είναι ο Πασκάλ-, τα πάντα καθαγιάζονται με τον χρόνο.

«Το έθιμο είναι σεβαστό για το μοναδικό λόγο ότι έχει γίνει αποδεκτό» αναφέρει ο Πασκάλ, «αυτό αποτελεί τη μυστικιστική βάση της κυριαρχίας του εθίμου. Όποιος ανατρέξει στις πηγές του το εκμηδενίζει».

Αν λοιπόν ανατρέξουμε στις πηγές της ολυμπιακής λαμπαδηδρομίας, φτάνουμε στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Βερολίνου. Στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Χίτλερ.
Όποιος το γνωρίζει αυτό, δεν ενοχλείται από τον Σκωτσέζο που ανάβει το τσιγάρο του με την Ολυμπιακή Φλόγα. Ίσα-ίσα, που το βρίσκει διασκεδαστικό και χαμογελάει.

Κατά την ταπεινή μου γνώμη, οι Έλληνες πρέπει να ακούσουμε τα λόγια του πάνσοφου Πασκάλ.

Είμαστε φορτωμένοι με άπειρους εθνικούς μύθους και έθιμα που μας καταδυναστεύουν και μας κρατούν δέσμιους. Ας πάμε στην πηγή τους και ας τα εκμηδενίσουμε. Για να φτιάξουμε νέα έθιμα.

Αν οι άνθρωποι δεν αποφάσιζαν να αμφισβητήσουν και να συγκρουστούν με το παρελθόν τους, θα ήταν ακόμα στις σπηλιές.

Pitsirikos