Μισοφαγωμένο μήλο, μισή αλήθεια

Ένα μισοφαγωμένο μήλο, δίπλα ένα άδειο πλαστικό μπουκάλι νερού, μαζί μ’ ένα χάρτινο ποτήρι από καφέ. Oποιος τα κατανάλωσε, με αυτήν ή άλλη σειρά, δεν μπήκε και στον κόπο να τα μαζέψει. Απομεινάρια σε παραλία της Αίγινας. Δεν αποτελεί εξαίρεση το θέαμα ούτε, ενδεχομένως, το νησί. Ομως στην Αίγινα το φετινό καλοκαίρι τα σκουπίδια διαμορφώνουν ένα άλλο, παράλληλο, τοπίο, θλιβερό, λερό, απωθητικό. Και πάλι· πρόκειται για φαινόμενο περιοδικό, επαναλαμβανόμενο. Η υδροδότηση και η αποκομιδή των απορριμμάτων είναι δύο διαχρονικά προβλήματα του νησιού. Τι σημαίνει αυτό; Οτι η πρώτη πρωτεύουσα του νεοσύστατου ελληνικού κράτους, που, το 1828, υποδέχτηκε τον πρώτο Κυβερνήτη της Ελλάδας, Ιωάννη Καποδίστρια, φέρει συμβολικά και πραγματικά τα σημάδια μιας χώρας που κλείνει τον κύκλο της, πάνω σε δάνεια, μπαλώματα, έριδες και περιφρόνηση για την επόμενη μέρα. Και επιπλέον με λιγότερο ή περισσότερο αδρανείς ή φαύλες τοπικές αυτοδιοικήσεις. Χρόνια τώρα.
Πώς για, παράδειγμα, η Σύρος ή η Αμοργός λειτουργούν υποδειγματικά στον τομέα της αποκομιδής και η Αίγινα ή η Υδρα βογγάνε, ειδικά τα καλοκαίρια που ο τοπικός πληθυσμός υπερδιπλασιάζεται λόγω επισκεπτών; Τώρα, μάλιστα, που τα χρήματα έχουν λιγοστέψει δραματικά οι περισσότεροι δήμοι της χώρας αδυνατούν να φανούν συνεπείς σε στοιχειώδεις υποχρεώσεις τους. Και στο σημείο αυτό της ιστορίας οι δρόμοι χωρίζουν. Οσοι διαθέτουν ικανούς, τολμηρούς, δραστήριους και έντιμους δημάρχους θα πορευτούν· με δυσκολίες, αλλά θα πορευτούν. Οι υπόλοιποι, θα συνεχίζουν την αλυσιτελή διαπραγμάτευση με το κράτος. Ποιος φταίει περισσότερο, για παράδειγμα, στην Αίγινα που δεκαετίες τώρα προμηθεύεται νερό με υδρομεταφορείς από τον Πειραιά; Ή που τα σκουπίδια της μεταφέρονται στον Πειραιά ακτοπλοϊκώς; Ο Δήμος ή η Περιφέρεια; Χρέη και συμφέροντα προκαλούν λειψυδρία και δυσωδία.
Στο κάδρο της χρεοκοπίας, όμως, περίοπτη θέση έχουν κι άλλοι. Οι δεκάδες ανώνυμοι που πετούν παράνομα, όπου βολεύονται, σκουπίδια, μπάζα, κλαδιά δέντρων. Σε αφύλακτους αρχαιολογικούς χώρους, δίπλα από τη θάλασσα, στην παραπάνω γειτονιά...
Γι’ αυτό και προχθές, στην Ανοικτή Συνέλευση Πολιτών της Αίγινας στο λιμάνι (δεν ήταν πάνω από 15 άτομα), στην υπόδειξη μιας κυρίας ότι «πρέπει να ελέγχουμε διαρκώς την εξουσία, να αισθάνεται την καυτή ανάσα μας στην πλάτη της», η αλήθεια ήταν μισή. Την άλλη μισή συμπλήρωσε η απορία άλλης κυρίας, με σπαστά ελληνικά και διαφορετικές συνήθειες: «γιατί κλαδεύουν και ύστερα τα πετάνε στον δρόμο;».
Η ανομία ξεκινάει από το μισοφαγωμένο μήλο. Ο λόφος με τα σκουπίδια είναι, από εκεί και πέρα, υπόθεση ωρών.

Tης Mαρίας Kατσουνάκη, στην Καθημερινή