Του Ανδρεα Δρυμιωτη*
Οχι, δεν πρόκειται για τυπογραφικό λάθος. Αναφέρομαι στην «πιασάρικη» πρόταση που κυκλοφορεί από διάφορους πολιτικούς, δημοσιογράφους και άλλους, να μειωθούν οι βουλευτές από 300 σε 200. Για να εξευμενίσουμε το οργισμένο πλήθος προτείνουμε να περιορίσουμε τον αριθμό των βουλευτών που εκλέγουμε. Είναι όμως αυτό το ζητούμενο για να διορθώσουμε τα προβλήματα που δημιουργήσαμε τα τελευταία 37 χρόνια και μάς οδήγησαν στη σημερινή τραγική κατάσταση; Σίγουρα όχι. Απλά θέλουμε να τιμωρήσουμε τους πολιτικούς για την κατάντια μας, αδιαφορώντας για την αποτελεσματικότητα του μέτρου αυτού. Είναι και αυτό μια ακόμα ένδειξη του λαϊκισμού που είναι κυρίαρχος.
Οι επιπτώσεις από τη μείωση των βουλευτών είναι οικονομικές και πολιτικές. Οι οικονομικές προβάλλονται σαν κυρίαρχες δεδομένης της λιτότητας που έχει επιβληθεί στο Δημόσιο, αλλά και στον Ιδιωτικό τομέα. Είναι όμως έτσι; Ο προϋπολογισμός της Βουλής για το 2012 είναι 171 εκατ. ευρώ και το πλήθος των υπαλλήλων της, την 31/12/2011 ήταν 1.369 άτομα. Τυχόν μείωση των βουλευτών από 300 σε 200 δεν σημαίνει και τη μείωση των εξόδων της Βουλής κατά το ένα τρίτο. Υπάρχουν δραστηριότητες που είναι ανεξάρτητες από το πλήθος των βουλευτών. Αυτά είναι τα λεγόμενα γενικά έξοδα που μπορεί να φθάνουν και το 25% ενός προϋπολογισμού. Η προσωπική μου εκτίμηση είναι με 200 βουλευτές ο προϋπολογισμός της Βουλής θα μπορούσε να μειωθεί κατά 30 - 35 εκατ. ευρώ. Είναι αυτό σημαντικό μέγεθος σε σύγκριση με τις οικονομίες που πρέπει να γίνουν; Αμφιβάλλω, οποιαδήποτε οικονομία κάτω από 50 εκατ. ευρώ είναι έξω από το ραντάρ της τρόικας. Απλά, δεν το εξετάζει. Εξάλλου, αυτά τα 30 - 35 εκατ. θα μπορούσαν να περικοπούν από την επιχορήγηση των κομμάτων η οποία είναι ήδη πολύ υψηλή σε σύγκριση με άλλες ευρωπαϊκές χώρες.
Οι πολιτικές όμως επιπτώσεις δεν αναφέρονται ποτέ όταν γίνεται η συζήτηση αυτή. Αν υποθέσουμε ότι οι βουλευτές είναι 200 και ότι η διαδικασία εκλογής είναι η ίδια τότε στις εκλογές του Οκτωβρίου 2009, το ΠΑΣΟΚ αντί για 160 έδρες θα είχε 107 έδρες, δηλαδή μόνο 6 έδρες περισσότερες από το οριακό 101. Τον Μάιο του 2010 το ΠΑΣΟΚ έχασε τρεις βουλευτές, δηλαδή θα έμενε με 104. Η περίπτωση όμως των εκλογών του 2007 είναι πιο χαρακτηριστική. Η Ν.Δ. κέρδισε τις εκλογές εκλέγοντας 152 βουλευτές. Εφαρμόζοντας και εδώ την αναλογία των δύο τρίτων βρίσκουμε ότι η Ν.Δ. θα είχε 101 από την πρώτη μέρα. Νομίζετε ότι μπορεί κανείς να κυβερνήσει με μια τόσο εύθραυστη πλειοψηφία στη Βουλή; Η πείρα έχει δείξει ότι ισχνές πλειοψηφίες υπόκεινται σε εκβιασμούς.
Ενώ όμως γίνεται αυτή η συζήτηση, που κατά τη γνώμη μου δεν έχει και τόση σημασία, λάμπει διά της απουσίας της η συζήτηση για την αλλάγή του εκλογικού νόμου που θα βοηθούσε σημαντικά στον εκσυχρονισμό της πολιτικής ζωής του τόπου. Ο κ. Ραγκούσης μόλις ανέλαβε υπουργός Εσωτερικών ανέθεσε σε μια επιτροπή αποτελούμενη από αξιόλογους επιστήμονες τη σύνταξη ενός νέου εκλογικού νόμου. Η επιτροπή έδωσε σε πολύ σύντομο χρόνο τις προτάσεις της. Χωρίς να μπούμε σε λεπτομέρειες η πρόταση ήταν να εκλέγονται 120 βουλευτές με λίστα και 180 βουλευτές σε μονοεδρικές. Δύο χρόνια έχουν περάσει και η πρόταση αυτή βρίσκεται στα συρτάρια γιατί κανείς δεν τη θέλει.
Στα 29 χρόνια που είχα την ευθύνη για τη συγκέντρωση και μετάδοση των αποτελεσμάτων των εκλογών έχω ζήσει 30 νύχτες εκλογών εκ των οποίων 10 νύχτες βουλευτικών εκλογών. Αν υπάρχει κάτι κοινό στις 10 αυτές νύχτες (και στις μέρες που ακολουθούν) είναι η αγωνία των υποψηφίων να εκλεγούν, αλλά και να εξασφαλίσουν ένα μεγάλο πλήθος σταυρών προτίμησης. Δεν είναι υπερβολή να σας εξομολογηθώ ότι έχω συναντήσει υποψήφιους βουλευτές που πρώτα ενδιαφέρονται να εκλεγούν αυτοί, έστω και αν χάσει το κόμμα τους. Αυτός ο σταυρός είναι η γενεσιουργός αιτία που μας οδήγησε στο πελατειακό κράτος, στα ρουσφέτια και στην αναξιοκρατία. Αν δεν καταργηθεί ο σταυρός δεν υπάρχει περίπτωση να αλλάξουν ριζικά οι πολιτικοί και η πολιτική.
Κάθε υποψήφιος αγωνίζεται να συγκεντρώσει το μεγαλύτερο πλήθος σταυρών για να το εξαργυρώσει σε υπουργικό θώκο ή σε κομματικά αξιώματα. Και για να συγκεντρωθούν οι σταυροί αυτοί, αρχίζουν οι πελατειακές σχέσεις και υποσχέσεις, αλλά και ταυτόχρονα τα συντροφικά μαχαιρώματα. Γνωρίζω περίπτωση που υποψήφιος βουλευτής έψαξε ένα ένα τα ψηφοδέλτια του κόμματός του για να διαπιστώσει αν η σταυροδοσία ήταν κατευθυνόμενη. Και δεν αναφέρομαι σε κάποιο συγκεκριμένο κόμμα όπου πάντοτε η σταυροδοσία είναι κατευθυνόμενη.
Πρέπει να καθιερωθεί το ασυμβίβαστο του υπουργού και βουλευτή. Οποιος βουλευτής γίνεται υπουργός πρέπει αμέσως να παραδίδει την έδρα του στον επόμενο. Μόνο έτσι θα ξεχωρίσει πραγματικά η νομοθετική και η εκτελεστική εξουσία. Οσο ο υπουργός είναι ταυτόχρονα και βουλευτής τόσο θα διαιωνίζονται οι πελατειακές σχέσεις και ο υπουργός θα σκέφτεται πρώτα την επανεκλογή του και μετά τη λήψη επώδυνων αποφάσεων.
Οι προσεχείς εκλογές είναι εξαιρετικά κρίσιμες. Τα κόμματα πρέπει να ξεκαθαρίσουν τη θέση τους σχετικά με σημαντικά ζητήματα. Αν οι πολίτες δεν θέλουν να τους κατηγορούν ότι «μαζί τα φάγαμε» πρέπει να δείξουν ότι θέλουν ριζικές αλλαγές και όχι λαϊκίστικες υποσχέσεις που χαϊδεύουν τα αυτιά. Αν βρισκόταν ένα κόμμα το οποίο στο πρόγραμμά του θα υποσχόταν την κατάργηση του σταυρού και θα καθιέρωνε το ασυμβίβαστο υπουργού - βουλευτή, τότε ας το ψήφιζε γιατί έτσι θα συμβάλει στη ριζική αλλαγή της πολιτικής. Να λοιπόν δύο τομές που δεν έχουν κανένα οικονομικό κόστος, αλλά μπορούν να βοηθήσουν σημαντικά τον Τόπο μας.
* Ο κ. Ανδρέας Δρυμιώτης είναι σύμβουλος επιχειρήσεων.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου