Με χαρά μου διαπίστωσα πως ο ποδηλατοδρόμος έχει γίνει κομμάτι της ζωής μας καθώς ήταν γεμάτος με κάθε τύπο ανθρώπου, ο σωματώδης αθληταράς που έτρεχε πιο γρήγορα από ότι πήγαινα εγώ με το ποδήλατο… , ο καλοφαγάς μεσήλικας που αναψοκοκκινισμένος περπατούσε, ο λεπτός και σοβαρός σπουδαγμένος (κατά πάσα πιθανότητα ) τριαντάρης με γυαλιά μυωπίας και επώνυμη φόρμα, γονείς με παιδάκια και παιδάκια με ποδηλατάκια που εκστασιασμένα γέλαγαν και χοροπηδούσαν εδώ και εκεί, έφηβες κοπελιές που μπέρδεψαν τον ποδηλατοδρόμο με καφετέρια γιατί τζιν και μαλλί τρίχα με αξεσουάρ δεν ταιριάζουν στο κλίμα , άλλες έφηβες κοπελιές (αθλητικού τύπου) με mp3 και κολλάν (ξέφυγα συγνώμη) αγόρια που άραζαν στα παγκάκια εξουθενωμένοι από το ποδόσφαιρο (μπάλες ανά χείρας ) και το ποδήλατο (ποδήλατα προσεκτικά τοποθετημένα στο πλάι ). Επίσης ηλικιωμένοι άνθρωποι που περπατούσαν ή κουβέντιαζαν στα παγκάκια όπου επιτέλους βρήκαν κάτι διαφορετικό και υγιές να κάνουν τα απογεύματα τους , μια κυρία σε προχωρημένη εγκυμοσύνη , φιλόζωοι με τα σκυλιά τους να απολαμβάνουν το απόγευμα τους και εκεί ανάμεσα τους και εγώ με το ποδήλατο να προσπαθώ να καταλάβω γιατί οι μισοί περπάταγαν στον διάδρομο που ήταν για τα ποδήλατα και με εμπόδιζαν και κανένας στο πεζοδρόμιο .
Μετά και το αστυνομικό κέντρο τα πράγματα ηρεμούν και ο ποδηλάτης έχει την ευκαιρία να αναπτύξει ταχύτητα και να ευχαριστηθεί την βόλτα του, στην Μεγάλου Αλεξάνδρου συναντάει την πινακίδα που γνωστοποιούσε την κατασκευή του ποδηλατοδρόμου, συνήθως στην χώρα μας τέτοιες πινακίδες προκαλούν ένα ειρωνικό χαμόγελο καθώς τα έργα που προαναγγέλλουν δεν ολοκληρώνονται παρά μετά από πολλά χρόνια ή δεν γίνονται ποτέ , χαμογέλασα γιατί ήμουν στο ποδηλατοδρόμο με το ποδήλατο μου , μόνη παραφωνία το στίγμα της οπαδικής προτίμησης που θεώρησε υποχρέωση του να αφήσει ένας συμπολίτης μας . Στην συνέχεια με λίγη υπομονή διέσχισα την Ταϋγέτου και ανηφόρισα την Γιαννιτσίωτη όπου στο δεξί μου χέρι είχα τα γήπεδα του τένις όπου και διακρίνονταν μια ιδιαίτερη κίνηση από τους επίδοξους και επίδοξες τενίστες/τενίστριες της Λαμίας . Μετά την στροφή συνάντησα το Χαλκιοπούλειο ένα καλό κλειστό γήπεδο με έναν περιβάλλοντα χώρο που μπορεί να μετατραπεί σε ένα αθλητικό πάρκο ( αυτό ήδη πραγματοποιείται χάρη στους εθελοντές συμπολίτες μας που αφιερώνουν χρόνο και δυνάμεις και είναι φυσικά άξιοι συγχαρητηρίων ) . Έτσι έφθασα στα φανάρια μπροστά από την έκθεση πάνω στο ποδήλατο μου θέλοντας να περάσω απέναντι και να ανηφορίσω την Οδυσσέα Ελύτη αλλά είχα να αντιμετωπίσω την συνεχή και αέναη ροή αυτοκινήτων , το αποτέλεσμα ; σε λίγα δευτερόλεπτα και με απόλυτη ασφάλεια είχα διασχίσει τον δρόμο κάνοντας το αυτονόητο δηλαδή κινήθηκα σύμφωνα με τα φανάρια όπως και άλλοι τρεις ποδηλάτες εκείνη την στιγμή .
Έτσι ανηφόρισα πλησιάζοντας το πάρκο Τσαλτάκη που ήταν και το τέλος της διαδρομής μου , κουρασμένος πια (δεν το κρύβω , δεν είμαι γεννημένος αθλητής ) εισέπραξα σαν επιβράβευση τις ιαχές που έρχονταν από το διπλανό γήπεδο 5x5 στο αριστερό μου χέρι αντίκρισα ένα πολύ όμορφο θέαμα το πάρκο πράσινο και γεμάτο κόσμο και από πάνω την Λαμία με το κάστρο της να την αγκαλιάζει και να την προστατεύει , ο ήλιος ακολουθώντας και αυτός το δικό του μονοπάτι είχε κυλήσει στην δύση και αναπαύονταν πίσω από τον λόφο του Αγίου Λουκά και χάριζε τα τελευταία τόξα φωτός μια αποχαιρετιστήρια νότα καθώς ο όγκος της Οίτης στο βάθος αριστερά είχε σκουρύνει παίρνοντας ένα σκούρο μπλε χρώμα που σε λίγο θα συναντούσε την νύχτα και το φεγγάρι .
Αφού αποτύπωσα την εικόνα καλά στο μυαλό μου αφού δεν είχα φωτογραφική μηχανή αποφάσισα να πάρω τον δρόμο της επιστροφής και τότε συνέβηκε το γεγονός το οποίο με έκανε να γράψω , έρχονταν ο προαστιακός από την Στυλίδα και σας παραθέτω την εξής εικόνα : στα δεξιά τρένο που εισέρχεται από τα δυτικά στην πόλη , δίπλα από τις ράγες τα κάγκελα που προστατεύουν και αποτρέπουν τους πολίτες , δίπλα πεζοδρόμιο με τις όμορφες κολώνες φωτισμού που έχουν βάλει , δίπλα μια σειρά παρκαρισμένα αυτοκίνητα που δεν δημιουργούσαν πρόβλημα ούτε στον δρόμο ούτε στο πεζοδρόμιο , στο κέντρο ο δρόμος και στο αριστερό του άκρο ο ποδηλατοδρόμος σαφέστατα ορισμένος και προστατευμένος με τα κολονάκια και αριστερά ένα πάρκο γεμάτο παιδάκια και γονείς . Πάμε πάλι σε 180 μοίρες οπτικού πεδίου έχουμε και λέμε προαστιακός , προστατευτικά κάγκελα , πεζοδρόμιο , αυτοκίνητα παρκαρισμένα όμορφα , ποδηλατοδρόμος και πάρκο . Αγαπητοί συμπολίτες αυτή η εικόνα που ελπίζω να περίγραψα καλά είναι μια εικόνα που αρμόζει σε ευρωπαϊκή πόλη του 2012 , είναι μια εικόνα που αναδεικνύει και προσδίδει ένα βιοτικό επίπεδο . Αν έπεφταν και οι ριμάδες οι μπάρες στις διαβάσεις τότε θα βαθμολογούσε με 10 ακόμα και κριτής ενόργανης γυμναστικής .
Ο ποδηλατοδρόμος συνεπώς ομόρφυνε την Λαμία και ιδιαίτερα την Λεωφόρο Ελευθερίας όπου δημιούργησε μια ``πράσινη΄΄ λωρίδα κινητικότητας και ζωντάνιας όπως και το πάρκο Τσαλτάκη αλλά απορώ με τους συμπολίτες μας που ναι μεν τα αγκάλιασαν και τα δυο έργα αλλά δεν έχουν εκθειάσει την ομορφιά τους αντιθέτως στο παραμικρό αρνητικό δεν χάνουν την ευκαιρία να κριτικάρουν ασύστολα και να εκμηδενίσουν τα πάντα . Ναι υπάρχουν σκουπίδια , ναι υπάρχει σπασμένο παγκάκι , ναι το πότισμα ποτίζει τον δρόμο και όχι τα δένδρα , ναι υπάρχουν σε κάποια σημεία σπασμένα γυαλιά , ναι υπάρχουν και σπασμένα κολονάκια , ναι υπάρχουν και τσιγγανάκια – γυφτάκια-ρομά που έχουν δημιουργήσει προβλήματα , ναι στην Λεωφόρο Ελευθερίας έχουν συμβεί ατυχήματα , ναι ο προαστιακός έχει δημιουργήσει κάποια προβλήματα (οι μπάρες δηλαδή που δεν πέφτουν ) , ναι στο Τσαλτάκη η μπάρα skateboard είναι ρημαγμένη , ναι και εκεί έχουν σπάσει κολονάκια , έχουν λυγίσει κάγκελα και μας έχουν πληροφορήσει με πλήρη λεπτομέρεια τις οπαδικές τους προτιμήσεις . Όμως αυτά είναι μικρά και αναμενόμενα ( δεν ζούμε στην ουτοπία αλλά στην Λαμία ) που όμως δεν πρέπει ούτε στο ελάχιστο να μειώνουν την αξία και την χρησιμότητα των δημόσιων χώρων μας , του ποδηλατοδρόμου και του προαστιακού μιας και τον ανέφερα . Δεν είναι στραβός ο γιαλός εμείς στραβά αρμενίζουμε αλλά δεν είναι δύσκολο να αλλάξουμε ρώτα .
Ειδικά αυτοί που ευτυχώς είναι λίγοι που τα ισοπεδώνουν όλα με κάτι φράσεις του τύπου «Ο ποδηλατοδρόμος μας μάρανε» , « και δεν θα πάει ποτέ μπροστά αυτή η πόλη» , «Γούρνα είμαστε» χάλια εδώ , χάλια εκεί , χάλια παντού με τρελαίνουν τέτοιο κράξιμο για την πόλη που ζεις και μεγαλώνεις το παιδί σου ; την ίδια ώρα που σε άλλες πόλεις που δεν είναι καλύτερες υπάρχει μια αγάπη που φτάνει μέχρι και τον τοπικισμό και εμείς αποδεχόμαστε την πόλη μας ως Γούρνα ; εντάξει η Λαμία δεν είναι η ομορφότερη ούτε η καθαρότερη πόλη αλλά δεν είναι και η χειρότερη και η καθημερινότητα μας μπορεί να γίνει καλύτερη και ομορφότερη από απλά πράγματα όπως το ποδήλατο .
Τέλος ας κάνουμε την εξής δοκιμή ας ξεχάσουμε ότι ζούμε στην Λαμία και ας δούμε πάλι από την Λεωφόρο Ελευθερίας μέχρι και το πάρκο Τσαλτάκη τι έχουμε : ποδηλατοδρόμο με εκατοντάδες αν όχι χιλιάδες χρήστες (όχι ακόμα πάρα πολλούς ποδηλάτες) ,ο οποίος είναι προστατευμένος και στα σημεία που πρόκειται να διασχίσει κάθετα οδούς υπάρχει σήμανση οπότε μπορείς να κάνεις ποδήλατο απόλυτα ασφαλής , αθλητικές εγκαταστάσεις που προσελκύουν και αυτές κόσμο (και μπορούν και περισσότερο) , ένα κλειστό γήπεδο που θα ζήλευαν άλλοι και ένα πάρκο που πας να παίξεις με το παιδί σου και γύρω σου όχι τσιμεντένια και γκρίζα τερατουργήματα αλλά μια πόλη γοητευτικά (όχι ιδανικά ) χτισμένη πάνω σε λόφους που φέρει για κόσμημα ένα κάστρο . Εσείς λοιπόν πως το βλέπετε το ποτήρι μισοάδειο ή μισογεμάτο ; προσωπικά δήλωσα την άποψη μου από τον τίτλο μου αλλά προσθέτω πως δεν είναι και άσχημα για μια γούρνα .
ΣΩΚΡΑΤΗΣ ΧΗΤΑΣ
Φοιτητής Πανεπιστημίου
Στερεάς Ελλάδας
lamiareport.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου