Η επανάσταση του καφενείου

Είναι από εκείνες τις περιπτώσεις που η ελληνική πολιτεία έδειξε ευαισθησία και προνοητικότητα. Ο λόγος για τον Δήμο Αθηναίων που βλέποντας τις άσχημες καιρικές συνθήκες φρόντισε νωρίς να οργανώσει καταλύματα αστέγων για τον κρύο αυτόν χειμώνα. Διατέθηκαν χώροι για τη φιλοξενία αστέγων, ενεργοποιήθηκε τηλεφωνική γραμμή για έκτακτες περιπτώσεις, κινητοποίησε ομάδες εργασίας και δημοτικούς αστυνομικούς για ενημέρωση των αστέγων και παροχή βοήθειας, άνοιξε γραμμή επικοινωνίας με ΜΚΟ και φορείς, προκειμένου να υπάρξει συντονισμός στις δράσεις και συνεργασία σε θέματα διανομής (κουβέρτες, υπνόσακοι, ιματισμός, φάρμακα, τρόφιμα).
Είναι μια αξιέπαινη πρωτοβουλία που κανονικά έπρεπε να τη συνδράμουν όλοι, για το καλό των ανθρώπων που βρίσκονται σε ανάγκη. Ειδικά εκείνοι που αυτοαποκαλούνται αριστεροί και πουλούν κοινωνική ευαισθησία με την οκά. Θα μπορούσαν π.χ. οργανωθούν, να τρέχουν στους δρόμους για να ενημερώσουν τους αστέγους για τα υπάρχοντα καταλύματα, να τους βοηθούν να πάνε εκεί? να ενδιαφερθούν περισσότερο για τον άνθρωπο και λιγότερο για την επαναστατική γυμναστική.

Αυτοί όμως διάλεξαν τον δρόμο της «επανάστασης του καφενείου». Προχθές καμιά σαρανταριά «πωλητές ευαισθησίας» βάφτισαν εαυτούς «Συντονιστικό Αστέγων» (έχουμε ξαναγράψει παλαιότερα πως μικρές ομαδούλες φορούν βαριά ονόματα για να εντυπωσιάζουν τους αδαείς) και έσπασαν με λοστούς την πόρτα του Πνευματικού Κέντρου του Δήμου Αθηναίων για να βάλουν στο καφενεδάκι τρεις δυστυχείς αστέγους που έσερναν μαζί τους.

Το πρώτο ερώτημα είναι: γιατί δεν τους πήγαιναν στα οργανωμένα κέντρα και έπρεπε να τους στεγάσουν στο καφενείο του Πνευματικού Κέντρου; Η ενέργειά τους μάλλον δείχνει ότι δεν ενδιαφέρονται για τους ανθρώπους, αλλά μόνο για τα χάπενινγκ επανάστασης και ίσως να καταστρέψουν όση περισσότερη δημόσια περιουσία μπορούν (Την πόρτα ποιος θα την πληρώσει;)

Ορθότατα ο Δήμος Αθηναίων κάλεσε την Αστυνομία και διάφοροι πωλητές της επανάστασης (με επίχρισμα «κοινωνικής ευαισθησίας») ελπίζουμε ότι θα οδηγηθούν στη Δικαιοσύνη.

Ομως, όπως είναι γνωστό, σ’ αυτόν τον κόσμο δύο πράγματα δεν λείπουν ποτέ: ο Μάρτης από την Σαρακοστή και ο ΣΥΡΙΖΑ από τη φασαρία. Ετσι η δημοτική παράταξή του, «Ανοιχτή Πόλη», εξέδωσε ανακοίνωση-ομπρέλα των επίδοξων «καταληψιών» με την οποία καταγγέλλει «ένα ακόμα ολίσθημα του κ. Καμίνη. Με μήνυση και με ΜΑΤ αντιμετώπισε την ανάγκη να στεγαστούν άνθρωποι (σ.σ. τρεις ήταν) που βρίσκονται στον δρόμο μετά το άνοιγμα άδειου χώρου στο Πνευματικό Κέντρο του Δήμου Αθηναίων στην Ακαδημίας». Τέλος, η παράταξη από την οποία ανέτειλε το άστρο του Αλέξη Τσίπρα, «καλεί τη δημοτική αρχή να αποσύρει τη μήνυση και να δώσει λύσεις για τους άστεγους». Με αυτή τη σειρά, φυσικά...

Γενικώς οι πολιτικοί κάνουν πολλά για να υπογραμμίσουν τις θέσεις ή τις μη-θέσεις τους. Λένε ψέματα, υπόσχονται παραδείσους κ.λπ. Εχουν, όμως, την ευπρέπεια όμως να σταματούν μπροστά στον ανθρώπινο πόνο, ή τέλος πάντων να μην τον χρησιμοποιούν. Δυστυχώς, όμως η Αριστερά λάτρεψε τόσο πολύ τα «επαναστατικά μέσα» που ξέχασε τον σκοπό της πολιτικής δράσης. Αυτός είναι οι άνθρωποι ειδικώς και όχι ο «μετεπαναστατικός παράδεισος» γενικώς.
Tου Πασχου Μανδραβελη