Η αυτοδιοίκηση μπορεί να αποτελέσει «μοχλό» εξόδου από την ολόπλευρη κρίση;

Του Ηλία Παλιαλέξη

Ένα από τα θέματα που απασχολεί τον τελευταίο καιρό την τοπική ειδησεογραφία, αλλά προκαλεί και το έντονο ενδιαφέρον των πολιτών,είναι η δυνατότητα της Τοπικής Αυτοδιοίκησης να συμβάλλει στην έξοδο από την ολόπλευρη κρίση με το ελάχιστο οικονομικό και κοινωνικό κόστος και το μέγιστο όφελος.

Να αξιοποιήσει τους διαθέσιμους πόρους, ώστε να συμβάλλει στην ύφανση ενός δικτύου κοινωνικής προστασίας σε ολοένα και μεγαλύτερο κομμάτι πληθυσμού που βιώνει τραγικά αδιέξοδα.
Την ώρα που οι πόροι από την κεντρική διοίκηση προς την Αυτοδιοίκηση συνεχώς μειώνονται, πολλοί ισχυρίζονται ότι ο παραπάνω στόχος είναι ανέφικτος. Είναι όμως έτσι;

Κατά τη γνώμη μου ,υπάρχουν σοβαρά περιθώρια εξοικονόμησης πόρων σε διάφορους τομείς δραστηριοτήτων των Δήμων. Απαραίτητη προϋπόθεση βέβαια είναι η υιοθέτηση λογικών και δράσεων,που αναφορά θα έχουν την κοινωνία και μόνο αυτή.

Είναι καιρός η Αυτοδιοίκηση να εγκαταλείψει τις πρακτικές του άγονου και χρεοκοπημένου χτες και να πρωτοστατήσει στην αναγέννηση του αύριο.
Αυτό μπορεί να επιτευχθεί ανακτώντας την χαμένη εμπιστοσύνη των πολιτών, ξεκινώντας πρώτα από τα σπλάχνα της. Ακολουθώντας πολιτικές που θα δικαιώνουν το κοινό αίσθημα, θα ευθυγραμμίζονται με την κοινή λογική και θα πείθουν ότι κέντρο του ενδιαφέροντος είναι ο ίδιος ο πολίτης και όχι η διατήρηση ισορροπιών ή «κεκτημένων».

Ανακοινώθηκε ότι σε ένδειξη συμπαράστασης, Ιταλοί Δήμαρχοι προσφέρουν το μισθό τους για τους Έλληνες. Την ίδια ώρα στην Ελλάδα, η Κεντρική Ένωση Δήμων (Κ.Ε.Δ.Ε.)π.χ., προσπαθεί με νύχια και με δόντια να κρατήσει τον αριθμό των αντιδημάρχων σε αριθμούς-σε σχέση με την υπόλοιπη Ευρώπη- δυσανάλογους και του εύρους των Δήμων και των αρμοδιοτήτων αλλά και της δεινής οικονομικής και κοινωνικής συγκυρίας. Στην Κύπρο η αδελφή πόλη της Πάφου των 35.000 κατοίκων έχει έναν(1) αντιδήμαρχο.Στη γειτονική Βουλγαρία, πόλεις σαν το Μπουργκάς των 250.000 κατοίκων, έχουν πέντε (5) αντιδημάρχους. Ομοίως στην Πολωνία, στην αδελφοποιημένη με τη Λαμία πόλη του Ζέζουφ των 180.000 κατοίκων,η δημοτική πολιτική ασκείται από δύο (2) αντιδημάρχους και με αρμοδιότητες που μακράν απέχουν από την ελληνική αυτοδιοικητική πραγματικότητα.

Με ποια λογική, λοιπόν, πόλεις σαν τη Λαμία των 80.000 περίπου κατοίκων έχουν
τη δυνατότητα ορισμού επτά (7) αντιδημάρχων ( στη Λαμία σήμερα έξι(6)αύριο…;).
Δεν πρέπει και η αυτοδιοίκηση να «θυσιάσει» ένα μέρος της στη λογική, για χάρη των πολιτών της;

Θα ήταν πιστεύω θετική συνεισφορά με ακόμη πιο θετικό αποτέλεσμα, η εξοικονόμηση πόρων προς όφελος των πολιτών που αντιμετωπίζουν τραγικά αδιέξοδα. Θα ήταν θετικότατη εξέλιξη να συνεχίσουμε περαιτέρω τον εξορθολογισμό των δαπανών, ξεκινώντας, ως πρώτο βήμα, από τη μείωση των δαπανών του πολιτικού προσωπικού των Δήμων. Για την πόλη της Λαμίας π.χ. θα μπορούσε να είναι η μείωση του αριθμού των αντιδημάρχων από τους έξι (6) που έχουν οριστεί σήμερα, στους τρεις (3).Αυτό θα εξοικονομούσε περίπου 68.000 ευρώ περίπου ετησίως, που σε πρώτη ανάγνωση,θα μεταφραζόταν σε 9.800 μερίδες έτοιμου φαγητού, που θα ανακούφιζαν δοκιμαζόμενους συμπολίτες μας.

Αξίζει νομίζω, ως Αυτοδιοίκηση, να ακολουθήσουμε άλλες λογικές, προς την
κατεύθυνση εξορθολογισμού των δαπανών, αλλαγής αντιλήψεων, επαναπροσδιορισμό του ρόλου των αιρετών αλλά και του τρόπου αντιμετώπισης των τοπικών υποθέσεων.

Ηλίας Παλιαλέξης Δημοτικός Σύμβουλος Δήμου Λαμιέων στην Ημέρα