Επιστολή στη εφημερίδα ΤΑ ΝΕΑ 18-2-2012
Νίκος Τριβυζάς
ΦΑΡΜΑΚΟΠΟΙΟΣ
Κάποια στιγμή πρέπει, αν θέλουμε να υπάρχουμε ως κράτος και κοινωνία, να λέμε την αλήθεια. Για το μείζον θέμα της φαρμακευτικής δαπάνης, λοιπόν, ΝΑΙ μπορεί να περιορι-στεί, εφόσον το θέλουμε και το θέλουν αυτοί που κυβερνούν.
Πολύς λόγος γίνεται για τα γενόσημα (αντίγραφο φάρμακο) και πραγματικά είναι μία από τις βασικές παραμέτρους, όχι όμως με τον τρόπο που τα τρωκτικά για άλλη μια φορά
θέλουν να εφαρμόσουν. Η υπερσυνταγογράφηση και η σπατάλη οφείλονται στο ότι ο συνταγογράφος γιατρός έχει πολλαπλά οφέλη από την παρασκευάστρια εταιρεία, της οποί-ας και το φάρμακο συνταγογραφεί.
Αυτονόητο είναι ότι, αν συνταγογραφήσει με τη δραστική ουσία, κόβεται το όφελος καθώς η εταιρεία-παραγωγός δεν μπορεί να πριμοδοτήσει κάτι το οποίο θα διαχειριστεί ο τελικός αποδέκτης που είναι το φαρμακείο. Μπορεί λοιπόν το σύστημα υγείας να αποζημιώνει το ημερήσιο κόστος θεραπείας με βάση τη δραστική ου-σία έχοντας μια προκαθορισμένη τιμή βάσης ημερήσιου κόστους με γνώμονα το φθηνότερο γενόσημο και αν ο ασφαλισμένος θελήσει να αγοράσει το πρωτότυπο να πληρώσει ο ίδιος το επιπλέον κόστος, πράγμα που σήμερα του το απαγορεύουν. Δυστυχώς, ενώ το γνωρίζουν, το αποκρύπτουν υποκύπτοντας στα συμφέροντα εταιρειών και γιατρών.
Επίσης η ηλεκτρονική συνταγογράφηση που τόσο διαφημίζουν είναι τόσο διάτρητη ως σύστημα που μπορεί ο ίδιος ασφαλισμένος σε μία ημέρα να πάει σε 5 διαφορετικούς
γιατρούς, να συνταγογραφήσει 5 διαφορετικές με τα ίδια φάρμακα συνταγές και να πάει σε 5 διαφορετικά φαρμακεία και να πάρει τα φάρμακα επί 5 φορές, και αυτό γιατί δεν
εστιάζουν σε μια κάρτα υγείας όπου θα περνούν τα φάρμακα και η οποία δεν θα μπορεί να φορτωθεί στη μνήμη της με τα ίδια φάρμακα πέραν της μιας φοράς τον μήνα. Το πρόβλημα
είναι μεγάλο αλλά και απλό στη λύση του, αρκεί να θέλουν να το λύσουν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου