«Κόλαφος» για τα ελληνικά ΑΕΙ είναι η έκθεση αξιολόγησής τους

«Κόλαφος» για τα ελληνικά ΑΕΙ είναι η έκθεση αξιολόγησής τους. Ο αριθμός των εισακτέων είναι υπερβολικά μεγάλος, οι φοιτητές είναι χαμηλού επιπέδου και καθυστερούν να ολοκληρώσουν τις σπουδές τους.«Ψαλίδι» στον αριθμό των εισακτέων κυρίως σε «κορεσμένα» Τμήματα ΑΕΙ, όπως ιατρικά και νομικά, συγχωνεύσεις τμημάτων αλλά και ιδρυμάτων, αλλαγή του συστήματος χρηματοδότησης με βάση τους ενεργούς κι όχι τους «αιώνιους» φοιτητές, καθώς και παροχή συγγραμμάτων και υπηρεσιών σίτισης μόνο σε φοιτητές με χαμηλά οικογενειακά εισοδήματα εισηγείται στο υπουργείο Παιδείας, η Αρχή Διασφάλισης της Ποιότητας στην Ανώτατη Εκπαίδευση (ΑΔΙΠ) στην ετήσια έκθεση αξιολόγησης των ελληνικών πανεπιστημίων και ΤΕΙ.
«Καμπανάκι»
Επίσης, χτυπά «καμπανάκι» για την επίσπευση των διαδικασιών εξωτερικής αξιολόγησης των ΑΕΙ, τονίζοντας πως εάν δεν ολοκληρωθούν μέχρι το τέλος του 2012 τότε θα πρέπει να επιστραφεί στην Ε.Ε. ποσό ύψους 1,15 δισ. ευρώ από το ΕΣΠΑ. Μέχρι σήμερα, μόλις το 1/3 των τμημάτων ΑΕΙ -87 τμήματα πανεπιστημίων και ΤΕΙ επί συνόλου 514- έχουν περάσει από το «τεστ» της εξωτερικής αξιολόγησης, με την Αρχή να καταλογίζει ευθύνες για την καθυστέρηση σε «άστοχες ερμηνείες από το Γενικό Λογιστήριο του Κράτους» της απόφασης για τις αποζημιώσεις των αξιολογητών που ήρθαν από ΑΕΙ του εξωτερικού. Αποτέλεσμα είναι πολλοί επιστήμονες να δηλώνουν απροθυμία να συνδράμουν την Αρχή, συμμετέχοντας στις αρμόδιες επιτροπές?
Ειδικότερα, «κόλαφος» για τα ελληνικά ΑΕΙ είναι η έκθεση αξιολόγησής τους από την ΑΔΙΠ. Ο αριθμός των εισακτέων είναι υπερβολικά μεγάλος και κατανεμημένος χωρίς να λαμβάνονται υπόψη οι ανάγκες στην αγορά εργασίας. Οι φοιτητές είναι χαμηλού επιπέδου και καθυστερούν να ολοκληρώσουν τις σπουδές τους. Τα προγράμματα σπουδών είναι ασαφή και υπάρχει σύγχυση με τα επαγγελματικά δικαιώματα των αποφοίτων. Οσο για την καθημερινή ακαδημαϊκή ζωή; Καταλήψεις και εκδηλώσεις βίας είναι συχνά φαινόμενα λόγω της «κομματικοποίησης» των ΑΕΙ.
Ειδικότερα, η έκθεση της ΑΔΙΠ διαπιστώνει τα ακόλουθα:
Η Ελλάδα έχει πολλά ιδρύματα με διάσπαρτα τμήματα και μεγάλο αριθμό εισακτέων, χωρίς να υπάρχει ορθολογική κατανομή του. Ως παράδειγμα αναφέρεται ότι η Ελλάδα εξακολουθεί να παράγει έναν από τους μεγαλύτερους αριθμούς γιατρών στην Ελλάδα, όπως και δικηγόρων, παρότι τα επαγγέλματα αυτά είναι «κορεσμένα». Αντίθετα, έχει ελλείψεις σε επιμέρους γνωστικά πεδία (π.χ. νοσηλευτικό προσωπικό).
Το επίπεδο των φοιτητών είναι χαμηλό, λόγω αδυναμιών της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης, ενώ πολλοί από αυτούς εισάγονται σε τμήματα που δεν αποτελούν την κύρια επιλογή τους. Επίσης, πολλοί φοιτητές δεν ενδιαφέρονται για τις σπουδές τους. Είναι χαρακτηριστικό ότι πάνω από το 30% των εγγεγραμμένων φοιτητών καθυστερεί ή εγκαταλείπει τις σπουδές του, την ίδια ώρα που το ενδιαφέρον παρακολούθησης μαθημάτων είναι μειωμένο, ενώ γίνονται εκδηλώσεις βίας και απόπειρες αντιγραφής.
Στα περισσότερα (άνω του 50%) των τμημάτων, τα προγράμματα σπουδών κρίνονται από ικανοποιητικά έως πολύ καλά. Ομως, στα υπόλοιπα οι στόχοι είναι ασαφείς με αποτέλεσμα να δημιουργείται σύγχυση ως προς τα επαγγελματικά δικαιώματα των αποφοίτων. Για παράδειγμα, οι απόφοιτοι του τμήματος Φιλοσοφίας, Παιδαγωγικής και Ψυχολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών μπορούν να απασχοληθούν μόνο ως φιλόλογοι κι όχι ως ψυχολόγοι, ενώ οι απόφοιτοι τμημάτων Μηχανικών π.χ. του Πανεπιστημίου Αιγαίου δεν γίνονται δεκτοί από το ΤΕΕ.
Παρατηρείται μεγάλη απόκλιση στο μέσο ετήσιο κόστος ανά φοιτητή μεταξύ ομοειδών πανεπιστημίων. Ενδεικτικά, στα Πανεπιστήμια Θεσσαλονίκης, Πατρών, Θεσσαλίας και Θράκης που διαθέτουν Πολυτεχνικές, Ιατρικές Σχολές και άλλα αντικείμενα το κόστος ανά φοιτητή κυμαίνεται από 3.924 ευρώ μέχρι 9.059 ευρώ. Αντίστοιχα στα πολυτεχνεία, το ΕΜΠ και το Πολυτεχνείο Κρήτης, το κόστος κυμαίνεται από 7.948 ευρώ μέχρι 12.583 ευρώ. Σύμφωνα με την ΑΔΙΠ, η χρηματοδότηση των ΑΕΙ θα πρέπει να γίνεται με βάση το μέσο κόστος ανά φοιτητή πλήρους φοίτησης, το οποίο θα προσδιορίζεται λαμβάνοντας υπόψη το πραγματικό κόστος ανά φοιτητή ανά γνωστικό αντικείμενο.
Παρατηρείται μεγάλη διαφοροποίηση μεταξύ υποχρεωτικών ωρών διδασκαλίας του εκπαιδευτικού προσωπικού: Στα πανεπιστήμια, π.χ. οι καθηγητές οφείλουν να διδάσκουν κατ΄ ελάχιστον 6 ώρες και στα ΤΕΙ 10 ώρες. Η διαφορά είναι ακόμη μεγαλύτερη στην τελευταία βαθμίδα: Οι λέκτορες στα πανεπιστήμια εργάζονται 6 ώρες και οι καθηγητές εφαρμογών στα ΤΕΙ 16 ώρες.
Υπάρχει υπέρμετρη παρουσία των πολιτικών κομμάτων, μέσω των νεολαιών τους, στην καθημερινή λειτουργία των ΑΕΙ. Αποτέλεσμα είναι αρνητικές συνέπειες, όπως καταλήψεις, κατάλυση ασύλου, μείωση του χρόνου εκπαίδευσης.
http://www.imerisia.gr