Η πρώτη απόφαση αφορά την κάθαρση του ελληνικού ποδοσφαίρου και την ουσιαστική αθώωση του Ολυμπιακού Βόλου και της Καβάλας οι οποίες έμειναν στην πρώτη κατηγορία.
Κατ’ αρχάς να ξεκαθαρίσουμε ότι είναι λάθος ο νόμος που λέει ότι αν ένας παράγοντας μιας ομάδας κατηγορείται για στημένα παιχνίδια πρέπει να την πληρώνει και η ομάδα. Αλλά αυτός είναι ο νόμος και πρέπει να εφαρμόζεται. Εφαρμόστηκε πρωτόδικα, αλλά στην επιτροπή εφέσεων ξεχάστηκε και οι δύο ομάδες σώθηκαν με μικρές απώλειες. Αυτή ήταν λοιπόν η κάθαρση που είχε υποσχεθεί ο κ. Γερουλάνος; Όταν έβαζαν φυλακή τα λαμόγια του ποδοσφαίρου είχαν κάνει πομπώδεις δηλώσεις περί μαχαιριού που θα φτάσει στο κόκαλο. Τι έγινε ξαφνικά;
Θα είναι πολύ ενδιαφέρον αν μαθαίναμε τι είχε πει ο Γ. Παπανδρέου όταν συναντήθηκε με τον Μ. Πλατινί. Άραγε να του είπε ότι ο ίδιος μπαίνει μπροστά για να καθαρθεί το ποδόσφαιρο; Σίγουρα ο Γάλλος θα γελά με τα ελληνικά καμώματα. Και γιατί άραγε στην Ελλάδα ο Ολυμπιακός Βόλου δεν τιμωρείται με υποβιβασμό αλλά στην Ευρώπη αποκλείεται;
Η υπόθεση μυρίζει από μακριά πολύ παρασκήνιο. Φαίνεται ότι ο Μπέος από τη φυλακή και ο Ψωμιάδης από την κρυψώνα του (άραγε στο Αγιο Όρος;) γνωρίζουν πολλά και απειλούν κόσμο και κοσμάκη. Φαίνεται ότι ο υπόκοσμος του ελληνικού ποδοσφαίρου κρατά στα χέρια του την τύχη πολλών, πολιτικών και μη, εκβιάζει και απειλεί με αποκαλύψεις που θα διαλύσουν τα πάντα στη χώρα. Αλλιώς δεν εξηγείται πώς πάντα τη γλιτώνουν. Να δείτε που σε λίγες ημέρες θα εμφανιστεί ο Μ. Ψωμιάδης και θα πει ότι δικαιώθηκε από τις εξελίξεις.
Αυτά βλέπει ο κόσμος και αναρωτιέται που πήγε το περίφημο κράτος δικαίου που βάζει φυλακή κακομοίρηδες για χρέη 5.000 ευρώ και αφήνει τη μαφία του ποδοσφαίρου να αλωνίζει.
Και φυσικά η κάθαρση δε θα πρέπει να εξαντλείται στις δύο προαναφερόμενες ομάδες. Αν υπήρχε πράγματι δικαιοσύνη και αποφασιστικότητα θα μπορούσαν να πέσουν κατηγορία και ο Ολυμπιακός και ο Παναθηναϊκός. Δεν τολμούν όμως οι πολιτικοί φοβούμενοι μη χάσουν τις ψήφους και την υποστήριξη των ομάδων που έχουν στήσει το δικό τους κράτος εν κράτει.
Περίπτωση Alter
Η δεύτερη περίπτωση ατιμωρησίας και αναποφασιστικότητας αφορά την περίπτωση του Alter και την ένταξή του τελικά στο άρθρο 99. Αυτό σημαίνει ότι οι πιστωτές δεν μπορούν να διεκδικήσουν ούτε ένα ευρώ ενώ δεκάδες εργαζόμενοι δεν μπορούν να πάρουν ούτε τους μισθούς τους. Ένα κανάλι, όπως και πολλά άλλα, που στηρίχθηκε σε απίστευτες επιχειρηματικά παιχνίδια των ιδιοκτητών του kai στο τραπεζικό χρήμα.
Πάνω από 500 εκατ. ευρώ χρωστά το Alter για να αποδειχθεί ότι όποιος χρωστά ένα ευρώ είναι εγκληματίας, όποιος χρωστά εκατομμύρια πάντα τη γλιτώνει.
Αντί λοιπόν να γίνουν έλεγχοι στην τηλεοπτική αγορά, να βγουν στην φόρα όσα έχουν γίνει, επιβραβεύονται κιόλας σε βάρος των άλλων κορόιδων, των έντιμων.
Φυσικά, που να τολμήσει να τα βάλει η κυβέρνηση με ένα τηλεοπτικό κανάλι. Μόλις έπεσαν οι πρώτες «μπαλωθιές» από το Alter και από άλλα μέσα, μόλις η κριτική κατά τη κυβέρνησης έγινε σκληρή, ξεχάστηκε και η δήθεν επιθυμία του πρωθυπουργού να μπει το μαχαίρι στο κόκαλο. Όχι ότι νοιάστηκαν για τους εργαζόμενους, απλά φοβήθηκαν τη δύναμη που κρύβουν τα μέσα ενημέρωσης, ίσως και τα κρυφά χαρτιά που έχουν στα χέρια τους οι ιδιοκτήτες του καναλιού.
Το ίδιο θα μπορούσε να συμβεί με το Mega, τον ANT1 και λοιπά.
Η κυβέρνηση κάνει ότι δεν καταλαβαίνει και συνεχίζει να διατηρεί αυτό το νεφελώδες τοπίο στα ΜΜΕ που κανείς δεν ξέρει ποιος είναι ιδιοκτήτης και από πού βρήκε τα λεφτά.
Και στην τελική τους φταίει η ΕΡΤ, το ΑΠΕ και τα blogs. Από εκεί αποφάσισε να ξεκινήσει την … κάθαρση.
Οι δύο αυτές υποθέσεις δείχνουν και τα σημάδια παρακμής και αδυναμίας της κυβέρνησης. Με μόλις δύο χρόνια θητεία και είναι ανίκανη να πάρει τις αποφάσεις που θα ηρεμήσουν τον κόσμο ο οποίος ζητά δικαιοσύνη.
Σημάδια παρακμής, αρχή του τέλους.
antinews.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου