Με ποια κριτήρια λοιπόν θα πάω να ψηφίσω για τον δήμαρχο, και τους συμβούλους του;
Πρώτο λοιπόν κριτήριο είναι η πορεία του κάθε υποψηφίου τόσο στα κοινά όσο και στον επαγγελματικό του χώρο. Ένας χώρος από τον οποίο βγάζεις χρήσιμα συμπεράσματα αφού η εντιμότητα, η συνέπεια, η ανιδιοτελής προσφορά του κάθε ανθρώπου αντανακλά καλύτερα στο χώρο εργασίας του. Ένα άνθρωπος που δρα ευκαιριακά με μόνο γνώμονα το κέρδος ,την αρπαχτή, τη μίζα ,σαφώς και διαχωρίζεται από εκείνον που σέβεται τον πελάτη του, τον μαθητή του, τον πολίτη ή οποιονδήποτε άλλο συναλλάσσεται.
Δεύτερο κριτήριο είναι η εντιμότητα. Ζούμε σε μια μικρή κοινωνία. Δεν υπάρχει λοιπόν κανένα άλλοθι για το ότι δεν μπορούσαμε να γνωρίζουμε εκ των προτέρων. Γνωρίζουμε όλοι λίγο πολύ ποιοι είμαστε και τι περγαμηνές διαθέτουμε. Και αν ακόμη δεν γνωρίζουμε μπορούμε εύκολα να μάθουμε. Αρκεί να ενδιαφερθούμε. Είναι λοιπόν στο χέρι μας να επιλέξουμε αυτούς που ξέρουμε ότι δεν θα κερδίσουν μαύρο χρήμα, που δεν θα καπηλευτούν το έργο άλλων, που δεν θα ράψουν τα έργα στα δικά τους μέτρα ακόμη κι αν θεωρούμε ότι δεν έχουν πολιτικό λόγο. Είναι καλύτερο να κυνηγάς ανεμόμυλους από το να στήνεις αυτοκρατορίες.
Τρίτο κριτήριο η σοβαρότητα. Ο δημόσιος βίος, όπως άλλωστε και η καθημερινότητά μας απαιτούν σοβαρή αντιμετώπιση τόσο των θεμάτων όσο και των ίδιων των πολιτών. Τα δήθεν χαμόγελα, το δήθεν φιλικό ύφος, η δήθεν οικειότητα εδώ δεν μετρούν. Άλλωστε όπως αναφέρω εμπεριέχουν το «δήθεν» Αυτό που μετράει είναι η σοβαρότητα και η συνέπεια στην άσκηση της εξουσίας, σε περίπτωση που επιλέξουμε μια νυν πλειοψηφούσα δημοτική παράταξη και τους υποψηφίους της και το αντίστοιχο στην άσκηση της αντιπολίτευσης στην άλλη περίπτωση. Τώρα βέβαια αυτό μπορεί να εμπερικλείει πολλούς λίγους υποψηφίους ωστόσο, υπάρχουν.
Τέταρτο κριτήριο η άρνηση νομιμοποίησης όσων κατά καιρούς έχουν τραβήξει τα φώτα της δημοσιότητας λόγω πλουτισμού, εμπλοκής τους με περίεργες υποθέσεις, αυθαιρεσίες, μονοκρατορικές πρακτικές, απολιθώματα της πολιτικής, κομματικά υποχείρια , εξαγοραστές συνειδήσεων και ψήφων, κλόουν που δίνουν μονίμως παράσταση αναρρίχησης στην εξουσία.
Πέμπτο κριτήριο η απουσία υποσχέσεων για βόλεμα. Δυστυχώς η εμπειρία έχει αποδείξει ότι οι περισσότεροι πέφτουμε στην παγίδα μιας θεσούλας στο δήμο την οποία όμως πληρώνουμε τελικά ακριβά. Για εμένα βασικό κριτήριο είναι να με κοιτάξει ο υποψήφιος στα μάτια και να μου πει όχι όταν ζητήσω το ρουσφέτι μου. Γιατί ένας πολιτικός άνδρας που στηρίζει την εκλογή του στο εμπόριο της ελπίδας είναι από τη φύση του αποτυχημένος. Αντίθετα όποιος υψώσει ανάστημα σε αυτά τα διλήμματα, όποιος τολμήσει να πει όχι σε πρακτικές που οδήγησαν τη χώρα στο χάλι που σήμερα βιώνει, στην απαξίωση της πολιτικής, τότε αξίζει να επιβραβευθεί. Γιατί αποδεικνύει ήδη την εντιμότητά του και την προσήλωση στην ίση αντιμετώπιση των πολιτών που θα εφαρμόσει και κατά τη διάρκεια της θητείας του. Αυτός ο υποψήφιος δε ζητά υποχείρια. Ζητά ενεργούς συνειδητοποιημένους πολίτες. Και γι αυτό είναι άξιος εμπιστοσύνης.
Τέλος έκτο αλλά εξίσου σημαντικό η προσήλωση στη δημοκρατία. Ίσως ακούγεται εύκολο. Κι όμως αποδεικνύεται το δυσκολότερο όλων. Και μόνο να ρίξουμε μια προσεκτική ματιά στο σημερινό σκηνικό σε δήμους και νομαρχία θα μπορέσουμε να βγάλουμε χρήσιμα συμπεράσματα. Όλοι βαφτίζονται δημοκράτες. Πόσοι όμως εξ αυτών είναι πραγματικά και πόσοι λειτουργούν δημοκρατικά; Άραγε μπορούμε να απαντήσουμε ελαφρά τη καρδία;
Και ερχόμαστε στο καίριο ερώτημα. Ποιοι είναι άραγε εκείνοι που πληρούν όλα τα παραπάνω κριτήρια; Και ακόμη είναι δυνατόν να πληρούνται όλα; Η απάντηση είναι σίγουρα όχι. Ωστόσο υπάρχουν ορισμένοι που ικανοποιούν κάποια από αυτά. Και ακόμη θα πρέπει να σκεφτούμε. Πόση ικανότητα πρέπει να έχει ένας δήμαρχος για να διοικήσει με ανίκανους συμβούλους που εμείς οι ίδιοι τους ψηφίζουμε; Πώς είναι δυνατόν να διοικήσει ένας άνθρωπος που δεν έμαθε ποτέ να διοικείται; Πώς είναι δυνατόν να διοικήσουν οι τουρίστες ή οι άφωνοι της τοπικής αυτοδιοίκησης, οι οποίοι βέβαια γίνονται λαλίστατοι όταν διακυβεύονται δικά τους συμφέροντα.
Πώς λοιπόν θα επιλέξουμε τους καλύτερους. Εδώ θα πρέπει να δουλέψουμε δια της αφαιρετικής οδού. Το πιο εύκολο είναι να βρούμε αυτούς που δεν θα ψηφίσουμε. Αυτούς που μας λοιδόρησαν, που μας κορόιδεψαν, που εμπορεύθηκαν το δικαίωμά μας στην εργασία, που καπηλεύθηκαν τα όνειρά μας, τους φαφλατάδες και τους υπερόπτες. Αυτούς που μας μετέτρεψαν σε άβουλα όντα, όντας άβουλα όντα και οι ίδιοι, αυτούς που διαγκωνίζονται για μια θέση στην εξέδρα των επισήμων σε κάθε Εθνική γιορτή, τους ανίκανους, τους βωβούς των Δημοτικών συμβουλίων και τους εξαρτημένους. Είναι στο χέρι μας όλους αυτούς να τους στείλουμε στα σπίτια τους. Είναι στο χέρι μας να δώσουμε στον αυριανό δήμαρχο τους άριστους για να μπορεί και να διοικήσει άριστα.
Το εύκολο λοιπόν είναι να βρούμε ποιους δεν θα ψηφίσουμε. Το δύσκολο όμως πραγματικά είναι να βρούμε ποιους θα ψηφίσουμε. Είμαστε λοιπόν ελεύθεροι να κάνουμε τις επιλογές μας. Θα είμαστε όμως ακόμη πιο ελεύθεροι όταν αυτές οι επιλογές βοηθήσουν να φτιάξουμε και όμορφες, ελεύθερες, παραγωγικές κοινωνίες.
Τέλος αξίζει να υπογραμμιστούν τα λόγια του Σοφοκλή. «Αν δεν ασχοληθείς εσύ με τα κοινά, κάποιος κατώτερός σου θα το κάνει».
Καλό βόλι.
pelasgia.blogspot.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου