Αλόγιστη χρήση και εμμονή στην αντιβίωση

Μέρος του προβλήματος των ανθεκτικών μικροβίων δημιουργείται με την αλόγιστη χρήση της αντιβίωσης, είτε στην κοινότητα είτε μέσα στα νοσοκομεία, σύμφωνα με τον παθολόγο-εντατικολόγο Αντώνη Λιόλιο. «Είναι γνωστή η εμμονή της μητέρας να χορηγηθεί αντιβίωση στον μικρό που έχει μια ίωση που επιμένει.
Από την άλλη, γίνεται συχνά άσκοπη χρήση της αντιβίωσης μέσα στα νοσοκομεία και μερικές φορές ακόμη και μέσα στις Μονάδες Εντατικής Θεραπείας (ΜΕΘ)».

Σύμφωνα με τον ενταντικολόγο, συχνά στις ΜΕΘ ή στις νοσοκομειακές κλινικές οι γιατροί δεν μπορούν να είναι σίγουροι εάν κάποιος βαριά ασθενής έχει σοβαρή λοίμωξη ή όχι. «Στην περίπτωση αυτή πρέπει να χορηγηθούν ισχυρά αντιβιοτικά, οπότε ο κίνδυνος να δημιουργηθεί ένα ανθεκτικό μικρόβιο είναι πλέον πολύ μεγάλος. Πλέον κινδυνεύουμε να πεθαίνουμε όχι από τη νόσο που μας οδήγησε στο νοσοκομείο, αλλά από ενδονοσοκομειακή λοίμωξη».

Οπως επισημαίνει ο κ. Λιόλιος, η καταπολέμηση των ενδονοσοκομειακών λοιμώξεων και της μικροβιακής αντίστασης δεν είναι απλή, αλλά τα προβλήματα μπορεί να μετριαστούν με μερικά απλά βήματα, όπως η χρήση αντισηπτικού στα χέρια πριν και μετά την επαφή με κάθε ασθενή. «Ενα απλό μέτρο, που, δυστυχώς, δεν εφαρμόζεται όσο πρέπει παγκοσμίως και φυσικά και στην Ελλάδα. Σημαντική είναι και η ύπαρξη λοιμωξιολόγου στα νοσοκομεία, ο οποίος θα επιβλέπει και θα εγκρίνει τις ισχυρές αντιβιώσεις. Ολ' αυτά συνηγορούν στο ότι η ύπαρξη ανθεκτικών στελεχών μπορεί να καταπολεμηθεί με εφαρμογή της κοινής λογικής και την εκπαίδευση του κοινού και των επαγγελματιών Υγείας. Για να μη φτάσουμε σύντομα στην προ-Φλέμινγκ εποχή...».

enet