Μάλλον όχι. Επειδή μένουν οι μισοί αιρετοί; Επειδή περιορίζονται οι δεσμοί επαρχίας - πρωτεύουσας μέσω κομματικών παραγόντων; Επαψαν οι πολιτικοί να χρησιμοποιούν το κράτος ως προσωπικό τους φέουδο και να «αξιοποιούν» την περιουσία του Δημοσίου για την προσκόλλησή τους στην εξουσία; Σταμάτησαν οι υποψήφιοι να υπόσχονται εκδουλεύσεις, εξυπηρετήσεις, διευκολύνσεις;
Ενώ μιλούν για κοινωνική δικαιοσύνη, να ενδιαφέρονται μόνο για τη δημιουργία της δικής τους τάξης προνομιούχων; Να βλέπουν τον πολίτη σαν ψηφοφόρο και κλακαδόρο; Επαψαν τα κόμματα να δίνουν στους υποψηφίους το «χρίσμα»; (Το ελληνικό σύστημα θα παραμένει πελατειακό όσο ο αιρετός παραμένει εντολοδόχος του κομματάρχη.) Επαψαν οι κούφιες και γελοίες ρητορείες, η ανταλλαγή ονειδισμών και ύβρεων, η λασπολογία, η κινδυνολογία;
Με ποιον τρόπο οι εκλεγμένοι ΔΕΝ θα ενταχθούν στους μηχανισμούς του συστήματος; Πώς ΔΕΝ θα προσπέσει στον πολιτικό ο πολίτης που βρίσκεται σε ανάγκη, αφού έτσι έμαθε να κάνει;
Αποκτήσαμε «Καλλικράτη», αλλά η μοίρα μας δεν θα αλλάξει αν δεν τροποποιηθεί η στάση όλων απέναντι στη διαχείριση των κοινών πραγμάτων. Τις ατασθαλίες, τις αυθαιρεσίες, την αρπακτικότητα του παλαιού αυτοδιοικητικού συστήματος θα διαδεχθεί η κυριαρχία των νέων διοικητών, των νέων περιφερειαρχών, των νέων υπερδημάρχων αν η κοινωνία δεν αποκτήσει άλλα ήθη, νέο όραμα για τον εξανθρωπισμό της. Χρειάζονται αλλιώτικες, λιγότερο ιδιοτελείς, ανθρωποφαγικές, μορφές συλλογικής ζωής. Χρειάζεται αγωγή. Ενα νέο σύστημα διοίκησης, εν προκειμένω ο «Καλλικράτης», δεν θα εγκαταστήσει αυτόματα μια κοινωνία δικαίου.
Θα γίνει απλά ο καθρέφτης της υπάρχουσας κοινωνίας. Δημοτικά γραφεία, βιτρίνες ανύπαρκτου έργου, ουδέτερα και άχρωμα σαν στεγνά μάτια. Υπάλληλοι με βλέμματα αδιάφορα, να αφαιρούν μονίμως από τα πράγματα το ανάγλυφό τους. Αθέατες βρώμικες συναλλαγές κάτω από το τραπέζι...
Τα γνωρίζουμε όλα αυτά άριστα, αλλά εξακολουθούμε να εξασφαλίζουμε τη διαιώνισή τους. Τούτο το κράμα αδιαφορίας, τύφλωσης, ιδιοτέλειας αποτελεί τον θεμέλιο λίθο της καθεστηκυίας τάξης διεφθαρμένων πραγμάτων. Ο πυρήνας του κακού ενυπάρχει εντός μας. Αλλιώς. Οσο διατηρούμε μια συμφωνία με το «βαθύ» εγωιστικό θέλω μας, δεν τίθεται θέμα σωτηρίας.
Tης Τασούλας Kαραϊσκάκη
http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_columns_2_14/11/2010_422446
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου