Αυτό σημαίνει, να μπορεί κάθε άτομο να εφαρμόζει το δικαίωμα της προσωπικής του επιλογής μέσα στους κόλπους του κοινωνικού συνόλου χωρίς φραγμούς, εμπόδια, αποκλεισμούς και διακρίσεις.
Και όπως πολύ χαρακτηριστικά αναφέρει ο κ. Γιάννης Βαρδακαστάνης «η προσβασιμότητα είναι συνώνυμο της προσωπικής επιλογής και ιδιωτικής ζωής που πρέπει σε όλους να διασφαλίσουμε. Είναι ζήτημα συνείδησης, τιμής και δημοκρατικής λειτουργίας (…) Αν συμφωνήσουμε ότι αυτό είναι προσβασιμότητα, τα υπόλοιπα είναι τεχνικά. Και αν ο άνθρωπος πήγε στο φεγγάρι, μπορεί να πάει και στην Ακρόπολη»
(Βαρδακαστάνης Ι. 2003: 25, 26).
Χαρακτηριστικές είναι οι κινήσεις που γίνονται σε όλο τον κόσμο προκειμένου να διασφαλισθεί η πρόσβαση (στη δομή και τον εξοπλισμό) και η πλήρης κοινωνική ενσωμάτωση των ΑμεΑ. Αρμόδια γραφεία σε υπουργεία αναλαμβάνουν και ασχολούνται αποκλειστικά με «τη σύνταξη των προδιαγραφών και των οδηγιών καθώς και την εφαρμογή νομοθετικών ρυθμίσεων σχετικών με την πρόσβαση, διακίνηση και εξυπηρέτηση των ατόμων με αναπηρίες και γενικότερα όλων των πολιτών που αντιμετωπίζουν προβλήματα εξαιτίας του κακού σχεδιασμού και των λανθασμένων κατασκευών στο δομημένο περιβάλλον» (Λεβέντη Α. 2003: 31). Στα πλαίσια της προσπάθειας εξάλειψης των φυσικών φραγμών εντάσσεται και ο Γενικός Κανονισμός του 1985 όπως και ο Κτιριοδομικός Κανονισμός του 1989, του Υπουργείου Χωροταξίας και Δημοσίων Έργων.
Πατιού Ιωάννα
Εκπαιδευτικός Ειδικής Αγωγής – Λογοθεραπεύτρια
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου