Ο πρόεδρος της Πανελλήνιας Εκθεσης Λαμίας πρότεινε τη δημιουργία ενός Χριστουγεννιάτικου χωριού στους χώρους της ΠΕΛ. Αντί να καθίσει να σκεφτεί πως η Έκθεση θα μπορούσε να ξανάποκτήσει τη αίγλη που είχε, «πετάει» πυροτεχνήματα και όποιος «τσιμπήσει»… και κάποιοι τσίμπησαν!
Οι Έμποροι και οι καταστηματάρχες της πόλης αντέδρασαν στην ιδέα.
Είπαν όχι στη δημιουργία του χωριού έξω από το κέντρο. Το θέλουν αλλά κάπου μέσα στη Λαμία!
Όλα τα παραπάνω ακούγονται περιττά και χιλιοπαιγμένα. Τρίκαλα, Δράμα, Λάρισα, Αθήνα και πάρα πολλές άλλες ελληνικές πόλεις «στολίζονται» με χριστουγεννιάτικα χωριά και δέχονται τους επισκέπτες τους. Εμείς εδώ καλύτερα να κάνουμε κάτι διαφορετικό… άλλωστε αν κρίνουμε από την αισθητική του Χριστουγεννιάτικου χωριού που στήθηκε πέρυσι στην πλατεία Πάρκου, καλύτερα να ασχοληθούμε με κάτι άλλο!
Και όμως η Λαμία θα μπορούσε να μετατραπεί σε τουριστικό προορισμό τις γιορτές, ίσως και να μπει στο βιβλίο Γκίνες;
Ποια άλλη πόλη της Ελλάδας ή αν θέλετε του κόσμου έχει αυτά τα υπέροχα μεγάφωνα καθ’ όλη τη διάρκεια των εορτών που ακούγονται στη διαπασών διαφημίσεις και συνεχόμενα χρόνια πολλά από τοπικούς παράγοντες και επιχειρήσεις; Σκεφτείτε το λίγο στα σοβαρά. Να το πασάρουμε σαν μια δικιά μας πατέντα!
Να εκσυγχρονίσουμε τα μηχανήματα, να παίζουν με περισσότερα ντεσιμπέλ τα τραγούδια του Παντελίδη και να μετατρέψουμε όλο το κέντρο σε ένα μπουζουκομάγαζο, από το πρωί ως αργά το βράδυ!
Μην είστε αρνητικοί σε μια τέτοια ιδέα. Άλλωστε ταιριάζει πάρα πολύ στην γενική κιτς αισθητική που επικρατεί τα τελευταία χρόνια σε όλες σχεδόν τις εκδηλώσεις του Δήμου Λαμιέων: Αναβίωση Ρουμελιώτικου Πάσχα, Αποκριές, Χριστουγεννιάτικο χωριό στην πλατεία Πάρκου και τόσα άλλα…
Ας γίνουμε η κιτς πρωτεύουσα των Χριστουγέννων! Θα μπούμε στο βιβλίο Γκίνες σίγουρα.
Ας θυμηθούμε όμως και το παρακάτω ρεπορτάζ μας... για να προσεγγίσουμε το θέμα και από τη σοβαρή του πλευρά:
Λαμία: Αν δεν ξανά ανάψει το αστερί στο κάστρο θα μου λείψει!
Όσο περνάνε τα χρόνια και βλέπω το αστέρι στο κάστρο κάθε Χριστούγεννα, από εκεί που το κορόιδευα, μιας και μου υπενθυμίζει πόσο κιτς αισθητική έχουν όλοι αυτοί που εμπνεύστηκαν κάτι τέτοιο, με τα χρόνια έγινε cult και αν έρθουν οι γιορτές και δεν το δω, μάλλον θα μου λείψει. Τι έχω πάθει;
Αυτό που συμβαίνει στις πόλεις της Δύσης, τα τελευταία χρόνια, προσφέρει άφθονα θέματα στους φωτογράφους. Σαν κινητά σκηνικά και εφήμερες κατασκευές, πολλά γνωστά σημεία πόλεων όπως το Λονδίνο ή το Παρίσι, αλλάζουν όψη με εικαστικές εγκαταστάσεις ή γλυπτικές παρεμβάσεις προσφέροντας το «σώμα» τους για μια άλλη ανάγνωση των πόλεων.
Έτσι συμβαίνει και στη Λαμία του 2013! Και καλά θα μας πείτε εδώ έχουμε χτυπηθεί από την κρίση, την τέχνη θα κοιτάξουμε; Ωραία θα σας απαντήσουμε με τους παρακάτω τρόπους:
1ον στη Λαμία ούτε το 2004, 2006, 2007, 2008, 2009, 2010, 2011 είχαμε καλλιτεχνικό οργασμό! Ισα ίσα που θυμόμαστε την Εθελοντική πρωτοβουλία του Σωματείου ΙΣΟΝ να κάνει την Belle arte Lamia και ο Δήμος μετά εκπροσώπου του τα Εικαστικά εργαστήρια, πολέμησαν τόσο πολύ την προσπάθεια αυτή, με αποτέλεσμα τα νέα αυτά παιδιά να απογοητευτούν και να παρατήσουν κάθε διάθεση για νέες προτάσεις – επεμβάσεις σ΄ αυτήν την τόσο άχαρη και άσχημη πόλη όπως έχει καταντήσει τα τελευταία χρόνια η Λαμία!
2ον Περιττό να ξαναγράψουμε πόσο χρήσιμο είναι ειδικά σήμερα, να δίνετε προτεραιότητα στον πολιτισμό και αθλητισμό. Ο κόσμος περνάει δύσκολα και έχει ανάγκη για διέξοδα - ελπίδα. Αυτά τα δυο τα προσφέρει απλόχερα και ο πολιτισμός και ο αθλητισμός. Το να φροντίσεις να δώσεις φαγητό σήμερα σε μια οικογένεια, αλλά αφήνεις τους νέους χωρίς ενδιαφέροντα, αύριο θα πρέπει να πάρεις μέτρα για την εξάπλωση των ναρκωτικών κ.ά.
3ον Ξοδεύονται κάθε χρόνο, εδώ και τόσα χρόνια χρήματα για τα εικαστικά εργαστήρια του Δήμου και ο κος Δήμαρχος ενδιαφέρεται για την ποσοτική αύξηση των ατόμων που παρακολουθούν τα εργαστήρια, και όχι την ποιοτική προσφορά των εργαστηρίων προς τους πολίτες. Αυτή την «ποιότητα» εμείς γιατί δεν την βλέπουμε; Μόνο στο Καρναβάλι ξεχωρίζουν… κάτι σημαίνει αυτό!
4ον Το ΔΗΠΕΘΕ μας για τον κο Δήμαρχο είναι η ανακαίνιση του. Στην τελευταία συνέντευξη τύπου αυτό που μας είπε ήταν για το ότι έχουμε ένα καταπληκτικό θέατρο (κτιριακά και τεχνολογικά) και ότι έχουν βάλει σκοπό να ανακαινίσουν και το θερινό: Έτσι μετριέται για αυτούς ο πολιτισμός. Με αριθμούς και υλικά. Ο πολιτισμός είναι ένα άυλο αγαθό, που μεταδίδεται με ταχύτητα φωτός, όταν προσφέρεται, ακόμα και στις σπηλιές. Αυτό δεν έχουν καταλάβει!
5ον Ποια επέμβαση στην πόλη θυμάστε τα τελευταία χρόνια; Καμία! Μην το ψάχνετε… απολύτως καμία!
6ον Σε ποιό γήπεδο μπορεί κανείς στη Λαμία να ασχοληθεί με τον στίβο;
Μπορούμε να συνεχίσουμε με τις ώρες…
Όλα τα παραπάνω τα γράφουμε μιας και διαβάσαμε το παρακάτω ρεπορτάζ του Νίκου Βατόπουλου στην εφημερίδα Καθημερινή και σκεφτήκαμε, γιατί όχι και στη Λαμία… αμέσως όμως μας ήρθε στο μυαλό οι παραπάνω λόγοι και ξαναπογοητευτήκαμε!
Αυτό που συμβαίνει στις πόλεις της Δύσης, τα τελευταία χρόνια, προσφέρει άφθονα θέματα στους φωτογράφους. Σαν κινητά σκηνικά και εφήμερες κατασκευές, πολλά γνωστά σημεία πόλεων όπως το Λονδίνο ή το Παρίσι, αλλάζουν όψη με εικαστικές εγκαταστάσεις ή γλυπτικές παρεμβάσεις προσφέροντας το «σώμα» τους για μια άλλη ανάγνωση των πόλεων.
Η νέα αστική εμπειρία της Δύσης μέσα από τις εκπλήξεις που μπορεί να συναντήσει κανείς στον δρόμο του, ή ακόμη και ως επισκέπτης σε μουσεία, έχει να κάνει με την αντίληψη για τη νέα ρευστότητα, την κινητικότητα και τον επαναπροσδιορισμό της δημοκρατικότητας του δημόσιου χώρου. Η Τραφάλγκαρ Σκουέρ στο Λονδίνο, που κατά κανόνα, προσφέρεται για εφήμερες εικαστικές παρεμβάσεις, είναι ένα σύμβολο αυτής ακριβώς της εμπεδωμένης αντίληψης για τη διάχυση της τέχνης και την αξία του αιφνιδιασμού.
Δεν είναι λίγοι όσοι θεωρούν σημάδια παρακμής την εφήμερη παράδοση σημείων των πόλεων σε καλλιτέχνες, γκαλερί, διαφημιστικές εταιρείες ή ομάδες πολιτών. Η κριτική τους εστιάζει, συνήθως, στο «κακό γούστο» και στην κατάλυση των ορίων. Η αντίδραση αυτή ενισχύεται από πολλές φωνές που μιλούν για τη δικτατορία των πολλών, τάση που εδραιώνεται από τη διάχυση των κοινωνικών δικτύων. Ενα νέο γούστο, ενός καινοφανούς μέσου όρου, τείνει να λάβει το χρίσμα της πρωτοπορίας. Και όταν η πρωτοπορία έχει πίσω της τη συμπαγή αποδοχή, παύει να είναι πρωτοπορία, λέει η κριτική.
Ωστόσο, το φαινόμενο των εφήμερων παρεμβάσεων που ζητούν διαρκώς να δημιουργούν αστικά «επεισόδια» αιφνιδιασμού ούτε καινούργιο είναι αλλά ούτε και μπορεί να χαρακτηριστεί μαζικό. Είναι όμως ένα φαινόμενο που την τελευταία πενταετία έχει πάρει τον χαρακτήρα της διαρκούς επανάληψης και μέσω αυτής της πιεστικής ανανέωσής του. Αναμενόμενη είναι η ποικιλία που προκύπτει, καθώς τα αστικά κέντρα, και όχι μόνο τα μεγάλα, έχουν προ πολλού απολέσει τον συμπαγή κοινωνικό και οικονομικό πυρήνα τους. Τα ραγίσματα στην παλαιά δομή αναπόφευκτα «απειλούν» τη χρήση του δημοσίου χώρου, που στην καλύτερη και ευγενέστερη εκδοχή μετατρέπεται σε playground εικαστικών παρεμβάσεων που έχουν στόχο τον αποσυντονισμό της δογματικής και μονοδιάστατης αντίληψης της αστικής εμπειρίας.
Γίνονται έτσι, σταδιακά, οι πόλεις εργαστήρια και φυτώρια ψευδαισθητικών και σχεδόν ενορατικών σκηνών. Το ευρύ κοινό, κάτοικοι και επισκέπτες, κατά κανόνα ανταποκρίνονται θετικά και έρευνες έχουν δείξει ότι κάθε τι που προκαλεί τη συμμετοχή του κόσμου, ακόμη και αν αυτή είναι «απλώς» ψυχονοητική και όχι ενεργή, τυγχάνει γενικά αποδοχής.
Η πύκνωση αυτών των φαινομένων βγάζουν την τέχνη, ή ό,τι τέλος πάντων αναγνωρίζουμε ως «τέχνη», στον δημόσιο χώρο με έναν τρόπο που «εμπεριέχει» και εκείνον που θα απλώσει το βλέμμα του πάνω στα εφήμερα έργα. Η λογική είναι ότι οι πόλεις δεν είναι στατικές και ότι η ευημερία τους είναι συνάρτηση παραγόντων τόσο αντιφατικών ή απρόβλεπτων που μπορεί να οδηγεί διαρκώς σε εναλλασσόμενα «ξέφωτα» δημιουργικότητας.
Αυτή η διάχυτη δημιουργικότητα, όχι άσχετη από την αναδυθείσα κοινωνία των πολιτών που αλληλεπιδρά πλέον ανοιχτά με τα θεσμικά όργανα, τους μεμονωμένους καλλιτέχνες και τους νέους κάτω των 25, ζητεί πιεστικά χώρο έκφρασης στη δημόσια ζωή. Οχι τόσο γιατί έχει να συμβάλει με κάτι πρωτογενές όσο γιατί ζητεί μερίδιο από αυτό που πάει να γεννηθεί.
...δεν είναι για εμάς αυτά, δυστυχώς...
Γιατί όμως;
Πηγή mag24.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου