Σε είδα να βρωμίζεις το πάρκο. Όπως κι εμείς όταν πηγαίναμε σχολείο στον Βόλο, έτσι κι εσείς, στο πάρκο της παραλίας αράζετε. Δεν παίζουν και λεφτά τώρα, οπότε παίρνετε μπύρες απ´ το περίπτερο και κανά σάντουιτς και τη βγάζετε τζάμπα στο πεζούλι, όλο το βράδυ. Περνώντας προχτές κατά τις 10, σας είδα όλα μαζεμένα κατά μήκος του πάρκου απέναντι απ´ τη θάλασσα και με γυρίσατε πίσω. Με το ζόρι κρατήθηκα να μην έρθω να σας χαιρετήσω σα να 'σασταν συμμαθητές μου.
Επιστρέφοντας στις 3 το πρωί όμως, είδα τι αφήσατε πίσω φεύγοντας: σκουπίδια, μπουκάλια, χαρτιά, σε μια γραμμή του αίσχους, από την αρχή μέχρι το τέλος του πάρκου.
Ο κάδος άδειος, λίγα μέτρα πιο κει. Όχι, δεν είσαστε συμμαθητές μου. Παιδιά μου είστε που δεν σας έμαθα ούτε καν αυτό που ξέρουν από ένστικτο τα ζώα: να μη βρωμίζουν τη φωλιά τους.
της Λένας Διβάνη, στο protagon.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου