Κάθε χρόνο 3 Δεκεμβρίου, γιορτάζουμε την Παγκόσμια Ημέρα Αναπηρίας...η λέξη γιορτάζουμε ακούγεται περίεργα!
Την ώρα που σε ολόκληρη την Ευρώπη τα άτομα με αναπηρία έχουν την αμέριστη στήριξη του κράτους, στην Ελλάδα της τρόικας αποτελούν σχεδόν πολίτες δεύτερης κατηγορίας. Η αλήθεια είναι ότι πάντα ήταν έτσι, και πριν την Τρόικα!
Ας μην μιλάμε γενικά αλλά πιο συγκεκριμένα για τη Λαμία:
Σύμφωνα με τις στατιστικές υπηρεσίες 8 – 10 % του πληθυσμού, αποτελείται από άτομα με Αναπηρία, άρα σύμφωνα με τον πληθυσμό της πόλης της Λαμίας, θα έπρεπε να κυκλοφορούν ανάμεσά μας περίπου 7.000 τέτοια άτομα. Ας πιθανολογήσουμε ότι στην περιοχή μας δεν έχουμε τόσους αλλά πολύ λιγότερους, δηλαδή 1.000 άτομα που από αυτά τα μισά, δηλαδή 500 άτομα κάνουν χρήση καροτσιού!
Έχετε δει έστω τους 100 δίπλα σας στην καθημερινότητά σας, στο καφέ σας, στο κινηματογράφο, στο θέατρο, στο supermarket, στο περίπτερο της γειτονιάς σας, σε κάποιο γραφείο;
Η απάντηση σίγουρα είναι όχι. Δηλαδή αυτοί οι άνθρωποι στη Λαμία, δεν τρώνε, δεν πίνουν καφέ, δεν έχουν ανάγκη να βγουν με τους φίλους τους στην πλατεία Ελευθερίας, δεν ψωνίζουν ρούχα, δεν ψωνίζουν στο σούπερ μάρκετ, δεν πάνε σινεμά, δεν διασκεδάζουν πουθενά…
Και όμως αυτοί οι άνθρωποι υπάρχουν, Πού; Στα σπίτια τους, στον μικρόκοσμό τους. Αν εξαιρέσουμε μια μικρή ομάδα τολμηρών τέτοιων ανθρώπων, όλοι οι υπόλοιποι εξαρτώνται από άλλους παράγοντες για να μπορέσουν να κάνουν κάτι πέρα από τον μικρόκοσμό τους!
Ποιοι είναι αυτοί οι παράγοντες;
Άνετη πρόσβαση στους παραπάνω χώρους, π.χ είμαι ανάπηρος, έχω ξοδέψει πάνω από 3.000 ευρώ και έχω αγοράσει ένα ηλεκτροκίνητο καροτσάκι (για να μην ταλαιπωρώ τους δικούς μου και να μπορώ μόνος μου να κινούμε), και θέλω να πάω από την κεντρικότατη οδό Μακροπούλου, στην Πλατεία Πάρκου να δω και εγώ το Χριστουγεννιάτικο Δέντρο. Μπορώ; Υπάρχουν πεζοδρόμια για να μπορέσω να κινηθώ; Θα είμαι ασφαλής αν κατέβω στην άσφαλτο και κατέβω στην πλατεία έτσι; Τα αυτοκίνητα θα με περιμένουν, αν όχι θα με γκρεμοτσακίσουν; Τι πόλη είναι αυτή που το 2012 δεν έχει τα στοιχειώδη για να κινηθεί ένας ανάπηρος, ή έστω ένας αρτιμελής πεζός; Μια μητέρα με το καροτσάκι του παιδιού της; Και για να μην επαναλαμβανόμαστε συνεχώς, σκεφτείτε όλους σχεδόν τους πεζοδρόμους της Λαμίας… θέτω θέμα διαγωνισμού, ο πρώτος που θα μας δείξει έναν πεζόδρομο άνετο και ασφαλή που να μπορεί να κινηθεί ένα καροτσάκι για τουλάχιστον ένα χιλιόμετρο στη Λαμία, θα τον κεράσουμε ότι πίνει!
Γιατί έχουμε καταδικάσει αυτούς τους συμπολίτες μας στην «φυλακή» τους; Ο φίλος μου ο Θωμάς, είναι πια ανάπηρος μετά από τροχαίο, κανείς μας λοιπόν δεν είναι σίγουρο ότι αύριο δεν θα είναι ανάπηρος.
Βέβαια το θέμα της άνετης πρόσβασης είναι από τα σημαντικότερα που αντιμετωπίζουν αυτοί οι άνθρωποι, αλλά όχι το μοναδικό. Η πόλη μας δυστυχώς συγκαταλέγεται στις χειρότερες πόλεις όσον αφορά το βιοτικό επίπεδο των κατοίκων της… και η εικόνα αυτή θα συνεχίζετε να υφίσταται αν δεν καταλάβουν κάποιοι ότι οι θέσεις που κατέχουν δεν είναι εξουσίας, αλλά ευθύνης!
Και για να είμαστε δίκαιοι, μην τα ρίχνουμε όλα στους υπευθύνους. Πόσοι από εμάς σεβόμαστε τις θέσεις αναπήρων, πόσοι δεν παρκάρουμε πάνω στα ήδη μικρά πεζοδρόμια, κ.ά;
Και σαν μην έφταναν τα παραπάνω, έρχεται και η Τρόικα: Τους κόβει επιδόματα και μειώνει τις συντάξεις τους αλλά και κάποιες πολύ σημαντικές Διευκολύνσεις που είχαν.
Το δράμα είναι ακόμη μεγαλύτερο για τα παιδιά με αναπηρίες που αντιμετωπίζουν δυσκολίες ακόμη και πρόσβασης στην εκπαίδευσή τους. Άλλωστε τα κτίρια είναι αφιλόξενα, οι υπηρεσίες αδύναμες να αντιμετωπίσουν το πρόβλημα και η πολιτεία αδιάφορη μπροστά στο Γολγοθά αυτό.
Χαρακτηριστικό είναι ότι τα σχολικά κτίρια δεν είναι καν προσβάσιμα για τα καροτσάκια των παιδιών. Ράμπες δεν υπάρχουν στα περισσότερα με συνέπεια τα παιδιά να βασανίζονται καθημερινά.
Προβλήματα καταγράφονται όμως και στη μετακίνηση των παιδιών όπως καταγγέλλει και η Συνομοσπονδία των ατόμων με αναπηρία.
Και δεν είναι μόνο αυτά. Υπάρχουν ελλείψεις στα ωρολόγια προγράμματα και στο εκπαιδευτικό υλικό των Ειδικών Σχολείων και των Τμημάτων Ένταξης των Γενικών Σχολείων, καθυστερήσεις στους διορισμούς των εκπαιδευτικών στα Ειδικά Σχολεία, έλλειψη παροχής παράλληλης στήριξης και συνεκπαίδευσης στους μαθητές με αναπηρία, έλλειψη ειδικού βοηθητικού προσωπικού το οποίο υποβαθμίζει την παροχή
Πηγή mag24.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου