Tου Πασχου Μανδραβελη
Αν μη τι άλλο έχουμε διορατικούς πρυτάνεις. Οι άνθρωποι δήλωσαν ότι ο νόμος για την ανώτατη παιδεία δεν μπορεί να εφαρμοστεί και φροντίζουν παντί τρόπω να μην εφαρμοστεί. Αφού λοιπόν, σε συνεργασία με τους αριστεροχουλιγκάνους των σχολών, εμποδίζουν τις εκλογές στα πανεπιστήμια, δηλώνουν καταφανώς ευχαριστημένοι: «Είδατε; Σας τα λέγαμε εμείς. Ο νόμος δεν μπορεί να εφαρμοστεί. Πάμε πάλι από την αρχή να συζητήσουμε τα πάντα και, σε δέκα χρόνια, έχει ο Θεός (Μπαμπινιώτης)».
Το τραγικό με την υπόθεση των ελληνικών ΑΕΙ δεν είναι η λύσσα της συντεχνίας να μην εφαρμοστεί ένας νόμος που ψηφίστηκε από τα τέσσερα πέμπτα της Βουλής. Σ’ αυτή τη χώρα έτσι κι αλλιώς καθένας κάνει ό,τι γουστάρει· χίλιοι ταξιτζήδες κλείνουν λιμάνια και αεροδρόμια· τριάντα συνδικαλιστές κλείνουν υπουργεία και το ΠΑΜΕ καταλαμβάνει ό,τι βρει πρόχειρο. Το πρόβλημα είναι ότι οι πρυτάνεις θεωρητικά ανήκουν στην πνευματική -τρομάρα μας!- ελίτ του τόπου· είναι αυτοί που πρέπει να διδάσκουν στη νέα γενιά την ιερότητα της δημοκρατίας και το απαραβίαστο των νόμων.
Αντ’ αυτών, τους βλέπουμε να διευκολύνουν τους αριστεροχουλιγκάνους σε έκνομες πράξεις και πρυτανικές αρχές να διδάσκουν με ανακοινώσεις τους ότι η παραβίαση του νόμου δεν πρέπει να αντιμετωπιστεί με τα όργανα που έχει η Δημοκρατία αλλά με τη λογική τού «άσ’ το και βλέπουμε». Μαθαίνουν στη νέα γενιά ότι για να εξασφαλίσει κάποιος τη βολή του και την εξουσία του, όλα επιτρέπονται. Κι αυτό είναι το χειρότερο προϊόν των ελληνικών πανεπιστημίων· δεν φτάνει που παράγουν αποφοίτους ικανούς (στη συντριπτική τους πλειονότητα) μόνο για πρόσληψη στο Δημόσιο, αλλά τους διδάσκουν ότι η επιτυχία στη ζωή δεν χρειάζεται δουλειά και καινοτομία. Αρκούν η συναλλαγή και η αθέμιτη πολιτική πίεση.
Η χώρα δεν έφτασε τυχαία ώς εδώ. Η εκτεταμένη διαφθορά, η διάχυτη ανομία, το δόγμα της ελάχιστης προσπάθειας με μεγιστοποίηση των απολαβών βρήκαν εύφορο έλλειμμα παιδείας για να καλλιεργηθούν. Αυτό το διεφθαρμένο κράτος, που δυναστεύει τον πολίτη, στελεχώνεται κυρίως από αποφοίτους των ελληνικών ΑΕΙ· οι δημόσιοι υπάλληλοι που λαδώνονται, οι γιατροί που παίρνουν φακελάκι από τα ελληνικά πανεπιστήμια βγήκαν. Οι φοιτητοπατέρες που διακρίθηκαν στην ανομία εντός των πανεπιστημίων έγιναν πολιτικοί και υπουργοί. Από τα νεανικά τους χρόνια τα Ελληνόπουλα μαθαίνουν το «πίεσε να φας και κάνε συναλλαγή να έχεις». Οι φοιτητικές παρατάξεις εμπορεύονται για ψήφους τις σημειώσεις των καθηγητών, το ακαδημαϊκό πρόγραμμα παράγεται με γνώμονα την ελάχιστη προσπάθεια (και αναλόγως των πιέσεων που ασκούν οι φοιτητοπατέρες) και η διαφθορά βασιλεύει· 8.000 τόνους πετρέλαιο υπεξαίρεσαν από το ΑΠΘ που τώρα διοικεί ο καπετάν Μυλόπουλος.
Τα ελληνικά πανεπιστήμια δεν δίδαξαν ποτέ το κοινωνικό ευ ζην, αλλά την ατομική ανέλιξη διά των πιέσεων στο κοινωνικό σύνολο. Οι πρυτάνεις συναλλάχθηκαν με τους πιο καπάτσους των φοιτητών ώστε να εκλεγούν, οι πρώην «βοηθοί» έρποντας και γλείφοντας ανέβηκαν στα ύψιστα αξιώματα της ανώτατης παιδείας, οι «αριστεροί» καθηγητές διδάσκουν ακόμη πόσο θεμιτή είναι η παραβίαση του νόμου αν κάποιος δηλώνει ότι έχει «καλό σκοπό».
Πολλοί λένε ότι η προκοπή μιας χώρας οφείλεται στην παιδεία της. Το ίδιο και το χάλι της...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου