Είναι τρελοί αυτοί οι πολιτικοί. Τριάντα πέντε χρόνια διορίζουν από τα παράθυρα και τώρα ζητούν από τους άλλους να βρουν σε μια εβδομάδα, αυτούς που περισσεύουν στο δημόσιο. Το ΔΝΤ αν ήθελε πραγματικά να κάνει κάτι για τη χώρα θα έπρεπε να υποχρεώσει τους υπουργούς των τελευταίων 35 χρόνων να υποδείξουν αυτοί, όσους πρέπει να απολυθούν.
Η σκέψη είναι απλή. Την χώρα από την μεταπολίτευση μέχρι σήμερα την έχουν «κυβερνήσει» 2.000 άνθρωποι. Μιλώ για τους 500 υπουργούς και υφυπουργούς του ΠΑΣΟΚ, της Νέας Δημοκρατίας αλλά και ελάχιστους αριστερούς που έλαβαν κυβερνητικά πόστα στις αρχές της δεκαετίας του '90. Προσθέτω και τους 700 Γενικούς Γραμματείς και προέδρους Οργανισμών, που στην πλειοψηφία τους ήταν αποτυχόντες ή συνταξιούχοι Βουλευτές. Υπολογίζω και τους 800 Περιφερειάρχες, Νομάρχες και Δημάρχους που διαχειρίστηκαν τα τοπικά ρουσφέτια. Όλοι αυτοί οι 2.000 νοματαίοι ήταν που έκαναν την ζημιά στο δημόσιο και τον ευρύτερο δημόσιο τομέα. Ψηφοφόροι τους, συγγενείς τους, συνάδελφοι τους, σύντροφοι τους, συνεργάτες τους, συντοπίτες τους, γειτόνοι τους, βοηθοί τους, βαφτισιμιοί τους, φίλοι τους, κουμπάροι τους, συμφοιτητές τους, ήταν αυτοί που πλημμύρισαν το δημόσιο.
Αυτοί δημιούργησαν τους υπεράριθμους. Αυτοί παρέκαμπταν το ΑΣΕΠ και φόρτωναν με ανίκανους το δημόσιο. Αυτοί δημιούργησαν τις στρατιές των συμβασιούχων τους οποίους μονιμοποιούσαν με το σταγονόμετρο αφού πρώτα τους «άρμεγαν» στις κάλπες. Άλλαζε ο υπουργός Δημοσίας Τάξεως και η Κατεχάκη γέμιζε με Κρητικούς. Άλλαζε ο υπουργός Οικονομικών και το Σύνταγμα πλημμύριζε από Θεσσαλούς. Τα ίδια και στην ΔΕΗ, τον ΟΤΕ, την ΕΥΔΑΠ, τα ΕΛΤΑ, τον ΟΣΚ, τον ΟΛΠ, τον ΟΣΕ, τις Μεταφορές, στις Τράπεζες (όταν ήταν κρατικές), στις Περιφέρειες, στις Αναπτυξιακές εταιρίες των Δήμων κοκ. Τα ονόματα των μεγάλων ρουσφετολόγων είναι γνωστά, δεν τα αναφέρω για να μην αδικήσω κάποιους άλλους υπουργούς, δημάρχους, Προέδρους, Γενικούς που και αυτοί έκαναν ό,τι μπορούσαν. Ελάχιστοι που διαχειρίστηκαν εξουσία όλα αυτά τα χρόνια δεν έκαναν διορισμούς.
Η λύση λοιπόν είναι μία. Οι 2.000 που συγκροτούν την πολιτική τάξη της χώρας (εν τη ευρεία εννοία) να υποχρεωθούν, να δώσουν τους καταλόγους με τα ρουσφέτια τους. Ο καθένας να δώσει τουλάχιστον 100 ονόματα. Αμέσως αμέσως θα έχουμε τις λίστες με τους 200.000 που βρέθηκαν στο δημόσιο και το ευρύτερο δημόσιο κατά παράβαση των διαδικασιών, των κανονισμών, των νόμων και της ηθικής. Γιατί πόσο ηθικό είναι να παίρνεις τη θέση του διπλανού σου επειδή εσύ έχεις κομματική ταυτότητα και αυτός δεν έχει. Τόσους ακριβώς, 200.000, μας ζητά να απολύσουμε και η τρόικα. Σε τρείς δόσεις: 60.000 φέτος, 60.000 του χρόνου και 80.000 το 2013 αν τα πράγματα συνεχίσουν να είναι άσχημα.
Αν γίνει δεκτή η πρόταση αυτή όμως, δεν υπάρχει κανείς λόγος να κάνουμε μισές δουλειές. Μπορούμε μια και έξω να απαλλάξουμε τη χώρα από όλο το περίσσιο βάρος του δημοσίου και να γλυτώσουν οι συνταξιούχοι και οι μισθωτοί νέες περικοπές και η κοινωνία νέους φόρους. Δεν αμφισβητώ ότι με την εφαρμογή της πρότασης, θα υπάρξουν και ορισμένες αδικίες γιατί ανάμεσα σε αυτούς που προσλήφθηκαν ρουσφετολογικά είναι και ορισμένοι προικισμένοι και ικανοί άνθρωποι που αναγκάστηκαν να καταφύγουν στους «πολιτευτές» τους με «πόνο ψυχής». Οι αδικίες αυτές όμως θα είναι πολύ λιγότερες από αυτές που πάνε να γίνουν τώρα με την εργασιακή εφεδρεία. Χωρίς αντικειμενικά κριτήρια, χωρίς πραγματική αξιολόγηση, κινδυνεύουν να βρεθούν στο δρόμο, άνθρωποι που απλώς δεν τα έχουν καλά με την διοίκηση (ή με την συνδικαλιστική ηγεσία) της υπηρεσίας όπου εργάζονται.
Δεν υπάρχει άλλη λύση λοιπόν από την άμεση αποδοχή της πρότασης από τα κόμματα της Βουλής που δεν έχουν ασκήσει εξουσία αλλά και από τα συνδικάτα. Όλοι μαζί οι «μικροί» να πιέσουν τον «δικομματισμό» να απολύσει τα ρουσφέτια του. Αυτή, τώρα που το σκέφτομαι, μπορεί να είναι και η κωδική ονομασία της εκστρατείας: «Απολύστε τα ρουσφέτια σας»! Αν το ΠΑΣΟΚ και η Νέα Δημοκρατία δεν ανταποκριθούν έχουμε και μια άλλη λύση. Να βρεθούν από το Γενικό Λογιστήριο του κράτους όλοι όσοι διορίστηκαν κάθε που πηγαίναμε για εκλογές, κάθε που επέστρεφε ένα κόμμα στην εξουσία, κάθε που άλλαζε ο υπουργός, κάθε που δημιουργούσαν ένα νέο Οργανισμό. Απλώς είναι μια πιο χρονοβόρα μέθοδος γι'αυτό επιμένω ότι θα ήταν καλύτερα να υποχρεωθεί η πολιτική ελίτ της χώρας να συντάξει εδώ και τώρα, «τους καταλόγους των ρουσφετιών» και να τους παραδώσει απευθείας στην τρόικα. Μέχρι το τέλος της εβδομάδας ει δυνατόν, μήπως και προλάβουμε και πάρουμε και την έκτη δόση. Χέρι με χέρι.
του Σταύρου Θεοδωράκη στό protagon.gr
Η σκέψη είναι απλή. Την χώρα από την μεταπολίτευση μέχρι σήμερα την έχουν «κυβερνήσει» 2.000 άνθρωποι. Μιλώ για τους 500 υπουργούς και υφυπουργούς του ΠΑΣΟΚ, της Νέας Δημοκρατίας αλλά και ελάχιστους αριστερούς που έλαβαν κυβερνητικά πόστα στις αρχές της δεκαετίας του '90. Προσθέτω και τους 700 Γενικούς Γραμματείς και προέδρους Οργανισμών, που στην πλειοψηφία τους ήταν αποτυχόντες ή συνταξιούχοι Βουλευτές. Υπολογίζω και τους 800 Περιφερειάρχες, Νομάρχες και Δημάρχους που διαχειρίστηκαν τα τοπικά ρουσφέτια. Όλοι αυτοί οι 2.000 νοματαίοι ήταν που έκαναν την ζημιά στο δημόσιο και τον ευρύτερο δημόσιο τομέα. Ψηφοφόροι τους, συγγενείς τους, συνάδελφοι τους, σύντροφοι τους, συνεργάτες τους, συντοπίτες τους, γειτόνοι τους, βοηθοί τους, βαφτισιμιοί τους, φίλοι τους, κουμπάροι τους, συμφοιτητές τους, ήταν αυτοί που πλημμύρισαν το δημόσιο.
Αυτοί δημιούργησαν τους υπεράριθμους. Αυτοί παρέκαμπταν το ΑΣΕΠ και φόρτωναν με ανίκανους το δημόσιο. Αυτοί δημιούργησαν τις στρατιές των συμβασιούχων τους οποίους μονιμοποιούσαν με το σταγονόμετρο αφού πρώτα τους «άρμεγαν» στις κάλπες. Άλλαζε ο υπουργός Δημοσίας Τάξεως και η Κατεχάκη γέμιζε με Κρητικούς. Άλλαζε ο υπουργός Οικονομικών και το Σύνταγμα πλημμύριζε από Θεσσαλούς. Τα ίδια και στην ΔΕΗ, τον ΟΤΕ, την ΕΥΔΑΠ, τα ΕΛΤΑ, τον ΟΣΚ, τον ΟΛΠ, τον ΟΣΕ, τις Μεταφορές, στις Τράπεζες (όταν ήταν κρατικές), στις Περιφέρειες, στις Αναπτυξιακές εταιρίες των Δήμων κοκ. Τα ονόματα των μεγάλων ρουσφετολόγων είναι γνωστά, δεν τα αναφέρω για να μην αδικήσω κάποιους άλλους υπουργούς, δημάρχους, Προέδρους, Γενικούς που και αυτοί έκαναν ό,τι μπορούσαν. Ελάχιστοι που διαχειρίστηκαν εξουσία όλα αυτά τα χρόνια δεν έκαναν διορισμούς.
Η λύση λοιπόν είναι μία. Οι 2.000 που συγκροτούν την πολιτική τάξη της χώρας (εν τη ευρεία εννοία) να υποχρεωθούν, να δώσουν τους καταλόγους με τα ρουσφέτια τους. Ο καθένας να δώσει τουλάχιστον 100 ονόματα. Αμέσως αμέσως θα έχουμε τις λίστες με τους 200.000 που βρέθηκαν στο δημόσιο και το ευρύτερο δημόσιο κατά παράβαση των διαδικασιών, των κανονισμών, των νόμων και της ηθικής. Γιατί πόσο ηθικό είναι να παίρνεις τη θέση του διπλανού σου επειδή εσύ έχεις κομματική ταυτότητα και αυτός δεν έχει. Τόσους ακριβώς, 200.000, μας ζητά να απολύσουμε και η τρόικα. Σε τρείς δόσεις: 60.000 φέτος, 60.000 του χρόνου και 80.000 το 2013 αν τα πράγματα συνεχίσουν να είναι άσχημα.
Αν γίνει δεκτή η πρόταση αυτή όμως, δεν υπάρχει κανείς λόγος να κάνουμε μισές δουλειές. Μπορούμε μια και έξω να απαλλάξουμε τη χώρα από όλο το περίσσιο βάρος του δημοσίου και να γλυτώσουν οι συνταξιούχοι και οι μισθωτοί νέες περικοπές και η κοινωνία νέους φόρους. Δεν αμφισβητώ ότι με την εφαρμογή της πρότασης, θα υπάρξουν και ορισμένες αδικίες γιατί ανάμεσα σε αυτούς που προσλήφθηκαν ρουσφετολογικά είναι και ορισμένοι προικισμένοι και ικανοί άνθρωποι που αναγκάστηκαν να καταφύγουν στους «πολιτευτές» τους με «πόνο ψυχής». Οι αδικίες αυτές όμως θα είναι πολύ λιγότερες από αυτές που πάνε να γίνουν τώρα με την εργασιακή εφεδρεία. Χωρίς αντικειμενικά κριτήρια, χωρίς πραγματική αξιολόγηση, κινδυνεύουν να βρεθούν στο δρόμο, άνθρωποι που απλώς δεν τα έχουν καλά με την διοίκηση (ή με την συνδικαλιστική ηγεσία) της υπηρεσίας όπου εργάζονται.
Δεν υπάρχει άλλη λύση λοιπόν από την άμεση αποδοχή της πρότασης από τα κόμματα της Βουλής που δεν έχουν ασκήσει εξουσία αλλά και από τα συνδικάτα. Όλοι μαζί οι «μικροί» να πιέσουν τον «δικομματισμό» να απολύσει τα ρουσφέτια του. Αυτή, τώρα που το σκέφτομαι, μπορεί να είναι και η κωδική ονομασία της εκστρατείας: «Απολύστε τα ρουσφέτια σας»! Αν το ΠΑΣΟΚ και η Νέα Δημοκρατία δεν ανταποκριθούν έχουμε και μια άλλη λύση. Να βρεθούν από το Γενικό Λογιστήριο του κράτους όλοι όσοι διορίστηκαν κάθε που πηγαίναμε για εκλογές, κάθε που επέστρεφε ένα κόμμα στην εξουσία, κάθε που άλλαζε ο υπουργός, κάθε που δημιουργούσαν ένα νέο Οργανισμό. Απλώς είναι μια πιο χρονοβόρα μέθοδος γι'αυτό επιμένω ότι θα ήταν καλύτερα να υποχρεωθεί η πολιτική ελίτ της χώρας να συντάξει εδώ και τώρα, «τους καταλόγους των ρουσφετιών» και να τους παραδώσει απευθείας στην τρόικα. Μέχρι το τέλος της εβδομάδας ει δυνατόν, μήπως και προλάβουμε και πάρουμε και την έκτη δόση. Χέρι με χέρι.
του Σταύρου Θεοδωράκη στό protagon.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου