Θεραπευτική ιππασία για άτομα με ειδικές ανάγκες

Στη θεραπευτική ιππασία, το άλογο γίνεται προέκταση του σώματος και βοηθά τα άτομα με κινητικές και άλλες δυσκολίες να γνωρίσουν τη χαρά της κινητικής ανεξαρτησίας. Όταν προχωρά το άλογο, μεταφέρει στον κορμό του ιππέα παρόμοια κίνηση με αυτή που μεταδίδουν τα πόδια. Η θεραπευτική ιππασία αποτελεί μια εναλλακτική, ολιστική, θεραπευτική προσέγγιση για άτομα με ειδικές ανάγκες. Χρησιμοποιεί το άλογο για να επιτευχθούν θεραπευτικοί στόχοι, χωρίς να αντικαθιστά τις κλασικές θεραπευτικές μεθόδους, τις οποίες συμπληρώνει. Σύμφωνα με έρευνες, η θεραπεία με άλογο βοηθάει τα άτομα με κινητικές, νοητικές και ψυχολογικές δυσκολίες
να αποκτήσουν και να διατηρήσουν καλύτερη ποιότητα ζωής. Με αυτό τον τρόπο αντεπεξέρχονται πιο εύκολα σε καθημερινές βασικές δραστηριότητες.

Τα πρώτα κέντρα θεραπευτική ιππασίας δημιουργήθηκαν στη Σκανδιναβία και την Αγγλία, μετά από την κατάκτηση ασημένιου ολυμπιακού μεταλλίου το 1952 από μια γυναίκα που έπασχε από πολιομυελίτιδα με μερική παράλυση και στα δύο κάτω άκρα, τη Liz Hartel. Η θεραπευτική ιππασία εφαρμόζεται στην Ελλάδα από το 1983. Ο Σύνδεσμος Θεραπευτικής Ιππασίας Ελλάδας, που συγκροτήθηκε το 1992 είναι ένα σωματείο εθελοντικού, μη κερδοσκοπικού χαρακτήρα.

Στο Σύνδεσμο συμμετέχουν εθελοντές εκπαιδευτές, φυσιοθεραπευτές, εργοθεραπευτές, γυμναστές, ψυχολόγοι και εθελοντές βοηθοί. Εθελοντής βοηθός θεραπευτικής ιππασίας μπορεί να γίνει καθένας χωρίς να γνωρίζει ιππασία. Οι εθελοντές δεν ιππεύουν, αλλά συνοδεύουν και βοηθούν τους ιππείς και τα άλογα. Τα άτομα με ειδικές ανάγκες αναπτύσσουν μια μοναδική σχέση με τους βοηθούς τους, αναγνωρίζοντας το ενδιαφέρον του.