Γιατί λένε έχουμε έλλειψη Δημοκρατίας
Γιατί δεν στηρίζει το κοινό το θέατρο;
Όλοι λίγο πολύ γνωρίζουμε τους πολύ αγαπητούς ηθοποιούς Κώστα Φλωκατούλα και Χρήστο Ευθυμίου. Μια συζήτηση μαζί τους για την παράσταση της Πειραματικής Σκηνής του ΔΗΠΕΘΕ Ρούμελης «Ο Επαγγελματίας», όπου εκτός του να πρωταγωνιστούν έχουν και την ευθύνη της σκηνοθεσίας, επιβάλλεται.
Πως ήταν η πρώτη επαφή με το κοινό της Λαμίας, με τον Ράφτη Κυριών; Υπάρχουν διαφορές ανάμεσα στο κοινό της Αθήνας και της επαρχίας;
Το κοινό της Αθήνας έχει την δυνατότητα να επιλέξει από τις τετρακόσιες περίπου παραστάσεις που ανεβαίνουν την χειμερινή περίοδο. Η επιλογή του αυτή θα γίνει, με γνώμονα την παιδεία του, τις προτιμήσεις του σε σχέση με έργα, πρόσωπα και σκηνοθετικές προσεγγίσεις αλλά και την διάθεση τη στιγμή της επιλογής.
Το κοινό μιας επαρχιακής πόλης δεν έχει την δυνατότητα τέτοιων επιλογών. Η γκάμα των θεατών είναι τόσο μεγάλη και οι παραστάσεις στην καλύτερη περίπτωση τρείς.
Αναγκαστικά όλοι πρέπει να κάνουν τους συμβιβασμούς τους, αλλά πρέπει να προσέλθουν και να στηρίξουν τον θεσμό που είναι ο κύριος πολιτιστικός πνεύμονας της πόλης.
Συμφωνείτε ότι όταν κάποιος πάει να δει Παιδική Σκηνή, να βλέπει Παιδική ή Αρχαία Τραγωδία, ή Πειραματικό, να βλέπει Πειραματικό; Θα θελα να μου δώσετε τη δικιά σας άποψη για το τι θεωρούμε Πειραματικό Θέατρο και τι είναι αυτό που θα πρέπει να περιμένει ένας θεατής που επιλέγει να πάει να παρακολουθήσει αυτό το είδος;
Δεν έχει σημασία το πώς βαφτίζεις τις σκηνές, παιδική-νέα-κεντρική -πειραματική. Αλλά ποιά έργα ανεβάζεις και με ποιους. Τα έργα πρέπει να μιλάνε στο μυαλό και την ψυχή των θεατών. Ιδιαίτερα αυτή την εποχή. Οι παραστάσεις πρέπει να έχουν επίπεδα ανάγνωσης και πάντα να ξεκινούν από το σημείο, που να είναι κατανοητός ο μύθος του έργου. Η σκηνοθετική ματιά να είναι τέτοια που να δικαιολογεί την επιλογή του έργου και τι θέλουμε να πούμε μέσα από αυτό. Και φυσικά καλοί ηθοποιοί και πολλή δουλειά.
Να μην υποτιμούμε το κοινό πιστεύοντας ότι του αρέσει να βλέπει ανάλαφρα θεάματα. Ας μην ξεχνάμε ότι ένα πολύ μικρό ποσοστό των κατοίκων της πόλης έρχεται στο θέατρο μήπως πολλοί από τους υπόλοιπους έστρεψαν την πλάτη τους και για αυτό τον λόγο;
Ως σκηνοθέτες του «Επαγγελματία» ποια είναι η δική σας πειραματική σκηνοθετική προσέγγιση;
Η επιλογή της φόρμας, του υποκριτικού ύφους, των κωδίκων των συμβόλων, δείχνουν την σκηνοθετική προσέγγιση του έργου και αυτά που θέλουμε να αναδειχθούν και να φωτιστούν από αυτό.
Οι θεατές βλέπουν το παρελθόν μέσω ενός ντοκιμαντέρ, παρακολουθούν κρυφά πίσω από ένα διάφανο πανί, νοιώθουν την καταπίεση και την ανελευθερία πάνω σε ένα κομμάτι σκηνικού, ριγμένο σε μια άδεια σκηνή θεάτρου. Ενώ έξω από την τζαμαρία, τα σύμβολα της ελευθερίας φτερουγίζουν. Και όλα αυτά είναι η δημιουργία ενός θεατρικού έργου.
Πρόσφατα θυμηθήκαμε την Μελίνα Μερκούρη, όνειρο της οποίας ήταν και τα ΔΗΠΕΘΕ και γενικότερα ο πολιτισμός. Σήμερα τα περισσότερα ΔΗΠΕΘΕ κινδυνεύουν να κλείσουν διότι δεν επιχορηγούνται όπως θα έπρεπε. Τι έχετε να πείτε;
Τα ΔΗΠΕΘΕ είναι πνεύμονες παιδείας και πολιτισμού, είναι απαραίτητα για τις πόλεις και την περιφέρεια της επαρχίας. Πιστεύουμε στο θεσμό και στη διατήρηση του. Δεν είναι κερδοφόροι οργανισμοί αλλά εδώ το αποτέλεσμα δεν μετριέται με ευρώ. Η Πολιτεία πρέπει να τα στηρίζει, ο Δήμος αλλά και οι κάτοικοι. Το κόστος δεν είναι μεγάλο. Το εισιτήριο δέκα και δεκαπέντε ευρώ δεν είναι ακριβό. Η προσέλευση στο θέατρο, είναι αυτό που θα το σώσει.
Το έργο ξεκινά με ένα βίντεο της Ιστορίας του Τίτο. Η παράσταση αυτή έχει στοιχεία που θα τα χαρακτηρίζατε επίκαιρα;
Έχουμε ένα υπέροχο πολιτικό έργο, Βαλκάνιο. Με παρακολουθήσεις, μυστικούς πράκτορες, συγκρούσεις ιδεολογιών. Με το «σύστημα» που δημιουργεί θύτες και θύματα που εναλλάσσονται στους ρόλους. Με τους ανθρώπους που αλλάζουν μέσα από αυτές τις ζυμώσεις, γίνονται πιο σοφοί και πιο «άνθρωποι» που τους καθορίζεται το μέλλον με το άνοιγμα μιας βαλίτσας που κρύβει μέσα της το παρελθόν. Ένα έργο επίκαιρο και αισιόδοξο που μας λέει με χιούμορ: «ουδέν κακόν αμιγές καλού».
Στη δεδομένη κατάσταση που ζούμε όλοι μας, το Θέατρο πως μπορεί να λειτουργήσει ως πρόταση σ’ όλα αυτά τα προβλήματα που αντιμετωπίζουμε ως κοινωνία;
Θα πρέπει να δούμε ότι το 80% του πλούτου το κατέχουν 2000 οικογένειες στην Ελλάδα. Άρα έλλειψη Δημοκρατίας. Γιατί η δημοκρατία πρέπει να δουλεύει για το συμφέρον της πλειοψηφίας.
Δεν θέλουν σκεπτόμενους ανθρώπους. Η παιδεία είναι εχθρός της εξουσίας. Και το θέατρο είναι και παιδεία.
Οι λαοί που δεν γνωρίζουν το παρελθόν τους δεν έχουν μέλλον. Αν δεν κοιτάξουμε πίσω δεν μπορούμε να πάμε μπροστά. Ας δοκιμάσουμε καινούρια πράγματα, από τη στιγμή που οι επιλογές που κάναμε στο παρελθόν μας έφεραν εδώ που είμαστε. Είναι δύσκολος δρόμος αλλά έχει ενδιαφέρον. Σίγουρα δεν θα βαρεθούμε….
Ο Συγγραφέας
Ο Ντούσαν Κοβάτσεβιτς θεωρείται ένας από τους σημαντικότερους σύγχρονους βαλκάνιους συγγραφείς ενώ είναι γνωστός και από τα σενάριά του για τις ταινίες του Εμιρ Κουστορίτσα. Το έργο « Ο Επαγγελματίας» που παίζεται αυτές τις μέρες στο Δημοτικό Θέατρο Λαμίας από την Πειραματική Σκηνή του ΔΗΠΕΘΕ Ρούμελης, το οποίο χαρακτηρίζεται από τον συγγραφέα ως «θλιβερή κωμωδία» είναι ένα έργο διαχρονικά πολιτικό και βαθειά ανθρώπινο. Οι ήρωες αφηγούνται, δρουν, συγκρούονται, ψάχνουν, εκμυστηρεύονται, βιώνουν και υφίστανται, άλλοτε θύτες και άλλοτε θύματα, τη βία της εξουσίας. Κάθε μορφής εξουσία που παραβιάζει τα προσωπικά δεδομένα και τις ελευθερίες του ατόμου, για να αισθάνεται η ίδια «ασφαλής».
Τη σκηνοθεσία του έργου έχουν οι Κώστας Φλωκατούλας και Χρήστος Ευθυμίου, όπου βέβαια συμπρωταγωνιστούν μαζί με την Εύα Βάρσου. Σκηνικά-κοστούμια Άσης Δημητρολοπούλου και φωτισμούς Ηλία Κωνσταντακόπουλου.
Οι Παραστάσεις
Οι παραστάσεις συνεχίζονται για όλο τον μήνα Μάρτιο και θα δίνονται κάθε Παρασκευή και Σάββατο στις 9 μ.μ. και Κυριακή στις 7 μ.μ. στο Δημοτικό Θέατρο Λαμίας. Για κρατήσεις θέσεων ή περισσότερες πληροφορίες τηλεφωνήστε στο 2231033325.
Συνέντευξη στον Γιώργο Παπασταμούλο για το LamiaReport
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου