Η σιωπηλή μεσαία τάξη

Η χώρα περνάει μια πάρα πολύ δύσκολη περίοδο. Κινδυνεύει όμως συνέχεια να μπει στον δρόμο της καταστροφής. Είναι άλλο πράγμα η διαμαρτυρία και εντελώς διαφορετικό η βία, ο χουλιγκανισμός και η απόλυτη κατάλυση του νόμου και της δημοκρατίας. Δεν είναι δυνατόν κάποιοι να κλείνουν τα σύνορα της χώρας επί ώρες και να μην τιμωρούνται. Δεν γίνεται κάποιοι να χτυπάνε με δολοφονική μανία έναν πολιτικό, να αποτυπώνονται τα πρόσωπά τους στις κάμερες, και κανείς να μην τιμωρείται. Δεν μπορεί οι κάτοικοι της Χ Κερατέας να επιτίθενται με δολοφονική μανία κατά των αστυνομικών και να κρατούν κλειστό ένα κεντρικό δρόμο της Αττικής για δύο μήνες. Δεν γίνεται κάποιοι να καταστρέφουν εισπρακτικά μηχανήματα στο μετρό και να φεύγουν ατιμώρητοι.

Κανείς δεν έχει λόξα με τον νόμο και την τάξη. Ολοι όμως οι σώφρονες άνθρωποι καταλαβαίνουν ότι αν ο καθένας που έχει ή πιστεύει ότι έχει κάποιο δίκιο, αρχίζει να καταστρέφει, να χτυπάει άλλους στον δρόμο, να ρίχνει πέτρες και μολότοφ στο αστυνομικό τμήμα η χώρα θα διαλυθεί. Θα πιεσθούμε και άλλο ως κοινωνία, γιατί το 2011 θα είναι δύσκολο έως το τέλος του. Το αν θα σωθούμε, όμως, θα εξαρτηθεί όχι μόνο από τις αποφάσεις στις Βρυξέλλες, αλλά και από το εάν εμείς θα επιλέξουμε τον δρόμο της θεαματικής αυτοκαταστροφής.

Δεν με ενδιαφέρει προσωπικώς ποιος κυβερνά τη χώρα σήμερα ή ποιος θα την κυβερνά αύριο το πρωί. Το κρίσιμο ερώτημα που πρέπει να απαντηθεί σύντομα είναι κατά πόσον είναι κυβερνήσιμη, ακόμη και από τον ισχυρότερο και ικανότερο ηγέτη. Η κυβέρνηση μιλάει «σκληρά», ανακοινώνει μέτρα, αλλά δεν ξέρει τι να κάνει απέναντι στη διογκούμενη βία και ανομία. Η Νέα Δημοκρατία λέει το απίθανα παράλογο στις δηλώσεις της «να μην κλείνουν οι δρόμοι ή τα σύνορα, αλλά να μη συλλαμβάνεται και κανείς». Μάλιστα, ωραία ιδέα! Η ΕΛ.ΑΣ. τρέμει με την ιδέα ότι θα κληθεί να διαχειρισθεί μια τεράστια κρίση, από την Κερατέα έως τον Προμαχώνα και τα γκέτο των μεταναστών. Κανείς δεν τολμά να πάρει θέση και να κάνει τη δουλειά του, παρά μόνο ύστερα από πίεση.

Δυστυχώς οι μόνοι που έχουν στόχο είναι η μειοψηφία αριστεριστών, λα?κιστών και βεβαίως και απελπισμένων που θέλει να βάλει φωτιά στον τόπο είτε με τη μορφή της ανυπακοής είτε με την αναρχία και τη βία. Το ψευδοκατεστημένο αυτής της χώρας, νεοπλουτίστικο, χυδαίο και ανεύθυνο κοιτάει να κρυφτεί μαζί με τα λεφτά του ή και να πάει μαζί με το ρεύμα... Τόσο ανάξιο ήταν πάντα και γι’ αυτό κατάντησε έτσι τη χώρα. Τι απομένει; Η μεγάλη πλειοψηφία μιας σκληρά εργαζόμενης, δημιουργικής μεσαίας τάξης που δεν θέλει να καταστραφεί ο τόπος. Θέλει νόμο και τάξη, και απέναντι στους κλέφτες που λεηλάτησαν τη χώρα και απέναντι στους χούλιγκαν της βίας όπου και αν δρουν. Το κακό βεβαίως είναι ότι αυτή η πλειοψηφία σπάνια κατεβαίνει στους δρόμους ή φωνάζει δυνατά...
Του Aλεξη Παπαχελα