H Πηγή του Αχιλλέα
Περνώντας από τον δρόμο Λαμίας Δομοκού στο ύψος της Παναγιάς Αντινίτσας πολλές φορές εντόπισα την πινακίδα που έγραφε: “Πηγή του Αχιλλέα”.
“Achilleas spring”
Κατά το παρελθόν πολλές φορές έβαλα στο μυαλό μου να επισκεφτώ την πηγή του Τρωικού ήρωα που ενέπνευσε γενιές και γενιές Ελλήνων, του ήρωα που οι στρατιωτικές του αρετές έφτασαν στα πέρατα της γης, αλλά ποτέ μέχρι τώρα δεν το κατάφερα.
Την προηγούμενη εβδομάδα πήρα την απόφαση να πάω μόνο και μόνο να δω από κοντά το μνημείο.
Πλησιάζοντας στη πηγή η ανυπομονησία μου και η χαρά μου μετατράπηκαν σε έκπληξη και οργή. Στην είσοδο του μνημείου υπήρχε ένα σκουριασμένο βαρέλι απορριμμάτων που θα πρέπει να ήταν αμετακίνητο από την θέση του τουλάχιστον δέκα χρόνια διότι από την σκουριά είχε κοπεί στη μέση. Παντού υπήρχαν σκουπίδια, πλαστικά μπουκάλια, σακούλες, περιττώματα και πολλά άλλα απορρίμματα.
Πλησιάζοντας πιο κοντά η απογοήτευση μου μεγάλωνε, παντού ήταν φανερή η εγκατάλειψη.
Απ' ότι φαίνεται στο συγκεκριμένο μνημείο υπεύθυνος δημοτικός ή κρατικός υπάλληλος θα πρέπει να έχει να περάσει χρόνια, παντού υπήρχαν ξύλινοι φράχτες πεσμένοι, πέτρινοι τοίχοι μισογκρεμισμένοι κλπ.
Αλλά με μια προσεκτικότερη ματιά είδα ότι στο παρελθόν το μνημείο είχε γνωρίσει καλύτερες ημέρες, κάποιοι είχαν κάνει κάποια πράγματι αξιόλογα έργα, είχαν τοποθετήσει όμορφα ξύλινα κάγκελα ,είχαν φτιάξει καλοκτισμένα πέτρινα σκαλοπάτια και πέτρινα τοιχία για να κρατάνε τα χώματα από την ορμή του νερού, που δυστυχώς σήμερα έχουν όλα γκρεμιστεί.
Σε μια πλάκα πάνω στην όμορφη καλοχτισμένη πέτρινη βρύση γράφει.
Υπουργείο γεωργίας
Γενική διεύθυνση δασών
και ορεινής υδρονομίας
υπηρεσία δασικών έργων.
Υ.Δ.Ε.Α.Σ.
Έτος κατασκευής 1964
Βλέπεις εκείνη την εποχή οι συμπατριώτες μας που υπηρετούσαν στην παραπάνω υπηρεσία ήξεραν ότι έπρεπε να “βρέξουν κώλο για να φάνε ψάρι”.
Ήταν άνθρωποι του μόχθου και για να πάρουν την παραπάνω θέση έπρεπε να δουλέψουν πολύ, όλοι τους είχαν μεγαλώσει με ψωμί και τυρί για μέρες .Αντιμετώπιζαν την βροχή και το χιόνι καθημερινά και πεισματικά πήγαιναν στο σχολείο τους κάτω από αντίξοες συνθήκες, γιατί ήθελαν να μάθουν γράμματα και ήξεραν πολύ καλά να σέβονται τις οποιαδήποτε αξίες της ζωής.
Ο Αχιλλέας είναι ο ήρωας που έχει εμπνεύσει γενεές και γενεές ελλήνων, χιλιάδες ποιητές και συγγραφείς σε όλο τον κόσμο έχουν εμπνευστεί από τα κατορθώματα του, ποιος στρατιωτικός δεν ζήλεψε την δόξα του και τις στρατιωτικές του αρετές, ποιος στρατιώτης δεν θα τον ήθελε για επικεφαλή του, ποιός νέος δεν ζήλεψε το κάλλος του και τους έρωτες του, ποια γυναίκα δεν τον ερωτεύτηκε για το κάλλος του και για την ρώμη του.
Και όμως εμείς σήμερα χιλιάδες χρόνια αργότερα φερόμαστε στον μεγαλύτερο ήρωα της Ελλάδας με τον χειρότερο τρόπο.
Δεν είμαστε άξιοι ούτε ένα μνημείο στη μνήμη του να συντηρήσουμε. Ο σεβασμός απέναντι στους ήρωες μας είναι ένδειξη πολιτισμού, ήθους και παιδείας.
Δεν μπορεί να λεγόμαστε σύγχρονο ελληνικό κράτος με ελληνική παιδεία και να ανταποκρινόμαστε με αυτό τον τρόπο στον μεγαλύτερο ήρωα μας.
Και σαν να μην έφταναν όλα αυτά κάποιος έξυπνος πήγε και έγραψε την πινακίδα και στα αγγλικά : Achilleas spring.
Δηλαδή όταν θα περάσει κάποιος ξένος και θα δει την επιγραφή “Achilleas spring” θα κατέβει οπωσδήποτε να δει το μνημείο του μεγάλου Ομηρικού ήρωα. Και τι θα δει ο έκπληκτος ξένος τα σκουπίδια; Τα πλαστικά μπουκάλια; Τα περιττώματα; Τους γκρεμισμένους φράκτες; Την εγκατάλειψη και την κακομοιριά;
Και βέβαια θα κάνει την ανάλογη εκτίμηση για την παιδεία των συγχρόνων ελλήνων. Και εννοείται ότι όταν θα γυρίσει στην πατρίδα του θα κάνει και τα ανάλογα σχόλια. Αναρωτιέμαι αυτός ο δημοτικός υπάλληλος που έβαλε την πινακίδα δεν είδε την κατάσταση του μνημείου, δεν είδε τα σκουπίδια, ή απλά έβαλε μια πινακίδα και είπε ότι παρήγαγε έργο;
Υ/Γ. Από σεβασμό στην ελληνική παιδεία και στον μεγάλο ομηρικό ήρωα θα ήθελα να προτείνω σε μερικούς (υπεύθυνους) το εξής: ή ανταποκριθείτε των ευθυνών σας απέναντι στο μεγαλείο του αναφερόμενου ήρωα και αναπαλαιώστε το μνημείο ή παραμείνετε στην κακομοιριά σας και κατεβάστε τις πινακίδες.
“Achilleas spring”
Κατά το παρελθόν πολλές φορές έβαλα στο μυαλό μου να επισκεφτώ την πηγή του Τρωικού ήρωα που ενέπνευσε γενιές και γενιές Ελλήνων, του ήρωα που οι στρατιωτικές του αρετές έφτασαν στα πέρατα της γης, αλλά ποτέ μέχρι τώρα δεν το κατάφερα.
Την προηγούμενη εβδομάδα πήρα την απόφαση να πάω μόνο και μόνο να δω από κοντά το μνημείο.
Πλησιάζοντας στη πηγή η ανυπομονησία μου και η χαρά μου μετατράπηκαν σε έκπληξη και οργή. Στην είσοδο του μνημείου υπήρχε ένα σκουριασμένο βαρέλι απορριμμάτων που θα πρέπει να ήταν αμετακίνητο από την θέση του τουλάχιστον δέκα χρόνια διότι από την σκουριά είχε κοπεί στη μέση. Παντού υπήρχαν σκουπίδια, πλαστικά μπουκάλια, σακούλες, περιττώματα και πολλά άλλα απορρίμματα.
Πλησιάζοντας πιο κοντά η απογοήτευση μου μεγάλωνε, παντού ήταν φανερή η εγκατάλειψη.
Απ' ότι φαίνεται στο συγκεκριμένο μνημείο υπεύθυνος δημοτικός ή κρατικός υπάλληλος θα πρέπει να έχει να περάσει χρόνια, παντού υπήρχαν ξύλινοι φράχτες πεσμένοι, πέτρινοι τοίχοι μισογκρεμισμένοι κλπ.
Αλλά με μια προσεκτικότερη ματιά είδα ότι στο παρελθόν το μνημείο είχε γνωρίσει καλύτερες ημέρες, κάποιοι είχαν κάνει κάποια πράγματι αξιόλογα έργα, είχαν τοποθετήσει όμορφα ξύλινα κάγκελα ,είχαν φτιάξει καλοκτισμένα πέτρινα σκαλοπάτια και πέτρινα τοιχία για να κρατάνε τα χώματα από την ορμή του νερού, που δυστυχώς σήμερα έχουν όλα γκρεμιστεί.
Σε μια πλάκα πάνω στην όμορφη καλοχτισμένη πέτρινη βρύση γράφει.
Υπουργείο γεωργίας
Γενική διεύθυνση δασών
και ορεινής υδρονομίας
υπηρεσία δασικών έργων.
Υ.Δ.Ε.Α.Σ.
Έτος κατασκευής 1964
Βλέπεις εκείνη την εποχή οι συμπατριώτες μας που υπηρετούσαν στην παραπάνω υπηρεσία ήξεραν ότι έπρεπε να “βρέξουν κώλο για να φάνε ψάρι”.
Ήταν άνθρωποι του μόχθου και για να πάρουν την παραπάνω θέση έπρεπε να δουλέψουν πολύ, όλοι τους είχαν μεγαλώσει με ψωμί και τυρί για μέρες .Αντιμετώπιζαν την βροχή και το χιόνι καθημερινά και πεισματικά πήγαιναν στο σχολείο τους κάτω από αντίξοες συνθήκες, γιατί ήθελαν να μάθουν γράμματα και ήξεραν πολύ καλά να σέβονται τις οποιαδήποτε αξίες της ζωής.
Ο Αχιλλέας είναι ο ήρωας που έχει εμπνεύσει γενεές και γενεές ελλήνων, χιλιάδες ποιητές και συγγραφείς σε όλο τον κόσμο έχουν εμπνευστεί από τα κατορθώματα του, ποιος στρατιωτικός δεν ζήλεψε την δόξα του και τις στρατιωτικές του αρετές, ποιος στρατιώτης δεν θα τον ήθελε για επικεφαλή του, ποιός νέος δεν ζήλεψε το κάλλος του και τους έρωτες του, ποια γυναίκα δεν τον ερωτεύτηκε για το κάλλος του και για την ρώμη του.
Και όμως εμείς σήμερα χιλιάδες χρόνια αργότερα φερόμαστε στον μεγαλύτερο ήρωα της Ελλάδας με τον χειρότερο τρόπο.
Δεν είμαστε άξιοι ούτε ένα μνημείο στη μνήμη του να συντηρήσουμε. Ο σεβασμός απέναντι στους ήρωες μας είναι ένδειξη πολιτισμού, ήθους και παιδείας.
Δεν μπορεί να λεγόμαστε σύγχρονο ελληνικό κράτος με ελληνική παιδεία και να ανταποκρινόμαστε με αυτό τον τρόπο στον μεγαλύτερο ήρωα μας.
Και σαν να μην έφταναν όλα αυτά κάποιος έξυπνος πήγε και έγραψε την πινακίδα και στα αγγλικά : Achilleas spring.
Δηλαδή όταν θα περάσει κάποιος ξένος και θα δει την επιγραφή “Achilleas spring” θα κατέβει οπωσδήποτε να δει το μνημείο του μεγάλου Ομηρικού ήρωα. Και τι θα δει ο έκπληκτος ξένος τα σκουπίδια; Τα πλαστικά μπουκάλια; Τα περιττώματα; Τους γκρεμισμένους φράκτες; Την εγκατάλειψη και την κακομοιριά;
Και βέβαια θα κάνει την ανάλογη εκτίμηση για την παιδεία των συγχρόνων ελλήνων. Και εννοείται ότι όταν θα γυρίσει στην πατρίδα του θα κάνει και τα ανάλογα σχόλια. Αναρωτιέμαι αυτός ο δημοτικός υπάλληλος που έβαλε την πινακίδα δεν είδε την κατάσταση του μνημείου, δεν είδε τα σκουπίδια, ή απλά έβαλε μια πινακίδα και είπε ότι παρήγαγε έργο;
Υ/Γ. Από σεβασμό στην ελληνική παιδεία και στον μεγάλο ομηρικό ήρωα θα ήθελα να προτείνω σε μερικούς (υπεύθυνους) το εξής: ή ανταποκριθείτε των ευθυνών σας απέναντι στο μεγαλείο του αναφερόμενου ήρωα και αναπαλαιώστε το μνημείο ή παραμείνετε στην κακομοιριά σας και κατεβάστε τις πινακίδες.
Γιώργος Καλιώρας
Μέλος της Πρωτοβουλίας Ενεργών Πολιτών Λαμίας
Μέλος της Πρωτοβουλίας Ενεργών Πολιτών Λαμίας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου