Στην εφημερίδα Καθημερινή 18-7-2010 δημοσιεύτηκε το παρακάτω άρθρο:
http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_ell_2_18/07/2010_408209
το οποίο προτείνω να το διαβάσετε όλο.
Ένα μέρος του άρθρου που μου έκανε εντύπωση αναφέρει:
Κράτος μεγάλο, αλλά και άχρηστο
«Ακόμη και οι πραγματικές μεταρρυθμίσεις στο ασφαλιστικό δεν είναι παρά μία γρατζουνιά στην επιφάνεια», προειδοποιεί ο κ. Λιούις για το εύρος των αλλαγών που χρειάζονται. «Θα είναι επώδυνο, αλλά και υγιές, στο τέλος. Δεν είναι μόνο θέμα υποβάθμισης του βιοτικού επιπέδου, αλλά και ένα βαθύτερο ζήτημα του τι κάνει κανείς στη ζωή του», αναφέρει. Θεωρεί ότι θα είναι δύσκολα για τους εργαζόμενους στο Δημόσιο, τους προμηθευτές και εργολάβους του. Του φαίνεται αδιανόητο ότι δεν είναι γνωστός ο αριθμός των δημοσίων υπαλλήλων, ότι τώρα τους μετράμε, αλλά δεν σταματά σε αυτό: «Δεν έχεις μόνο ένα μεγάλο κράτος, έχεις ένα κράτος που δεν προσφέρει αξία, καθώς καταφεύγεις σε ιδιωτικά μαθήματα, δίνεις φακελάκι στους γιατρούς... Δεν είναι λοιπόν μόνο μεγάλο, είναι και άχρηστο. Δεν έχω υπολογίσει τους αριθμούς, αλλά βλέπεις τους πάντες να προστατεύουν τα νώτα τους χωρίς κανένα ενδιαφέρον για το κοινό συμφέρον. Φαίνεται έξυπνο για κάθε μονάδα, αλλά προκαλεί «το πρόβλημα των κοινών», όπως ονομάζεται στα οικονομικά: Πιστεύω ότι θα είναι καλύτερη η εμπειρία της βόλτας μου στο πάρκο αν δεν μαζέψω τα περιττώματα του σκύλου μου. Αλλά αν όλοι κάνουν το ίδιο, τελικά δεν θα υπάρχει πάρκο! Αυτή η επιχείρηση της διαφθοράς στο κράτος, που όλοι παίρνουν μία μικρή δωροδοκία, ανακατανέμει τα χρήματα εντός της Ελλάδας, αλλά στην πραγματικότητα αφήνει την κοινωνία ανυπεράσπιστη εναντίον των ξένων, διότι δεν υπάρχει κοινό μέτωπο. Οταν λοιπόν έρχεται η Siemens ή η Goldman Sachs, όχι μόνο παίρνουν ό,τι θέλουν δωροδοκώντας, αλλά και πολύ περισσότερα. Τόσα χρήματα χαμένα για τον ελληνικό λαό! Δωροδοκίες συμβαίνουν παντού, αλλά αυτό που έγινε με τα swaps της Goldman Sachs, είναι ότι ενώ έκανε το ίδιο και σε άλλες χώρες, έβγαλε πολύ περισσότερα από τις συναλλαγές στην Ελλάδα. Εκατοντάδες εκατομμύρια για μία συναλλαγή που δεν θα έπρεπε να κάνουν, αλλά τουλάχιστον ας την έκαναν σε καλύτερη τιμή!». Οπως εκτιμά, θα χρειασθεί μια γενιά για να δημιουργηθεί η αίσθηση του κοινού συμφέροντος: «Πρώτα θα πρέπει να αλλάξεις τα κίνητρα των ανθρώπων, ώστε να έχουν κίνητρο να μαζέψουν τα περιττώματα του σκύλου τους -αν φοβούνται ότι θα τους πιάσουν, γιατί αυτός είναι ο μόνος τρόπος να το καταφέρεις- και μετά θα πρέπει να αρχίσουν να προσέχουν για να βεβαιωθούν ότι και οι άλλοι τα μαζεύουν. Πρέπει να αλλάξεις τον τρόπο που αντιλαμβάνονται τον κόσμο γύρω τους».
Για την αντιγραφή:
Καλοδήμος Δ.
http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_ell_2_18/07/2010_408209
το οποίο προτείνω να το διαβάσετε όλο.
Ένα μέρος του άρθρου που μου έκανε εντύπωση αναφέρει:
Κράτος μεγάλο, αλλά και άχρηστο
«Ακόμη και οι πραγματικές μεταρρυθμίσεις στο ασφαλιστικό δεν είναι παρά μία γρατζουνιά στην επιφάνεια», προειδοποιεί ο κ. Λιούις για το εύρος των αλλαγών που χρειάζονται. «Θα είναι επώδυνο, αλλά και υγιές, στο τέλος. Δεν είναι μόνο θέμα υποβάθμισης του βιοτικού επιπέδου, αλλά και ένα βαθύτερο ζήτημα του τι κάνει κανείς στη ζωή του», αναφέρει. Θεωρεί ότι θα είναι δύσκολα για τους εργαζόμενους στο Δημόσιο, τους προμηθευτές και εργολάβους του. Του φαίνεται αδιανόητο ότι δεν είναι γνωστός ο αριθμός των δημοσίων υπαλλήλων, ότι τώρα τους μετράμε, αλλά δεν σταματά σε αυτό: «Δεν έχεις μόνο ένα μεγάλο κράτος, έχεις ένα κράτος που δεν προσφέρει αξία, καθώς καταφεύγεις σε ιδιωτικά μαθήματα, δίνεις φακελάκι στους γιατρούς... Δεν είναι λοιπόν μόνο μεγάλο, είναι και άχρηστο. Δεν έχω υπολογίσει τους αριθμούς, αλλά βλέπεις τους πάντες να προστατεύουν τα νώτα τους χωρίς κανένα ενδιαφέρον για το κοινό συμφέρον. Φαίνεται έξυπνο για κάθε μονάδα, αλλά προκαλεί «το πρόβλημα των κοινών», όπως ονομάζεται στα οικονομικά: Πιστεύω ότι θα είναι καλύτερη η εμπειρία της βόλτας μου στο πάρκο αν δεν μαζέψω τα περιττώματα του σκύλου μου. Αλλά αν όλοι κάνουν το ίδιο, τελικά δεν θα υπάρχει πάρκο! Αυτή η επιχείρηση της διαφθοράς στο κράτος, που όλοι παίρνουν μία μικρή δωροδοκία, ανακατανέμει τα χρήματα εντός της Ελλάδας, αλλά στην πραγματικότητα αφήνει την κοινωνία ανυπεράσπιστη εναντίον των ξένων, διότι δεν υπάρχει κοινό μέτωπο. Οταν λοιπόν έρχεται η Siemens ή η Goldman Sachs, όχι μόνο παίρνουν ό,τι θέλουν δωροδοκώντας, αλλά και πολύ περισσότερα. Τόσα χρήματα χαμένα για τον ελληνικό λαό! Δωροδοκίες συμβαίνουν παντού, αλλά αυτό που έγινε με τα swaps της Goldman Sachs, είναι ότι ενώ έκανε το ίδιο και σε άλλες χώρες, έβγαλε πολύ περισσότερα από τις συναλλαγές στην Ελλάδα. Εκατοντάδες εκατομμύρια για μία συναλλαγή που δεν θα έπρεπε να κάνουν, αλλά τουλάχιστον ας την έκαναν σε καλύτερη τιμή!». Οπως εκτιμά, θα χρειασθεί μια γενιά για να δημιουργηθεί η αίσθηση του κοινού συμφέροντος: «Πρώτα θα πρέπει να αλλάξεις τα κίνητρα των ανθρώπων, ώστε να έχουν κίνητρο να μαζέψουν τα περιττώματα του σκύλου τους -αν φοβούνται ότι θα τους πιάσουν, γιατί αυτός είναι ο μόνος τρόπος να το καταφέρεις- και μετά θα πρέπει να αρχίσουν να προσέχουν για να βεβαιωθούν ότι και οι άλλοι τα μαζεύουν. Πρέπει να αλλάξεις τον τρόπο που αντιλαμβάνονται τον κόσμο γύρω τους».
Για την αντιγραφή:
Καλοδήμος Δ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου