Η χημεία στην σύνθεση της ΔΕ του Πανεπιστημίου δεν έχει δικαίωμα αποτυχίας

Πηγή: Γιώργος Παλαμιώτης , Εφημερίδα ΗΜΕΡΑ


Το ότι υπήρχε ένα κοινό αίτημα από την πλευρά των κοινωνικών δυνάμεων για όσο το δυνατόν περισσότερη συμμετοχή στην διοικούσα του Πανεπιστημίου από πολίτες και ανθρώπους που ζουν τον παλμό της τοπικής κοινωνίας είναι ένα γεγονός. Το ότι μέχρι σήμερα έγιναν πολλές απόπειρες για να γίνει αυτό το όνειρο πραγματικότητα είναι το δεύτερο στοιχείο. Το ότι παρά την επιμονή που υπήρχε δεν είχαν τοποθετηθεί, πλην της κας Αμαλίας Καραγκούνη, άλλοι άνθρωποι στην Διοικούσα Επιτροπή ήταν το μόνιμο παράπονο. Με την ανασύνθεση της Διοικούσας Επιτροπής διαπιστώνουμε ότι αρκετοί παράμετροι έχουν ληφθεί σοβαρά υπόψιν. Πρώτα και κύρια μπαίνουν εξειδικευμένα στελέχη τουλάχιστον για τα δύο τμήματα που λειτουργούν στο Πανεπιστήμιο της Στερεάς. Στελέχη με άποψη την οποία μάλιστα έχουν καταθέσει σε δημόσιο διάλογο, σε όλα τα επίπεδα. Προβεβλημένα δηλαδή στελέχη της Πανεπιστημιακής κοινότητας. Το δεύτερο σημείο είναι ότι αναδεικνύεται ο καθοριστικός παράγοντας λειτουργίας του Πανεπιστημίου και ουσιαστικά ο μέχρι τώρα αντιπρόεδρος που ασκούσε χρέη προέδρου αναβαθμίζεται σε πρόεδρο. Το τρίτο στοιχείο έχει την δική του λογική και είναι συναφές με την επιδίωξη των φορέων. Ενισχύεται η τοπική παρουσία. Η είσοδος στην Διοικούσα Επιτροπή του Πανεπιστημίου του
εγνωσμένης επιστημονικής αξίας, αναπληρωτή καθηγητή της Ιατρικής και πρώτα και κύρια γιατρό, γνωστό σε όλη την περιοχή, Γιάννη Δερβενούλα είναι ένα πολύ σημαντικό στοιχείο. Πρώτα και κύρια γιατί είναι άνθρωπος ο οποίος δεν έχει αρνηθεί προσφορά στον τόπο και στον πατριώτη. Το δεύτερο είναι ότι αναγνωρίζονται οι γνώσεις του στην Πανεπιστημιακή κοινότητα. Και το τρίτο βεβαίως είναι ότι αποτελεί για τον μέσο Λαμιώτη ένα σήμα κατατεθέν. Σήμα εμπιστοσύνης δηλαδή, από τότε που είχε ο πατέρας του την κλινική στην πλατεία Πάρκου και διατηρούσε μέσα και δωμάτιο για τους μη έχοντες και κατέχοντες χρήματα. Παράλληλα, η παρουσία του Στέλιου Ζαχαρόπουλου στην ΔΕ είναι συνυφασμένη με τα θέματα που οφείλει να αντιμετωπίσει το Πανεπιστήμιο με την χωροθέτηση των δράσεων. Είναι μια χημεία δηλαδή που δεν έχει δικαίωμα να αποτύχει και πολύ περισσότερο.

Γ.Π , Εφημερίδα ΗΜΕΡΑ