Η προσφυγή βασίζεται σε δυο γνωμοδοτήσεις που συνέταξε ο καθηγητής Συνταγματικού Δικαίου στο Πανεπιστήμιο Αθηνών Γιώργος Σωτηρέλης, σύμφωνα με τις οποίες οι διατάξεις που θεσπίστηκαν έρχονται σε πλήρη αντίθεση με το Σύνταγμα και θίγουν την αρχή της διοικητικής αυτοτέλειας της Τοπικής Αυτοδιοίκησης.
Όπως επισημαίνεται, η κατάργηση και η σύσταση θέσεων στους ΟΤΑ, χωρίς να προβλέπονται κριτήρια αξιολόγησης των οργανωτικών δομών τους και χωρίς τη συμμετοχή των φορέων της τοπικής αυτοδιοίκησης, θίγει την αρχή της διοικητικής αυτοτέλειας και αμβλύνει δραστικά την ικανότητα των ΟΤΑ να διαχειρίζονται αποτελεσματικά τις τοπικές υποθέσεις.
Ο θεσμός της διαθεσιμότητας οδηγεί σε συρρίκνωση των εργασιακών δικαιωμάτων των εργαζομένων των οποίων καταργείται η θέση, τονίζεται στις γνωμοδοτήσεις, και διατυπώνεται η θέση ότι μπορεί οι αλλαγές στις εργασιακές σχέσεις να μην απαγορεύονται στο πλαίσιο της αναδιοργάνωσης, όμως «οι μεταβολές πρέπει να είναι αποτέλεσμα πολλαπλών σταθμίσεων υπό το πρίσμα της συνταγματικώς κατοχυρωμένης αρχής της αναλογικότητας και δεν επιτρέπεται να οδηγούν σε αδικαιολόγητη κατάργηση των θέσεων εργασίας με τρόπο μάλιστα οριζόντιο χωρίς να προηγηθεί αξιολόγηση…».
Συμπερασματικά, ο Γ. Σωτηρέλης υπογραμμίζει ότι, η κατάργηση των θέσεων εργασίας του προσωπικού της δημοτικής αστυνομίας και των σχολικών φυλάκων έγινε χωρίς να προηγηθεί «αξιολόγηση δομών και της θεσμικής λειτουργίας και αποτελεσματικότητας των υπηρεσιών στις οποίες υπηρετούν».
Στις γνωμοδοτήσεις αναφέρεται, επίσης ότι η μεταφορά του συνόλου των αρμοδιοτήτων της δημοτικής αστυνομίας στην κεντρική διοίκηση, παρά το ότι οι περισσότερες από τις αρμοδιότητες αυτές αφορούν διαχείριση τοπικών υποθέσεων έρχεται σε αντίθεση με το άρθρο 102 παρ. 1 του Συντάγματος με το οποίο θεσπίζεται τεκμήριο αρμοδιότητας των ΟΤΑ για τη διοίκηση των τοπικών υποθέσεων.
Τονίζεται δε, ότι η εξουσιοδότηση στον υπουργό Διοικητικής Μεταρρύθμισης και τον υπουργό Δημόσιας Τάξης να ρυθμίσουν τα σχετικά με τα προσόντα, τις προϋποθέσεις και τη διαδικασία αξιολόγησης των υπηρετούντων στη δημοτική αστυνομία έρχεται σε αντίθεση με το άρθρο 43 παρ.2 εδάφιο γ” του Συντάγματος, καθώς ο νομοθέτης δεν περιέλαβε στο ίδιο το κείμενο του νόμου και σε γενικό πλαίσιο τα κριτήρια αποτίμησης των προσόντων των δημοτικών αστυνόμων, όπως έπραξε για τους λοιπούς υπαλλήλους του δημοσίου με την παράγραφο 2Α του άρθρου 90.
Συμπερασματικά, οι γνωμοδοτήσεις αναφέρουν ότι η ad hoc κατάργηση δημοτικών η περιφερειακών νομικών προσώπων Δημοσίου ή Ιδιωτικού Δικαίου χωρίς τη θέσπιση συγκεκριμένων κριτηρίων αξιολόγησης και τη σύμπραξη των ίδιων των ΟΤΑ σε αυτήν, δεν είναι συνταγματικά θεμιτή.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου