Λαμία: Ζούμε σε έναν τόπο ευλογημένο

Ζούμε σε ένα τόπο ευλογημένο. Η Ελλάδα και πιο συγκεκριμένα η Φθιώτιδα είναι ένα μέρος με πλούσια τα πάντα: ιστορία, φύση, εμπόριο, ανάπτυξη (μέχρι πριν λίγα χρόνια τουλάχιστον), ομορφιά και κυρίως καλοί άνθρωποι!
Βλέπουμε τα υπέροχα αφιερώματα για την ξεχασμένη Λαμία στην οδό Εκκλησιών, μόλις χθες είδαμε το φωτογραφικό ντοκουμέντο από την αίγλη των Λουτρών Υπάτης και άλλα πολλά…
Όλη η Ελλάδα έτσι είναι, όμως εμείς ζούμε μόνιμα εδώ. Καλό θα ήταν όλοι μας να κοιτάξουμε αρχικά το σπίτι μας και μετά όλη τη χώρα.
Ζούμε λοιπόν σε ένα ευλογημένο τόπο (με οποιαδήποτε θεωρία). Τότε γιατί κατοικούμε μέσα στην ασχήμια και επιτρέπουμε σε κάποιους να μας χαλούν την «ευλογία» αυτή;


Κατοικούμε σε μία άναρχη πόλη, μας διοικούν άρχοντες, με το κιτς σε συνεχή ανάπτυξη, ο λαικισμός ως μόνοδρομος τους (βλέπε αναβίωση Ρουμελιώτικου Πάσχα με ρεκόρ γκίνες κ.ά).

Αν διαβάσει κανείς την ιστορία και τον πολιτισμό αυτού του «ευλογημένου» τόπου, θα διαπιστώσει πόσο πίσω είμαστε συγκριτικά με τους προγόνους μας. Η Λαμία είναι στο Top10 των πιο άσχημων-αφιλόξενων πόλεων της Ελλάδας και ταυτόχρονα έχει δίπλα της το Πλατανόδασος του Σπερχειού, μοναδικού φυσικού κάλους!

Η είσοδος της πόλης από όλες τις πλευρές, σε προδιαθέτουν για το πόσο άσχημη πόλη είμαστε. Όμως μέχρι εδώ για όλα φταίνε οι «άρχοντες». Εμείς δεν έχουμε μερίδιο ευθύνης; Αν ναι, πόσο μας αναλογεί και τι πρέπει να κάνουμε;

Είναι πολύ εύκολο να επιρρίπτουμε ευθύνες στους άλλους και να φεύγουμε από το εγώ μας. Μετά δεν μας μένει τίποτα άλλο από το να ασκούμε κριτική σε όλους και σε όλα εκτός από τον εαυτό μας. Μήπως όλη αυτή η κατάσταση (βλέπε κρίση) που βιώνουμε όλοι, είναι ένα καλό μαθημα να αλλάξουμε τρόπο ζωής;

Π.χ Μπροστά στην πολυκατοικία μου, υπάρχουν πεταμένα σκουπίδια, γιατί να περιμένω να μου τα καθαρίσει άλλος; Εγώ δεν μπορώ;

Πως θα καταφέρουμε να έχουμε διακρίσεις και να συνειδητοποιούμε πραγματικά τους κινδύνους που καραδοκούν όταν δεν έχουμε την διάκριση να αναγνωρίσουμε τα λάθη μας;

Ο δρόμος είναι ανηφορικός αλλά με κατάληξη σίγουρα την νίκη. Τότε μόνον πάλι η Ελλάδα θα είναι πραγματικά ευλογημένος τόπος. Ο φόβος είναι ένα συναίσθημα που καλλιεργείται “εκ των έσω”. Για να κάνει κανείς υπέρβαση στον φόβο πρέπει να ξέρει ΠΟΙΟΣ ΕΙΝΑΙ και ΤΙ ΘΕΛΕΙ!
Με εκτίμηση
Ν.  Παπαγεωργίου  Λαμία -
Αναγώστης mag24.gr