Νοέμβριος μήνας και θα έλεγα πως ο μήνας αυτός είναι αφιερωμένος στο παιδί, δίνοντας βαρύτητα στα δικαιώματά του.
Στον πολιτισμένο κόσμο μας σήμερα σχεδόν όλοι συμφωνούμε πως οποιοσδήποτε κάτω των 18 ετών είναι παιδί και έχει δικαίωμα σε ειδική φροντίδα και προστασία. Όμως, κάτι τέτοιο δεν συνέβαινε και στο παρελθόν. Μόνο μετά την 20η Νοεμβρίου του 1989 όταν η Γενική Συνέλευση των Ηνωμένων Εθνών υιοθέτησε τη Σύμβαση για τα Δικαιώματα του Παιδιού, άρχισε η ανθρωπότητα να επωφελείται από μια δέσμη δικαιωμάτων για όλα τα παιδιά και τους νέους. Σύμφωνα με τη UNICEF, 193 χώρες έχουν επικυρώσει τη Σύμβαση.
Στην πραγματικότητα, μόνο δύο χώρες στον κόσμο - Η Σομαλία και οι Ηνωμένες Πολιτείες - δεν έχουν δώσει στη Σύμβαση νομική ισχύ, αν και οι δύο την έχουν υπογράψει. Η Ελλάδα είναι από τις πρώτες χώρες που έχει επικυρώσει τη σύμβαση από το 1992. Πρωτοπόρα λοιπόν στη θεωρία. Στην πράξη όμως;
Προσπαθώντας να γυρίσουμε το χρόνο πίσω με βάζω να σκεφτώ ως παιδί και να κατανοήσω λίγο-πολύ τουλάχιστον τα βασικά δικαιώματα των παιδιών. Γι’ αυτό βρήκα, και με τη σειρά μου σας παρουσιάζω, την εργασία ενός Δημοτικού Σχολείου σχετικά με την Παγκόσμια Ημέρα Δικαιωμάτων του Παιδιού. Χρησιμοποιώ το κείμενό τους γιατί μόνο η αθώα απλότητα ενός παιδιού ταιριάζει σε ένα τόσο σοβαρό θέμα.
Τα παιδιά λοιπόν, έχουν το δικαίωμα:
να έχουν ταυτότητα
να είναι κοντά στους γονείς τους
να έχουν ίση μεταχείριση
να έχουν φαγητό, ρούχα, ασφαλές σπίτι
στην καλή υγεία, σε ιατρική περίθαλψη, σε ειδική φροντίδα
να πηγαίνουν σχολείο
να μεγαλώνουν χωρίς ξύλο και προσβολές
να μη δουλεύουν
στο σεβασμό της προσωπικότητας
να λένε τη γνώμη τους
να εκφράζουν ελεύθερα τις πεποιθήσεις τους
να προστατεύεται η ιδιωτική του ζωή
να ενημερώνονται
να μεγαλώσουν σε ένα κόσμο που σέβεται και προστατεύει το περιβάλλον
να έχουν ελεύθερο χώρο και χρόνο
σε ένα κόσμο ειρηνικό, που να μπορούν να μεγαλώσουν αύριο και τα δικά μου παιδιά.
Αν βρήκατε έστω και ένα σημείο που η κοινωνία μας δεν ανταποκρίνεται, τότε σίγουρα κάπου έχουμε κάνει λάθος. Πού; Ας το βρούμε μαζί και ας προσπαθήσουμε να το διορθώσουμε.
Κλείνοντας θα ήθελα να μοιραστώ το στίχο:
«Υπερασπίσου το παιδί, γιατί αν γλυτώσει το παιδί Υπάρχει Ελπίδα!»
Καλό μήνα
Αφιερωμένο στα παιδιά του QNF
Στον πολιτισμένο κόσμο μας σήμερα σχεδόν όλοι συμφωνούμε πως οποιοσδήποτε κάτω των 18 ετών είναι παιδί και έχει δικαίωμα σε ειδική φροντίδα και προστασία. Όμως, κάτι τέτοιο δεν συνέβαινε και στο παρελθόν. Μόνο μετά την 20η Νοεμβρίου του 1989 όταν η Γενική Συνέλευση των Ηνωμένων Εθνών υιοθέτησε τη Σύμβαση για τα Δικαιώματα του Παιδιού, άρχισε η ανθρωπότητα να επωφελείται από μια δέσμη δικαιωμάτων για όλα τα παιδιά και τους νέους. Σύμφωνα με τη UNICEF, 193 χώρες έχουν επικυρώσει τη Σύμβαση.
Στην πραγματικότητα, μόνο δύο χώρες στον κόσμο - Η Σομαλία και οι Ηνωμένες Πολιτείες - δεν έχουν δώσει στη Σύμβαση νομική ισχύ, αν και οι δύο την έχουν υπογράψει. Η Ελλάδα είναι από τις πρώτες χώρες που έχει επικυρώσει τη σύμβαση από το 1992. Πρωτοπόρα λοιπόν στη θεωρία. Στην πράξη όμως;
Προσπαθώντας να γυρίσουμε το χρόνο πίσω με βάζω να σκεφτώ ως παιδί και να κατανοήσω λίγο-πολύ τουλάχιστον τα βασικά δικαιώματα των παιδιών. Γι’ αυτό βρήκα, και με τη σειρά μου σας παρουσιάζω, την εργασία ενός Δημοτικού Σχολείου σχετικά με την Παγκόσμια Ημέρα Δικαιωμάτων του Παιδιού. Χρησιμοποιώ το κείμενό τους γιατί μόνο η αθώα απλότητα ενός παιδιού ταιριάζει σε ένα τόσο σοβαρό θέμα.
Τα παιδιά λοιπόν, έχουν το δικαίωμα:
να έχουν ταυτότητα
να είναι κοντά στους γονείς τους
να έχουν ίση μεταχείριση
να έχουν φαγητό, ρούχα, ασφαλές σπίτι
στην καλή υγεία, σε ιατρική περίθαλψη, σε ειδική φροντίδα
να πηγαίνουν σχολείο
να μεγαλώνουν χωρίς ξύλο και προσβολές
να μη δουλεύουν
στο σεβασμό της προσωπικότητας
να λένε τη γνώμη τους
να εκφράζουν ελεύθερα τις πεποιθήσεις τους
να προστατεύεται η ιδιωτική του ζωή
να ενημερώνονται
να μεγαλώσουν σε ένα κόσμο που σέβεται και προστατεύει το περιβάλλον
να έχουν ελεύθερο χώρο και χρόνο
σε ένα κόσμο ειρηνικό, που να μπορούν να μεγαλώσουν αύριο και τα δικά μου παιδιά.
Αν βρήκατε έστω και ένα σημείο που η κοινωνία μας δεν ανταποκρίνεται, τότε σίγουρα κάπου έχουμε κάνει λάθος. Πού; Ας το βρούμε μαζί και ας προσπαθήσουμε να το διορθώσουμε.
Κλείνοντας θα ήθελα να μοιραστώ το στίχο:
«Υπερασπίσου το παιδί, γιατί αν γλυτώσει το παιδί Υπάρχει Ελπίδα!»
Καλό μήνα
Αφιερωμένο στα παιδιά του QNF
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου