Το μερίδιο της αριστεράς στην ελληνική χρεοκοπία....

Όποτε αναφερθεί πως για την οικονομική και ηθική χρεοκοπία της χώρας σημαντική ευθύνη φέρει και η πέραν του ΠΑΣΟΚ αριστερά, οι φωνασκίες της «γαλαρίας» ανεβάζουν ένταση: «Μας πως είναι δυνατόν, η αριστερά δεν κυβέρνησε...» κλπ. Κι όμως, στο πελατειακό κράτος του δικομματισμού οι συνδικαλιστικές παρατάξεις της αριστεράς στο δημόσιο και τις ΔΕΚΟ έχουν καταφέρει να λαμβάνουν διπλάσια ποσοστά απ’ ό,τι συγκεντρώνει στις βουλευτικές εκλογές...Επί της ουσίας η αριστερά μας είναι κρατικοδίαιτη ενός αντιπαραγωγικού, παρασιτικού και διεφθαρμένου δημοσίου. Αν όπως έλεγε ο θείος Κάρολος ισχύει το "πες μου την παραγωγική σου βάση να δυο πω ποιος είσαι", τα πράγματα δεν είναι ευχάριστα.



Το επιχείρημα πως απολαμβάνουν μεγαλύτερα ποσοστά στα σωματεία του δημοσίου γιατί πείθουν με τα επιχειρήματα τους εργαζόμενους είναι αστείο. Γιατί δεν συμβαίνει το ίδιο και με τους εργαζόμενους του ιδιωτικού τομέα;

Ο τρόπος με τον οποίο η αριστερά, αν δεν κυβερνά απολύτως, συγκυβερνά τον τόπο έγινε ιδιαίτερα σαφής στα προχθεσινά επεισόδια που ματαίωσαν την εκλογή πρυτανικών αρχών στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης.
Για τρίτη φορά η διαδικασία ματαιώθηκε όταν οι συνήθεις μειοψηφικές ομάδες φοιτητών, πανεπιστημιακών, διοικητικών με την βοήθεια και βουλευτού τους ΚΚ δεν επέτρεψαν στους πανεπιστημιακούς να εκλέξουν διοίκηση και παρεμπόδισαν την εφαρμογή ενός νόμου που ψηφίστηκε με ισχυρή πλειοψηφία στη Βουλή.

Ανάλογα φαινόμενα έχουν επαναληφθεί τους τελευταίους μήνες στα περισσότερα πανεπιστήμια.

Η κατάσταση που επικρατεί στα ελληνικά πανεπιστήμια είναι ορατή ακόμη και αν περάσει κανείς έξω από αυτά. Όπως δήλωσε και ο Δήμαρχος Αθηναίων προχθές, έχουν μεταβληθεί σε βασικές εστίες της εγκληματικότητας που κυριαρχεί στο κέντρο της Αθήνας.

Η συνδιαλλαγή φοιτητικών παρατάξεων με καθηγητές για την εκλογή των διοικήσεων όχι μόνο έχει υποβαθμίσει το επίπεδο των σπουδών, αλλά και το ίδιο το θεσμό σε επίπεδο κεντροαφρικανικής χώρας.

Ο Έλληνας πολίτης δεν στέλνει τα παιδιά του στο πανεπιστήμιο για να το διοικήσουν, αλλά για να σπουδάσουν...

Το «καρκίνωμα» στην ανώτατη παιδεία ακούει στο όνομα φοιτητικές παρατάξεις, οι οποίες έχουν μεταβληθεί σε φυτώρια της κομματοκρατίας για το παρασιτικό δημόσιο. Οι παρατάξεις των εκπαιδευτικών δεν είναι σε καλύτερη κατάσταση...

Τα πανεπιστήμια είναι ένας κατ’ εξοχήν χώρος που η αριστερά εμφανίζει σημαντική ισχύ. Η κατάστασή τους είναι χαρακτηριστική του παρασιτικού αναξιοκρατικού οράματος που ευαγγελίζεται η ελληνική αριστερά.

Το παράδειγμα της ματαίωσης εκλογής διοίκησης στο ΑΠΘ αποτελεί ένα μικρό δείγμα, του τρόπου με τον οποίο παρεμβαίνει και συγκυβερνά η ελληνική αριστερά τα τελευταία 30 χρόνια, όχι μόνο τα πανεπιστήμια, αλλά το σύνολο του δημοσίου τομέα και των ΔΕΚΟ.

Δια της καταστρατήγησης της εφαρμογής των κανόνων λειτουργίας και δια την διεκδίκησης και επιβολής κεκτημένων σε βάρος της υπόλοιπης κοινωνίας... και των επόμενων γενεών που καλούνται να πληρώσουν τα χρέη αυτών των κεκτημένων.

Προσέξτε πως τις τελευταίες μέρες που ξεσκεπάζονται βροχή από σκάνδαλα, όπως της θηλυκής συμμορίας στο ΙΚΑ, των μιζαδόρων εκβιαστών στο Υπουργείο Ανάπτυξης, καμία νύξη δεν γίνεται από τα συνδικάτα, τις συνδικαλιστικές παρατάξεις και τα κόμματα για να φτάσει το νυστέρι εκκαθάρισης της διαφοράς στο κόκκαλο. Μήπως επειδή η σιωπή είναι συνενοχή, όπως έλεγε ένα παλιό σύνθημα της άκρας αριστεράς;

Σίγουρα το πελατειακό παρασιτικό κράτος οφείλεται στα δυο μεγάλα κόμματα που κυβέρνησαν τα τελευταία τριάντα χρόνια. Η αριστερά όμως έχει μεγαλύτερο μερίδιο ευθύνης από ό,τι αναλογεί στα εκλογικά ποσοστά της, ίσως διπλάσιο ή και τριπλάσιο ακόμη...

Επιπλέον δεν υπάρχει καμία επένδυση ιδιώτη στη χώρα στην οποία δεν έφερε αντιρρήσεις η αριστερά. Υπάρχουν πολλές επιχειρήσεις που έκλεισαν χάρη στην συμβολή και τις κινητοποιήσεις της αριστεράς.

Αδύναμο κράτος...

Η αριστερά τα τελευταία τριάντα χρόνια της μεταπολίτευσης εκμεταλλεύεται την αδυναμία του κράτους να επιβάλλει το νόμο. Η αδυναμία αυτή πηγάζει τόσο από σύμπλεγμα ενοχής της κοινωνίας για την μετεμφυλιακή συμπεριφορά απέναντι της, όσο και από το σύμπλεγμα του πελατειακού κράτους και νιώθει ένοχο για τον τρόπο που υπάρχει και άρα είναι ανεκτικό σε οποιαδήποτε ασυδοσία.

Δυστυχώς αναδημουργία του ελληνικού κράτους με τα συστατικά του πολιτικού συστήματος των δυο πελατειακών κομμάτων που κυβερνούν τις τελευταίες δεκαετίες και των αριστερών συνοδοιπόρων τους δεν υπάρχει...

Πως θα καθαρίσει η Κόπρος του Αυγεία; Οδυνηρά, με την πρόσκρουση της οικονομίας και της κοινωνίας στον τοίχο της χρεοκοπίας που βρίσκεται σε εξέλιξη. Την διάλυση και την επανασύνθεσή της σε νέες βάσεις.

Γιατί δεν ανησυχώ πως οι νέες αυτές βάσεις μπορεί να είναι αυτές της αριστεράς, που φουσκώνει δημοσκοπικά; Γιατί, ευτυχώς, η ελληνική αριστερά είναι η πιο καθυστερημένη της Δύσης καθώς παραμένει προσκολλημένη στο σοβιετικό μοντέλο. Σοβιετικό μοντέλο χωρίς ΕΣΣΔ να τροφοδοτεί του δορυφόρους με πρώτες ύλες δεν στέκεται ούτε τρεις μήνες...

Σοσιαλισμός χωρίς λεφτά άλλων ή δανεικά δεν μπορεί να σταθεί ούτε δυο εβδομάδες. Οι καταθέσεις έχουν φύγει τα δανεικά τελείωσαν...


Πηγή:www.capital.gr