Natura και πράσινα άλογα...

Πάλι καλά που στο νόμο δεν προβλέπεται να βάλουμε και τα ΧΥΤΑ στις περιοχές Natura, όπως είχαν ζητήσει παλιότερα τα συμβούλια πολιτών και η τοπική αυτοδιοίκηση σε νησιά των Κυκλάδων. Σου λέει μας περιορίζετε έτσι κι αλλιώς την ανοικοδόμηση, άρα δεν μοσχοπουλάμε τα οικόπεδά μας, να λοιπόν ο ιδανικός τόπος για να πετάξουμε τα σκουπίδια! Μη νομίζετε πως πρόκειται για δημιουργική φαντασία μου, η πρόταση δημοσιεύτηκε και σε Κυκλαδίτικο έντυπο, όπου οι ντόπιοι διαμαρτύρονταν έντονα επειδή η κεντρική εξουσία δεν επέτρεψε στο Δήμο να βάλει τα σκουπίδια στη Natura, ούτε και το βιολογικό καθαρισμό σε αρχαιολογική περιοχή του νησιού
που είχε διαλεχτεί από τους εργολάβους.
Μάλλον θα πρέπει να είμαστε ευγνώμονες που μόνο νταμάρια και βίλες θα ξεφυτρώσουν στις περιοχές «ιδιαίτερου φυσικού κάλλους» (Natura) του έρμου του τόπου μας. Και να λέμε πάλι καλά που χρειάζονται και τέσσερα στρέμματα για να χτίσεις. Θα μπορούσε, με τα μυαλά που κουβαλάμε ως έθνος, να απαιτήσουμε να χτίζουμε στα 750 μέτρα, όπως έγινε στη Λούτσα. Πώς είναι δυνατό να επιβάλλει η κυρία Μπιρμπίλη νόμους που θα μειώνουν την αξία της γης την οποία τυχαίνει να κατέχουν κάποιοι –προφανώς πολλοί-που προβλέπουν να τη μοσχοπουλήσουν, ιδίως σε τέτοιους χαλαιπούς καιρούς. Αστειεύεστε; Περιορίστηκαν και οι επιδοτήσεις, και δυσκόλεψε η παραδοσιακή ρεμούλα με τις κατσίκες, γελάδες κλπ. που μετριόντουσαν και μετριόντουσαν ξανά, από τη μια στάνη στην άλλη. Αν περιοριστεί και η δόμηση στα κομμάτια δέκα στρεμμάτων πώς θα ξεπληρωθούν τα hammer, οι mecedes και τα BMV που αγόρασαν για τον εαυτό τους ή για τα χαϊδεμένα παλικάρια τους οι κτηματίες;

Θεωρούμε τη συμπεριφορά «ο καθένας για την πάρτη του κι ας χαθεί ο κόσμος όλος,» δεδομένη, και απόλυτα φυσική. Κι όμως καθόλου δεν είναι. Σε άλλες χώρες οι άνθρωποι πονάνε το χωριό και την περιοχή τους. Σκέφτονται σοβαρά τι θα απογίνει ο τόπος τους αν δεν εφαρμοστούν αυστηροί κανόνες, αν δεν διατηρηθούν κάποια μέρη ανέπαφα, χωρίς τσιμέντο και οικοδομές. Ακόμα και ωφελιμιστικά αν το δεις, για να προσελκύσουμε τουρίστες, που τόσο ανάγκη τους έχουμε, δεν θα πρέπει να αφήσουμε ένα τουλάχιστον λόφο άχτιστο σε κάθε νησί; Κι όμως, γνωρίζω ακόμα και στρατευμένους οικολόγους, που όταν είναι για δική τους περιουσία, πολεμάνε με νύχια και με δόντια, και ξεχνάνε όλα τους τα «πράσινα» πιστεύω. Τόλμησα να αναφέρω την Τοσκάνη σε κάποιους που αγωνίζονταν να μην περάσει η διάταξη για τα δέκα στρέμματα και με αποστόμωσαν λέγοντας με περιφρόνηση: «Και τί είναι η Τοσκάνη, κάτι λόφοι με ελιές και αμπέλια, χαρασ’ το τοπίο!»

Τι λέω τώρα, η τρελή. Είναι προφανές πως η πλειοψηφία των συμπατριωτών μας, που αγωνίστηκε για τις δραστικές τροποποιήσεις στο νόμο, θεωρεί απείρως καλύτερο τοπίο το έκτρωμα που δημιουργήσαμε γεμίζοντας με σκόρπιες βιλίτσες στο χρώμα της γαρίδας τις κορυφογραμμές των Κυκλάδων, της Πελοποννήσου και γενικά κάθε όμορφης μεριάς της Ελλάδας...

ένα άρθρο των πρωταγωνιστών