Το θολόν και χάριν έχει

Tης Μαριας Κατσουνακη

Και σε αυτήν την περίπτωση η Ελλάδα διχάστηκε. Οχι μόνον η τηλεοπτική, αλλά και η πραγματική. Αλλοι μιλούσαν για το «παλικάρι», τον «μάγκα» και του απένειμαν εύσημα και άλλοι τον αποδοκίμαζαν για τη στάση του. Ο ίδιος, πάντως, το δήλωσε ευθαρσώς: «Eκλέχθηκα για να υπερασπίζομαι τα δίκαια των δημοτών και των φτωχών ακόμα και με μπουλντόζες». Ο δημοφιλής απείθαρχος των ημερών, δήμαρχος Στυλίδας, που βρέθηκε χθες το μεσημέρι κρατούμενος στην Αστυνομική Διεύθυνση Φθιώτιδας, είναι βέβαιο ότι αισθανόταν συνεπής με τις αρχές και τις πεποιθήσεις του. Γκρεμίζοντας με το τρακτέρ τις προστατευτικές μπάρες στα διόδια της Πελασγίας, οι κάτοικοι της περιοχής θα μπορούσαν να μετακινηθούν χωρίς να περνούν από τα διόδια.

Δέσμιος της εικόνας του, ο Απόστολος Γκλέτσος, είχε και ανάλογη μεταχείριση από το μέσο που τον ανέδειξε σε τηλεοπτικό σταρ, κατ’ αρχάς, και στη συνέχεια σε δήμαρχο. Η ενδυματολογική επιλογή του (παντελόνι αγγαρείας –λέγεται και «πολυχρηστικό» – και φουσκωτό μπουφάν) απασχόλησε ορισμένους, μαζί και η στάση του, το όλον στυλ του. Σαν να ερμήνευε ρόλο μαχητή κατά της αδικίας και εκμετάλλευσης, εμπνευσμένο από την πένα του Φώσκολου, κι έπρεπε να κριθεί για τις επιδόσεις του.

Η αντίδραση του δημάρχου άλλους ανακούφισε (με αυτήν την εκδικητική, εκτονωτική ταύτιση του θεατή) και άλλους εξόργισε. Η κοινή γνώμη, δέσμια του θυμού, παλινδρομεί ανάμεσα στην απείθεια και στην πειθαρχία, στο κατά περίσταση δίκαιο και άδικο, αναζητώντας το αυτονόητο που πρέπει να επανεφευρεθεί. Μέσα στη γενικευμένη δυσθυμία η μη καταβολή των διοδίων χρίζεται πράξη επαναστατική, πρωτοβουλία γενναία και αποδεκτή σε αυτό το «κράτος της λαμογιάς», των εταιρειών και των επιχειρήσεων. «Ο καθωσπρεπισμός μας μάρανε όταν όλα διαλύονται», δηλώνουν ορισμένοι σε έναν ιντερνετικό διάλογο που περιλαμβάνει μια αναδρομή εφ’ όλης της ύλης: από την κατάσταση των ελληνικών δρόμων έως το κράτος και τους εργολάβους, από συγκρίσεις με την υπόλοιπη Ευρώπη έως προτάσεις για διαφοροποιήσεις στις τιμές των διοδίων και απαλλαγές εκείνων που διέρχονται καθημερινά...

Γιατί, άραγε, είναι καθωσπρεπισμός η αποδοχή κανόνων συνύπαρξης και συμβίωσης, η αποδοχή νόμων που ψηφίστηκαν από μια δημοκρατικά εκλεγμένη Βουλή και κίνηση «παλικαρίσια» κάθε παραβατικότητα; Γιατί η προστατευτική μπάρα θεωρείται αυθαιρεσία που πρέπει να γκρεμιστεί και ο μόνος τρόπος είναι ένα χωματουργικό μηχάνημα; Γιατί τα «κότσια» κρίνονται στη σωματική σύγκρουση και κάθε άλλη συμπεριφορά αποβάλλεται ως «πολιτικά ορθή» –δηλαδή ξενέρωτη και υπόδουλη– στάση;

Ποια ακριβώς «δίκαια» προασπίζεται ο δήμαρχος Στυλίδας όταν με τις μπουλντόζες καταστρατηγείται η βασική δημοκρατική αρχή που λέει ότι όποιος χρησιμοποιεί περισσότερο τον δρόμο πρέπει και να τον πληρώνει περισσότερο;

Στην ανάγκη επαναπροσδιορισμού των εννοιών, που προκύπτει στην εποχή της κρίσης, θα πρέπει να ξεκαθαρίσουμε πώς ορίζουμε τον λαϊκισμό, τι τον διαχωρίζει από τον τσαμπουκά και πως διακρίνονται τα όρια ανάμεσα στο «δίκαιο τζάμπα» και τον ατομικισμό του «δεν πληρώνω γιατί έτσι γουστάρω». Εκτός αν το θολόν και χάριν έχει.

Πηγή: http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_columns_2_12/01/2011_428324