Γράφει ο Νίκος Παδιώτης
Είχε έναν τέτοιον ο πατέρας του για όλες τις δουλειές.
Και όταν λέμε για όλες τις δουλειές εννοούμε ότι κουβαλούσε, στην πίσω φαρδιά σκάρα που διέθετε και «δαγκάνα» για να δαγκώνει/ασφαλίζει τις αποσκευές (τα κάθε είδους φορτώματα), από τον πάγο για την Παγωνιέρα (έτσι λέγαμε το Ψυγείο της εποχής) μέχρι και οικοδομικά υλικά (σακιά τσιμέντων, άμμου, ασβέστη) για τα πολλά μερεμέτια του σπιτιού και της αυλής.
Σε καμιά σχόλη, συνήθως Κυριακάς και Εορτάς, πήγαινε και τον ίδιον βόλτα.
Ποδηλατάδα μέχρι την άλλη Συνοικία. Προς Κηπάκι Σαραγίων, μεριά. Στην πεθερά του. Να δει η γιαγιά το πρώτο εγγόνι της.
Τον έβαζε να κάθετε μπροστά, σε ειδική ξύλινη ιδιοκατασκευή που εφάρμοζε πάνω στο μπροστινό οριζόντιο σωλήνα του μεταλλικού σκελετού του δίτροχου της εποχής. Στο «σκαμνάκι» του.
Ένα πράμα βρε παιδί μου, όπως λέμε σήμερα, στο παιδικό κάθισμα του αυτοκινήτου. Οι εποχούμενοι, είτε με δίτροχα εκείνου του καιρού, είτε με τετράτροχα του σημερινού καιρού, πάντα είχαν ένα κάθισμα για τα παιδιά. Ο μικρός κάθονταν στο «σκαμνάκι» του με περίσσιο καμάρι, γιατί βλέπεις, τα άλλα γειτονόπουλα ακόμα και αν είχαν πατέρα δεν είχαν όμως όλα δίτροχο. Και το θέμα μας είναι αυτό. Η Ρόδα. Συνεπώς ο φαφούτης νέος της φωτογραφίας ήταν ένας από τους τυχερούς.
Ο Ματρακάς; Ένα δίτροχο Bismarck της εποχής. Γενικώς, οι διαθέτοντες ρόδα στην Ψωροκώσταινα, από παλαιοτάτων χρόνων, είχαμε μια ροπή στα Γερμανικά προϊόντα.
Αργότερα τα βάλαμε και στα σπίτια μας. Αναθέσαμε στην Miele να πλένει τα βρόμικα ρούχα μας. Στην Bocsh τα πιάτα με τα αποφάγια μας. Στην Siemens να μας φέρνει σε επικοινωνία με τον άλλο κόσμο. Στην Blaupunkt αναθέσαμε την τηλεθέαση αλλά και την ακρόαση και ουκ έστιν αριθμός προϊόντων προς τέρψιν.
Κοντολογίς, σχεδόν όλες οι ανάγκες μας καλύπτονταν πάντα από τα προϊόντα που παρήγαγε για λογαριασμό μας η σημερινή πατρίδα της Merkel, γιατί πριν την κατάρρευση του «τοίχους της ντροπής» δεν ήταν ούτε και δική της πατρίδα και πολύ πριν το «Go Back», που προέκυψε την τελευταία πενταετία για ευνόητους λόγους όμοιους με εκείνους κατά τους οποίους «η ΕΟΚ και το ΝΑΤΟ ήταν το ίδιο Συνδικάτο»…Η εποχή χαρακτηρίζονταν από το «διώξιμο των βάσεων του θανάτου» , όχι γιατί, στο μετά, άλλαξε κάτι, αλλά λέμε τώρα.
Αγοράζοντας τα προϊόντα των Γερμανικών βιομηχανιών δίναμε μεροκάματα στους Γερμανούς πολίτες αλλά και σε αρκετούς Έλληνες της διασποράς. Και ήταν πάντα πολλοί αυτοί οι τελευταίοι. Λένε πως στα πέρατα της Οικουμένης βρίσκεται ακόμα μια Ελλάδα. Σκόρπια. Όπου πας, Έλληνα συναντάς. Είναι τα παιδιά της «Λένγκως» του Μαρκόπουλου και αυτό συνέβη γιατί τα άλλα παιδιά, που ζούμε εντός της Χώρας, ήμασταν του «Πάγκαλου».
Λοιπόν, για να τελειώνουμε με τις βλακείες. Είτε στην εποχή του δίτροχου Bismarck, είτε στην εποχή της τετράτροχης Mercedes, της BMW και της Volkswagen, τα λεφτά μας «μ-ε-τ-ρ-ο-ύ-σ-α-ν». Με τα «μετρημένα» αγοράζαμε. Δικά μας, δεν ήταν; Ότι θέλαμε τα κάναμε. Άντε από ‘κεί, που θα δώσουμε και λογαριασμό.
(Υστερόγραφο: στην φωτογραφία που είναι της δεκαετίας του 1960 , οι εικονιζόμενοι μπορεί να είναι καβάλα σε Γερμανικό Bismarck αλλά φοράνε για πανωφόρια μάλλινα πλεκτά στο χέρι. Ό μικρός ζακέτα διαθέτουσα κομβία και γιακαδάκια και ο μεγάλος ποδηλάτης πουλόβερ ζιβάγκο με φερμουάρ)
Νίκος Γ. Παδιώτης
Πηγή trikalanews
Και όταν λέμε για όλες τις δουλειές εννοούμε ότι κουβαλούσε, στην πίσω φαρδιά σκάρα που διέθετε και «δαγκάνα» για να δαγκώνει/ασφαλίζει τις αποσκευές (τα κάθε είδους φορτώματα), από τον πάγο για την Παγωνιέρα (έτσι λέγαμε το Ψυγείο της εποχής) μέχρι και οικοδομικά υλικά (σακιά τσιμέντων, άμμου, ασβέστη) για τα πολλά μερεμέτια του σπιτιού και της αυλής.
Σε καμιά σχόλη, συνήθως Κυριακάς και Εορτάς, πήγαινε και τον ίδιον βόλτα.
Ποδηλατάδα μέχρι την άλλη Συνοικία. Προς Κηπάκι Σαραγίων, μεριά. Στην πεθερά του. Να δει η γιαγιά το πρώτο εγγόνι της.
Τον έβαζε να κάθετε μπροστά, σε ειδική ξύλινη ιδιοκατασκευή που εφάρμοζε πάνω στο μπροστινό οριζόντιο σωλήνα του μεταλλικού σκελετού του δίτροχου της εποχής. Στο «σκαμνάκι» του.
Ένα πράμα βρε παιδί μου, όπως λέμε σήμερα, στο παιδικό κάθισμα του αυτοκινήτου. Οι εποχούμενοι, είτε με δίτροχα εκείνου του καιρού, είτε με τετράτροχα του σημερινού καιρού, πάντα είχαν ένα κάθισμα για τα παιδιά. Ο μικρός κάθονταν στο «σκαμνάκι» του με περίσσιο καμάρι, γιατί βλέπεις, τα άλλα γειτονόπουλα ακόμα και αν είχαν πατέρα δεν είχαν όμως όλα δίτροχο. Και το θέμα μας είναι αυτό. Η Ρόδα. Συνεπώς ο φαφούτης νέος της φωτογραφίας ήταν ένας από τους τυχερούς.
Ο Ματρακάς; Ένα δίτροχο Bismarck της εποχής. Γενικώς, οι διαθέτοντες ρόδα στην Ψωροκώσταινα, από παλαιοτάτων χρόνων, είχαμε μια ροπή στα Γερμανικά προϊόντα.
Αργότερα τα βάλαμε και στα σπίτια μας. Αναθέσαμε στην Miele να πλένει τα βρόμικα ρούχα μας. Στην Bocsh τα πιάτα με τα αποφάγια μας. Στην Siemens να μας φέρνει σε επικοινωνία με τον άλλο κόσμο. Στην Blaupunkt αναθέσαμε την τηλεθέαση αλλά και την ακρόαση και ουκ έστιν αριθμός προϊόντων προς τέρψιν.
Κοντολογίς, σχεδόν όλες οι ανάγκες μας καλύπτονταν πάντα από τα προϊόντα που παρήγαγε για λογαριασμό μας η σημερινή πατρίδα της Merkel, γιατί πριν την κατάρρευση του «τοίχους της ντροπής» δεν ήταν ούτε και δική της πατρίδα και πολύ πριν το «Go Back», που προέκυψε την τελευταία πενταετία για ευνόητους λόγους όμοιους με εκείνους κατά τους οποίους «η ΕΟΚ και το ΝΑΤΟ ήταν το ίδιο Συνδικάτο»…Η εποχή χαρακτηρίζονταν από το «διώξιμο των βάσεων του θανάτου» , όχι γιατί, στο μετά, άλλαξε κάτι, αλλά λέμε τώρα.
Αγοράζοντας τα προϊόντα των Γερμανικών βιομηχανιών δίναμε μεροκάματα στους Γερμανούς πολίτες αλλά και σε αρκετούς Έλληνες της διασποράς. Και ήταν πάντα πολλοί αυτοί οι τελευταίοι. Λένε πως στα πέρατα της Οικουμένης βρίσκεται ακόμα μια Ελλάδα. Σκόρπια. Όπου πας, Έλληνα συναντάς. Είναι τα παιδιά της «Λένγκως» του Μαρκόπουλου και αυτό συνέβη γιατί τα άλλα παιδιά, που ζούμε εντός της Χώρας, ήμασταν του «Πάγκαλου».
Λοιπόν, για να τελειώνουμε με τις βλακείες. Είτε στην εποχή του δίτροχου Bismarck, είτε στην εποχή της τετράτροχης Mercedes, της BMW και της Volkswagen, τα λεφτά μας «μ-ε-τ-ρ-ο-ύ-σ-α-ν». Με τα «μετρημένα» αγοράζαμε. Δικά μας, δεν ήταν; Ότι θέλαμε τα κάναμε. Άντε από ‘κεί, που θα δώσουμε και λογαριασμό.
(Υστερόγραφο: στην φωτογραφία που είναι της δεκαετίας του 1960 , οι εικονιζόμενοι μπορεί να είναι καβάλα σε Γερμανικό Bismarck αλλά φοράνε για πανωφόρια μάλλινα πλεκτά στο χέρι. Ό μικρός ζακέτα διαθέτουσα κομβία και γιακαδάκια και ο μεγάλος ποδηλάτης πουλόβερ ζιβάγκο με φερμουάρ)
Νίκος Γ. Παδιώτης
Πηγή trikalanews
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου