-Φιλοζωική Εταιρία εκεί?
Αμάν, λέω...αρχίσαμε...
-΄Οχι κυρία μου, δεν είμαστε εταιρία. Είμαστε φιλοζωικός σύλλογος και έχετε πάρει το προσωπικό κινητό της προέδρου. Τι θέλετε?
Εξηγώ, για τους ανυποψίαστους, ότι όποιος λέει «εταιρία» θεωρεί ότι είμαστε υπηρεσία και άρα είμαστε υπάλληλοι που δουλειά μας είναι να κάνουμε ότι μας ζητήσει όποιος τηλεφωνεί.
- Σε ένα κάδο στη γειτονιά μου έχουν πετάξει μέσα σε μια σακούλα 10 κουταβάκια. Ελάτε να τα πάρετε.
΄Αντε τώρα να εξηγήσεις ότι είσαι εθελοντής που σημαίνει ότι έχεις προσωπική ζωή, όμως έχεις μαζέψει κατά καιρούς ότι χτυπημένο ή άρρωστο ζώο βρήκες, έλα όμως που η φύση δεν σε έχει προικίσει με τη δυνατότητα να κατεβάζεις γάλα σήμερα για 10 κουτάβια, αύριο για 5, μεθαύριο για 3 κ.λ.π.
Αλλά και να είχες γάλα, έπρεπε να έχεις και τα αντίστοιχα εργαλεία- θηλές, ώστε να μπορείς να τα εξυπηρετήσεις. Μεγάλο λάθος της φύσης! ΄Επρεπε να έχει προνοήσει κάτι τέτοιο για τις φιλόζωες εθελόντριες... Πολύ περισσότερο και για τους άνδρες βέβαια...
Φαντάζεστε τι αξιοθέατο θα ήταν, πραγματική εμπειρία για συμμετοχή σε παράσταση τσίρκου, ειδικά τώρα που έχουν απαγορευθεί τα νούμερα με ζώα....
Το ότι βέβαια αν δεν βρεθεί σκύλα που μόλις έχει γεννήσει και δεχθεί να τα πάρει, εδώ βέβαια θα θέλαμε 2-3 για να τα μοιράσουμε, θα πρέπει να προσπαθήσω να τα ταίσω με σύριγκα είναι άλλη υπόθεση, η οποία βέβαια δεν αφορά όποιον τηλεφωνεί...
Είναι ήσυχος ότι έδειξε την ευαισθησία του παίρνοντας με τηλέφωνο και ανέθεσε στην «εταιρία» να...καθαρίσει. Νάναι καλά ο άνθρωπος, κι αυτό που έκανε κάτι είναι, σε αντίθεση βέβαια με τον ελεηνό που δεν στείρωσε τη σκύλα του και πέταξε τα κουτάβια της, κάτι που σίγουρα θα ξανακάνει το επόμενο εξάμηνο....
Και έτσι αρχίζει
το θέατρο του τρόμου.. έργο που έχει παιχθεί πολλές φορές, να ταίζεις κάθε 3 ώρες με σύριγκα τα κουτάβια-γατάκια, τα περισσότερα απ αυτά να πεθαίνουν, γιατί η αντοχή τους είναι μηδενική αφού είναι με κλειστά μάτια και αίμα στον αφαλό...δεν έχουν θηλάσει καθόλου και άρα δεν έχουν πάρει καθόλου αντισώματα....
Και να σκας από τη στενοχώρια σου που σου μένουν στα χέρια, άσε που τώρα στα 50+ δεν έχει τις ίδιες αντοχές όπως όταν σηκωνόσουνα δύο και τρείς φορές το βράδυ για να ταίσεις τα παιδιά σου, όταν ήταν βρέφη.
Κι ενώ το σπίτι σου μπορεί να θυμίζει κάτι από φάτνη, κάτι από γαλατάδικο, ξαναχτυπά το τηλέφωνο...
-Φιλοζωικός Σύλλογος εκεί?
Πάλι καλά σκέφτομαι. Τουλάχιστον αυτός ξέρει κάτι παραπάνω...
-Στην Πλατεία Ελευθερίας στην ...τάδε καφετέρια έχει μπεί μέσα μια ετοιμόγεννη σκύλα. Ελάτε να την πάρετε.
Μα καλά σκέφτομαι...ετοιμόγεννη σκύλα στην πλατεία δεν υπάρχει.Τα ζώα τα ξέρω.Και μπήκε μέσα σε καφετέρια με κόσμο για να γεννήσει... παράξενο... Και που να την πάω κυριακάτικα και γιορτή?
Τηλεφωνώ στη Χαρά που είναι υπεύθυνη του Δημοτικού ΚΠΑΖ. Δυστυχώς δεν έχει το αυτοκίνητο με τα κατάλληλα σύνεργα. Παίρνω το δικό μου, μια αλυσίδα με περιλαίμιο και τη Χαρά και πάμε για την Πλατεία.
Ο κόσμος διασκεδάζει με παρελάσεις, μουσικές και μασκαράδες, λόγω καρναβαλιού κι εμείς...παράξενο αξιοθέατο για τους θαμώνες, να προσπαθούμε να πιάσουμε το σκύλο.
Γιατί για σκύλο και όχι σκύλα πρόκειται...Είναι ο γνωστός μαύρος αγαθός γίγαντας της Πλατείας, ο γιός του Ομπάμα με την ολόκληρη ουρά, όπως έχουμε συνηθίσει να λέμε. Τώρα το πως βαφτίστηκε σκύλα και μάλιστα ετοιμόγεννη...το προσπερνώ.
Τι ζαμπόν...τι λουκάνικα...τι λυχουδιές του δόσαμε, κι εκείνος εκεί να κάθεται κουλουριασμένος πίσω από ένα καναπέ και να μην κουνιέται με τίποτα.
Κι εκεί πάνω που είχα σκύψει για να τον πίσω με χάδια να σηκωθεί, ακουμπάω μια κυρία που κατέβαινε από τον πάνω όροφο.
Ποιος είδε το Θεό και δεν τον φοβήθηκε?
-Καλά πως πέφτεις πάνω μου..κ.λ.π.
-Τι να σας πω κυρία μου, ότι και να πω λίγο είναι!
Φαίνεται φοβήθηκε μην τη μολύνω, γιατί της έχουν πεί ότι οι σκύλοι είναι μολυσμένοι...έχουν επικίνδυνες αρρώστιες για τους ανθρώπους και άρα όποιος ασχολείται με σκύλους είναι το ίδιο επικίνδυνος! Και βέβαι δεν μπορεί να ακουμπήσει μια καλοντυμένη κυρία που βγήκε να απολαύσει τον καφέ με την ησυχία της σε ένα ωραίο και πολιτισμένο περιβάλλον.
Το ότι βέβαια εγώ πήγα, θυσιάζοντας το δικό μου πρωινό, για να εξασφαλίσω τη δική της ησυχία...απομακρύνοντας τον «μολυσμένο» σκύλο, είναι «υποχρέωση της εταιρίας μου» και όπως και να έχει δεν καταδέχεται να έχει καμία επαφή με «μολυσμένους»ανθρώπους.
Μερικά παιδάκια που ήταν με τους γονείς τους διασκέδαζαν με το γεγονός και ήταν φιλικά με το ζώο, για το οποίο ρωτούσαν λεπτομέρειες και κάποιοι θαμώνες 2-3 μας κοιτούσαν με συμπάθεια. Οι άλλοι πέρα βρέχει....
Με τα πολλά τον βγάλαμε σηκωτό...και πάνω που ανασάναμε, μας ξεφεύγει και μπαίνει μέσα στη διπλανή καφετέρια. Μάλιστα ο άτιμος κατέβηκε τη σκάλα του υπογείου και ξάπλωσε φαρδύς-πλατύς στο πλατύσκαλο!
Για όσους τον ξέρουν, καταλαβαίνουν ότι μιλάμε για ένα σκύλαρο 70 και βάλε κιλά. Πώς τον σηκώνεις, τον ανεβάζεις στη σκάλα, ειδικά όταν έχεις ξεγοφιαστεί από την προηγούμενη επιχείρηση?
Για να μη σας κουράζω, μετά από ώρες προσπαθειών και αφού ήρθε άλλη μία εθελόντρια τον ανεβάσαμε στα χέρια και τον βάλαμε στο πορτμπαγκάζ του αυτοκινήτου....αυτό κι άν ήταν άθλος!
Δεν ήταν δυνατό να τον αφήσουμε εκεί, γιατί το ζώο τρομαγμένο από τον κόσμο και τη φασαρία της πλατείας, θα έμπαινε σε άλλη καφετέρια και θα είχαμε τα ίδια.
΄Ετσι καταστράφηκε και η κυριακή της Χαράς, που αναγκάστηκε να ανέβη και πάλι στο ΚΠΑΖ για να μεταφέρει τoν υιό-Ομπάμα και να τον φιλοξενήσει μέχρι να ηρεμήσει.
Στο σπίτι το φαγητό καμμένο, γιατί στη φούρια μου δεν έκλυσα το μάτι. Ευτυχώς δεν πήραμε φωτιά, αλλά μείναμε από φαί...
-Πάλι μακαρονάδα, χρονιάρα μέρα, μάνα, μου είπε ο γιός μου...
Σκάσε και τρώγε, είπα από μέσα μου, γιατί άλλο που δεν μου έλειπε να το πω φωναχτά και να γίνει κανένας καυγάς. Είναι βλέπεις και ευέξαπτος.
Η ανεργία τον έχει χτυπήσει κατακούτελα!
Πάνω που είπα ότι ηρέμησα και ετοιμαζόμουν να πάω να δόσω τροφή και φάρμακα σε κάποια αδέσποτα που φροντίζω, χτυπάει το τηλέφωνο. ΄Ωρα 4,το μεσημέρι.
-΄Εχουμε βρεί κάτι κουταβάκια. Ελάτε να τα πάρετε.
-Που βρίσκεστε?
-Στη Θήβα.
-Και από τη Θήβα τηλεφωνείτε για να τα πάρουμε στη Λαμία?
-Φιλοζωικός δεν είστε? Είναι υποχρέωσή σας, ελάτε να τα πάρετε!
Δεν του το έκλεισα ,αλλά προσπάθησα όσο πιό ευγενικά μπορούσα, παρ ότι τα νεύρα μου είχαν χτυπήσει κόκκινο, να του εξηγήσω ότι φιλόζωοι υπάρχουν και στη Θήβα, να τους βρεί, και πάντως δεν είναι δουλειά των εθελοντών αλλά του Δήμου του, που είναι από το νόμο υπεύθυνος να τα φροντίσει.
Και πάντως δεν είναι δυνατό επειδή έχει ακούσει ότι ο Φιλοζωικός Φθιώτιδας έχει δράση, να ταξιδεύει ανά την Ελλάδα και να φροντίζει ζώα. Μας φτάνουν τα δικά μας.
Θύμωσε, μου είπε ότι είμαι υποχρεωμένη να πάω να τα πάρω... απάνω εκεί του έκλεισα το τηλέφωνο.
Ωρα 8 το βράδυ. ΄Εχω φροντίσει τα πάντα και πάνω που λέω να κάνω ένα μπάνιο και να διαβάσω ένα βιβλίο ή να χαζέψω στην τηλεόραση, χτυπάει το τηλέφωνο.
-Η κυρία...τάδε?
-Μάλιστα.
-Ήμουνα στην Αγία Μαρίνα και σε ένα γιαπί υπάρχει δεμένο ένα σκυλί χωρίς φαγητό και νερό και κλαίει. Μπορείτε να κάνετε κάτι?
-Ρωτήστε σε ποιόν ανήκει η οικοδομή ώστε να επικοινωνήσω με τον ιδιοκτήτη και να δώ πως θα λύσουμε το θέμα.
Α δεν γίνεται. ΄Εχω φύγει από εκεί. Το κημένο το είδα και την προηγούμενη Κυριακή που είχα έρθει βόλτα για καφέ στην ίδια κατάσταση. Κλαίει και ζητάει βοήθεια. Δεν έχετε κάποιον να έρθει να το δεί και να βρεί λύση?
Δεν θα σας πώ τι έκανα. Σας αφήνω με την αγωνία....
Εκείνο που έκανα ήταν ότι στις 11 το βράδυ έκλεισα το κινητό και έβγαλα το σταθερό από τη μπρίζα!
Αγγέλα Μπαρτσιώκα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου