Γιώργος Καλλιώρας*
Κάποτε σε μια ναυτική σχολή κάποιοι δόκιμοι αποφάσισαν να πάρουν μια βάρκα και να ξανοιχτούν στην θάλασσα. Ο καιρός ήταν πολύ καλός η θάλασσα ήρεμη και όλα πήγαιναν καλά. Αστειεύονταν μεταξύ τους κατανάλωναν τα τρόφιμα και το νερό που είχε η βάρκα τραγουδώντας και απολαμβάνοντας την καλοκαιριά. Κάποια στιγμή όμως κάποιος σκέφτηκε ότι κάποιος έπρεπε να κάνει τον κυβερνήτη. Αμέσως οι άλλοι ξεσηκώθηκαν γιατί αυτός και όχι εγώ. Τότε άρχισαν οι πρώτοι τσακωμοί και οι φασαρίες.
Κανένας δεν σκέφτηκε ότι κυβερνήτης έπρεπε να γίνει ο αξιότερος. Χωρίστηκαν σε κλίκες και αυτός που μάζεψε τους περισσότερους "συμμάχους" έγινε κυβερνήτης. Οι άλλοι όμως έψαχναν να βρουν τρόπους για να του πάρουν την θέση.
Και έτσι ενώ όλα πήγαιναν καλά άρχισαν οι γκρίνιες για την αρχηγία και δεν ήταν μόνο αυτό. Κάποια στιγμή αντιλήφθηκαν ότι τελειώνουν τα τρόφιμα και το νερό κάτι που κανένας δεν είχε προνοήσει να ελέγξει. Αυτή η κατάσταση άρχισε να επιβαρύνει ακόμη περισσότερο το ήδη κακό κλήμα πάνω στην βάρκα. Τότε ήταν που άρχισε να φρεσκάρει και ο καιρός, αέρας άρχισε να έρχεται από τα βόρεια και η θάλασσα άρχισε να φρεσκάρει και η βάρκα να κουνιέται. Κάποιος είπε να γυρίσουν πίσω.
Άλλοι είπαν να μείνουν εκεί μέχρι να περάσει η μπόρα .Άλλος είπε να βγουν στην πιο κοντινή παραλία και από εκεί να γυρίσουν με τα πόδια. Δεκάδες διαφορετικές γνώμες που επιδείνωναν ακόμη περισσότερο την ήδη τραγική κατάσταση . Ο "κυβερνήτης" παρακολουθούσε αμήχανα χωρίς να μπορεί να κάνει τίποτα γιατί δεν είχε ούτε την πείρα ούτε την δύναμη να κάνει κάτι. Και τότε ξαφνικά από την θάλασσα άρχισαν να περιτριγυρίζουν την βάρκα τεράστια ψάρια καρχαρίες ,φάλαινες κλπ που περίμεναν να πέσει κάποιος στην θάλασσα για να τον αρπάξουν. Αλλά πάλι δεν είχαν τελειώσει τα βάσανα τους, δίπλα τους άρχισαν να έρχονται άλλες βάρκες γεμάτες με έμπειρους πειρατές που περίμεναν την ευκαιρία να τους αρπάξουν την βάρκα.
Κάποιος είπε τι κάνει ρε παιδιά ο κυβερνήτης; Ο κυβερνήτης κρυμμένος στην άκρη παραιτήθηκε και ζήτησε να αναλάβει άλλος τα καθήκοντα του. Και τότε άρχισαν να κοιτάζονται μεταξύ τους και εν μέσω θαλασσοταραχής και άλλων δεινών άρχισαν άλλον καυγά γιατί κανένας δεν ήθελε να παραλάβει κυβερνήτης σε μια βάρκα που ήταν έτοιμη να βουλιάξει. Και τότε με μεγάλη πίκρα κατάλαβαν ότι αυτοί μπορεί να είναι στην βάρκα αλλά κουμάντο κάνει η θάλασσα και οι οργανισμοί που βρίσκονται μέσα σε αυτήν και όχι η βάρκα ,αλλά για αυτούς ήταν πια πολύ αργά γιατί ήταν στο έλεος της .
Κάπως έτσι είναι πάνω κάτω η σημερινή κατάσταση στην χώρα μας. Η ελληνική κοινωνία έχει διαβρωθεί σε αφάνταστο σημείο. Οι περισσότεροι απ όσους έχουν επιλεγεί να διοικήσουν τον τόπο προέρχονται από αυτή την διαβρωμένη κοινωνία. Άχρηστοι ανίκανοι και ακατάλληλοι για τον λόγο που επιλέγονται . Οι Έλληνες δεν έχουν πια την υπομονή και την επιμονή που είχαν οι πατεράδες. Αρνούνται να παραδεχτούν ότι η εποχή της ρομαντικής βαρκάδας τέλειωσε και ότι βρίσκονται πια μέσα σε φουρτούνα που όπου να είναι θα πέσουν στην θάλασσα . Έχουν ξεχάσει πως αντιμετωπίζουν τα δύσκολα γιατί δεν τους το έμαθε κανένας. Τα τελευταία χρόνια τα έβρισκαν όλα εύκολα και γρήγορα και ξέχασαν να αγωνίζονται.
Πιστεύω ότι κανένας δεν καταλαβαίνει καλύτερα από εμάς τους ανθρώπους της θάλασσας τον όρο "Ο Καλός ο καπετάνιος στην φουρτούνα φαίνεται" Όλοι εμείς που φάγαμε το πικρό ψωμί της θάλασσας ξέρουμε ότι η θάλασσα δεν σηκώνει λάθη και για καπεταναίους στα καράβια επιλέγονταν πάντα οι αξιότεροι σε αντίθεση με την στεριά που αρχηγοί και κυβερνήτες επιλέγονταν συνήθως οι πλέων διαπλεκόμενοι . Ένας καπετάνιος ενός πλοίου έχει περάσει τραμουντάνες και δυσκολίες και αυτό που του έδωσε την θέση του είναι η πείρα του και η λογική του την ώρα της φουρτούνας επειδή ακριβώς τα έβαζε με την θάλασσα και έβγαινε νικητής . Ήξερε ότι από την κρίση του και τους χειρισμούς του την ώρα της θαλασσοταραχής κρίνονταν η ζωή του πληρώματος και η σωτηρία του πλοίου. Έμαθε ότι πρέπει να είναι σκληρός πρώτα με τον εαυτό του αλλά σκληρός και δίκαιος με το πλήρωμα γιατί έτσι το απαιτούν οι κανόνες της θάλασσας.
Προσωπικά ανήκω στην κατηγορία των ανθρώπων που πιστεύουν ότι πρέπει να παρθούν πολύ σκληρά μέτρα από την πολιτεία όχι για να ξεχρεώσουμε στους ξένους αυτά που χρωστάμε αλλά για να εξυγιανθεί η ελληνική κοινωνία. Ναι αλλά από ποιους; Ποιοι είναι ικανοί να σηκώσουν το ανάστημα τους και τα βάλουν με το βαρύ αναχρονιστικό οθωμανικό μοντέλο διοίκησης που εφαρμόζεται σε όλη την ελληνική επικράτεια. Ποιος επίσης θα είναι αυτός που θα αλλάξει την ελληνική νοοτροπία του ραγιαδισμού , του ωχαδερφισμού και της ανευθυνότητας. Πού θα βρεθεί ο αδιάφθορος θα τα βάλει με μια κοινωνία στην οποία η διαφθορά έχει γίνει κεκτημένο δικαίωμα.
Γιαυτο λοιπόν το ζητούμενο πια είναι τι κάνουμε τώρα που το μάθαμε ,το εμπεδώσαμε και μπήκε καλά στο πετσί μας ότι είμαστε πια στην θάλασσα μόνοι και αβοήθητοι . Ποιος θα μας σώσει ποιος θα έχει την κατάλληλη πείρα για να παραλάβει καπετάνιος σε μια κοινωνία που έχει χάσει την έννοια των όρων και των αξιών. Δυστυχώς για μας όλα δείχνουν ότι έχουμε ξεμείνει από καπετάνιους γιατί «καπεταναίους» έχουμε πολλούς.
*Ο Γιώργος Καλλιώρας είναι μέλος της Πρωτοβουλίας Ενεργών Πολιτών Λαμίας
Κανένας δεν σκέφτηκε ότι κυβερνήτης έπρεπε να γίνει ο αξιότερος. Χωρίστηκαν σε κλίκες και αυτός που μάζεψε τους περισσότερους "συμμάχους" έγινε κυβερνήτης. Οι άλλοι όμως έψαχναν να βρουν τρόπους για να του πάρουν την θέση.
Και έτσι ενώ όλα πήγαιναν καλά άρχισαν οι γκρίνιες για την αρχηγία και δεν ήταν μόνο αυτό. Κάποια στιγμή αντιλήφθηκαν ότι τελειώνουν τα τρόφιμα και το νερό κάτι που κανένας δεν είχε προνοήσει να ελέγξει. Αυτή η κατάσταση άρχισε να επιβαρύνει ακόμη περισσότερο το ήδη κακό κλήμα πάνω στην βάρκα. Τότε ήταν που άρχισε να φρεσκάρει και ο καιρός, αέρας άρχισε να έρχεται από τα βόρεια και η θάλασσα άρχισε να φρεσκάρει και η βάρκα να κουνιέται. Κάποιος είπε να γυρίσουν πίσω.
Άλλοι είπαν να μείνουν εκεί μέχρι να περάσει η μπόρα .Άλλος είπε να βγουν στην πιο κοντινή παραλία και από εκεί να γυρίσουν με τα πόδια. Δεκάδες διαφορετικές γνώμες που επιδείνωναν ακόμη περισσότερο την ήδη τραγική κατάσταση . Ο "κυβερνήτης" παρακολουθούσε αμήχανα χωρίς να μπορεί να κάνει τίποτα γιατί δεν είχε ούτε την πείρα ούτε την δύναμη να κάνει κάτι. Και τότε ξαφνικά από την θάλασσα άρχισαν να περιτριγυρίζουν την βάρκα τεράστια ψάρια καρχαρίες ,φάλαινες κλπ που περίμεναν να πέσει κάποιος στην θάλασσα για να τον αρπάξουν. Αλλά πάλι δεν είχαν τελειώσει τα βάσανα τους, δίπλα τους άρχισαν να έρχονται άλλες βάρκες γεμάτες με έμπειρους πειρατές που περίμεναν την ευκαιρία να τους αρπάξουν την βάρκα.
Κάποιος είπε τι κάνει ρε παιδιά ο κυβερνήτης; Ο κυβερνήτης κρυμμένος στην άκρη παραιτήθηκε και ζήτησε να αναλάβει άλλος τα καθήκοντα του. Και τότε άρχισαν να κοιτάζονται μεταξύ τους και εν μέσω θαλασσοταραχής και άλλων δεινών άρχισαν άλλον καυγά γιατί κανένας δεν ήθελε να παραλάβει κυβερνήτης σε μια βάρκα που ήταν έτοιμη να βουλιάξει. Και τότε με μεγάλη πίκρα κατάλαβαν ότι αυτοί μπορεί να είναι στην βάρκα αλλά κουμάντο κάνει η θάλασσα και οι οργανισμοί που βρίσκονται μέσα σε αυτήν και όχι η βάρκα ,αλλά για αυτούς ήταν πια πολύ αργά γιατί ήταν στο έλεος της .
Κάπως έτσι είναι πάνω κάτω η σημερινή κατάσταση στην χώρα μας. Η ελληνική κοινωνία έχει διαβρωθεί σε αφάνταστο σημείο. Οι περισσότεροι απ όσους έχουν επιλεγεί να διοικήσουν τον τόπο προέρχονται από αυτή την διαβρωμένη κοινωνία. Άχρηστοι ανίκανοι και ακατάλληλοι για τον λόγο που επιλέγονται . Οι Έλληνες δεν έχουν πια την υπομονή και την επιμονή που είχαν οι πατεράδες. Αρνούνται να παραδεχτούν ότι η εποχή της ρομαντικής βαρκάδας τέλειωσε και ότι βρίσκονται πια μέσα σε φουρτούνα που όπου να είναι θα πέσουν στην θάλασσα . Έχουν ξεχάσει πως αντιμετωπίζουν τα δύσκολα γιατί δεν τους το έμαθε κανένας. Τα τελευταία χρόνια τα έβρισκαν όλα εύκολα και γρήγορα και ξέχασαν να αγωνίζονται.
Πιστεύω ότι κανένας δεν καταλαβαίνει καλύτερα από εμάς τους ανθρώπους της θάλασσας τον όρο "Ο Καλός ο καπετάνιος στην φουρτούνα φαίνεται" Όλοι εμείς που φάγαμε το πικρό ψωμί της θάλασσας ξέρουμε ότι η θάλασσα δεν σηκώνει λάθη και για καπεταναίους στα καράβια επιλέγονταν πάντα οι αξιότεροι σε αντίθεση με την στεριά που αρχηγοί και κυβερνήτες επιλέγονταν συνήθως οι πλέων διαπλεκόμενοι . Ένας καπετάνιος ενός πλοίου έχει περάσει τραμουντάνες και δυσκολίες και αυτό που του έδωσε την θέση του είναι η πείρα του και η λογική του την ώρα της φουρτούνας επειδή ακριβώς τα έβαζε με την θάλασσα και έβγαινε νικητής . Ήξερε ότι από την κρίση του και τους χειρισμούς του την ώρα της θαλασσοταραχής κρίνονταν η ζωή του πληρώματος και η σωτηρία του πλοίου. Έμαθε ότι πρέπει να είναι σκληρός πρώτα με τον εαυτό του αλλά σκληρός και δίκαιος με το πλήρωμα γιατί έτσι το απαιτούν οι κανόνες της θάλασσας.
Προσωπικά ανήκω στην κατηγορία των ανθρώπων που πιστεύουν ότι πρέπει να παρθούν πολύ σκληρά μέτρα από την πολιτεία όχι για να ξεχρεώσουμε στους ξένους αυτά που χρωστάμε αλλά για να εξυγιανθεί η ελληνική κοινωνία. Ναι αλλά από ποιους; Ποιοι είναι ικανοί να σηκώσουν το ανάστημα τους και τα βάλουν με το βαρύ αναχρονιστικό οθωμανικό μοντέλο διοίκησης που εφαρμόζεται σε όλη την ελληνική επικράτεια. Ποιος επίσης θα είναι αυτός που θα αλλάξει την ελληνική νοοτροπία του ραγιαδισμού , του ωχαδερφισμού και της ανευθυνότητας. Πού θα βρεθεί ο αδιάφθορος θα τα βάλει με μια κοινωνία στην οποία η διαφθορά έχει γίνει κεκτημένο δικαίωμα.
Γιαυτο λοιπόν το ζητούμενο πια είναι τι κάνουμε τώρα που το μάθαμε ,το εμπεδώσαμε και μπήκε καλά στο πετσί μας ότι είμαστε πια στην θάλασσα μόνοι και αβοήθητοι . Ποιος θα μας σώσει ποιος θα έχει την κατάλληλη πείρα για να παραλάβει καπετάνιος σε μια κοινωνία που έχει χάσει την έννοια των όρων και των αξιών. Δυστυχώς για μας όλα δείχνουν ότι έχουμε ξεμείνει από καπετάνιους γιατί «καπεταναίους» έχουμε πολλούς.
*Ο Γιώργος Καλλιώρας είναι μέλος της Πρωτοβουλίας Ενεργών Πολιτών Λαμίας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου